αίσθηση

Φλεβάρης
Σκοτάδι.  Τα φώτα της πλατείας αντανακλούν σκληρά στο πλακόστρωτο.  Κρύο.  Παλτό,  κασκόλ τυλιγμένο διπλά στο λαιμό.  Ελάχιστοι άνθρωποι,  μικρά πηγαδάκια,  αλκοόλ.  Στο βάθος ο ουρανός σέ σκούρο μπλε,  τα σπίτια της άνω πόλης ίσα που διακρίνονται μπερδεμένα υποτονικά στα χρώματα τους.  Τα φωτισμένα παράθυρα,  πορτοκαλοκίτρινες υποψίες ζωής.  Ο καφές ζεσταίνει τα χέρια μου,  το ίδιο κι η κουβέντα.

Μάρτης
Σούρουπο.  Τα φώτα έχουν ανάψει εδώ και δέκα λεπτά.  Ρίχνουν γλυκές φωτεινές ανταύγειες στο πλακόστρωτο,  μια ομάδα από περιστέρια παίζει με τα χέρια ενός παιδιού.  Άνθρωποι κάθε ηλικίας διασχίζουν τη μεγάλη πλατεία,  περπατώντας ανάμεσα στα γυμνά ακόμη δέντρα.  Σακάκια από σκούρα χοντρά υφάσματα,  τσιγάρα φτηνά,  μυρωδιά μπύρας.  Στο βάθος,  μικρές μονοκατοικίες της άνω πόλης,  φόρμες σε χρώματα γήινα,  το όριακό φως ανάμεσα στη μέρα και τη νύχτα τα κάνει ακόμη πιό θερμά.  Κάποια παράθυρα γύρω τριγύρω είναι ανοιχτά,  οθόνες τηλεοράσεων καθρεφτίζονται στα τζάμια,  προχωρούν ως τα κάγκελα,  μια γυναίκα σκυμμένη σε ένα υπολογιστή.
Ο συναγερμός ενός αυτοκινήτου..  ο καφές ζεσταίνει τα χέρια μου,  το ίδιο κι η κουβέντα..

Απρίλης
...




είναι κάποιες στιγμές που δεν είναι δρόμοι,  είναι φωτισμός,  είναι αίσθηση..










..πότε ήταν η τελευταία φορά που σε είδα με ένα τεράστιο μπουκέτο λουλούδια στα χέρια,  αλήθεια αυτή την αίσθηση την θυμάσαι;

*η φωτό του χρήστη zvaella από το deviantart