κάνω πως δε σε βλέπω

Απρίλης..

Σου πάει η άνοιξη. Τσιτώνει το δέρμα του προσώπου και δίνει λάμψη στα μάτια. 
Είναι ακόμη μέρα κι έχεις βυθιστεί σε μια εφημερίδα.  Σε βλέπω από μακριά.  Μου αρέσεις. 
Δεν θέλω να μου αρέσεις,  σε πλησιάζω αλλά  θέλω να σε αγνοώ.

Οι λέξεις μας ταυτίζονται και συγχρόνως λειτουργούν αντιδραστικά.

Μ αρέσει ο τρόπος που ακουμπάς με τα χείλη το ποτήρι του καφέ.  Μ αρέσει ο τρόπος που πιάνεις με τα δάχτυλα το φλυτζάνι.  Ζηλεύω την ηρεμία του σώματος σου.  Τον τρόπο που ο χώρος δέχεται τον δικό σου όγκο.  Το πόσο όμορφα κουμπώνεις μέσα σε κάτι.  Την φυσικότητα σου.  Το μπλουζάκι που αγκαλιάζει το λαιμό σου.

Το πως τσαλακώνεις ένα χαρτί με τα χέρια σου,  το πως δαγκώνεις το καλαμάκι του αναψυκτικού σου.  Το πως λες,  ''περνάω καλά''  ή ''είμαι χάλια''.

Ο τρόπος που μου δημιουργείς χαρά αλλά και λύπη..

Η αίσθηση πως μόνο εσύ με καταλαβαίνεις..  και μόνο εσύ ΔΕΝ με καταλαβαίνεις..





Μ αρέσει αυτό το συννεφάκι μπουκωμένο βροχή που μ ακολουθεί,  όποτε σ ακολουθώ..

*η φωτογραφία του χρήστη του dyingrose24 από το deviantart