Saturday, July 16, 2011

διαφορετικότητα

Δε μ ενοχλεί η διαφορετικότητα των άλλων,  αντιθέτως θα έλεγα πως μ αρέσουν εκείνες οι ανταλλαγές απόψεων που μοιάζουν άλλοτε με απαλά συννεφάκια,  άλλοτε με βροχή κι άλλοτε με τις δυνατές ακτίνες του ήλιου.

Αυτό που φοβάμαι,  είναι οι μαχαιριές πίσω από την πλάτη κι αυτή η επιμονή αποδοχής κι επιβεβαίωσης.. το ψεύτικο χαμόγελο που σβήνει μετά το τέλος της συνάντησης κι αυτό το συνεχές αράδιασμα του ''εγώ'' και των ''επιδόσεων''..

Αυτό που χαίρομαι,  είναι οι άνθρωποι που έχουν να δώσουν και μη με ρωτήσεις πως τους αναγνωρίζω,  φωτεινά σημάδια..  που φωνάζουν από μακριά..

8 comments:

  1. Που να τους βρεις όμως τέτοιους ανθρώπους, σπανίζουν...

    ReplyDelete
  2. τελευταιε μου, σπανιζουν αλλα υπαρχουν και μαλιστα λαμπουν σα τα διαμαντακια στην αμμουδια..

    ReplyDelete
  3. ολοι ζητανε αλλα κανεις δεν δινει..

    ReplyDelete
  4. @ siren girl

    εξαρταται απο το γιατι..

    ReplyDelete
  5. Οι άνθρωποι οι διαφορετικοί, με άποψη, με προσωπικότητα, έχουν καταντήσει σπάνιοι... Ή εστώ υπάρχουν αλλά κρύβονται πίσω απ'τους γοργούς ρυθμούς της πόλης.

    ReplyDelete
  6. τους ισοπεδωνει η καθημερινοτητα και ο ανταγωνισμος sarper..

    ReplyDelete
  7. η δεύτερή σου παραγραφος περιγράφει αυτούς, που ο καθένας με τον τρόπο του, μας διοικούν, μας κυβερνούν

    η τρίτη τους ανώνυμους, που ευτυχισμένοι ζουν ανάμεσά μας
    και μακάρι να τους συναντάμε στο δρόμο μας!
    από τους άλλους...κράτα αποστασεις...

    ReplyDelete
  8. Αυτους τους ανθρωπους κι εγω σαν φαρους τους ειχα παρομοιασει καποτε. Τους βλεπουμε και απο μακρυα οταν χρειαζεται :)

    Καλη εβδομαδα!!

    ReplyDelete

μια μέρα

  χρόνος τότε που σκοτώναμε το συναίσθημα,  κι ενώ η ψυχή έλεγε ναι,  εμείς επιλέξαμε το όχι νοσταλγία ο τρόπος που σήκωνες ψηλά τα μανίκια ...