όταν κάνεις σχέδια..

Παρακολούθησα μια ταινία την προηγούμενη εβδομάδα,  για κανένα άλλο λόγο πέρα από το ότι πρωταγωνιστούσε ο Ρίτσαρντ Γκηρ,  που παραμένει θεός παρά την ηλικία του..
Το κύριο θέμα αφορούσε την πίστη και την αφοσίωση ενός σκύλου,  του Χάτσκι απέναντι προς το αφεντικό του..
Όλως περιέργως η μνήμη μου προσπέρασε όλη αυτή τη κατά τα άλλα υπέροχη και δραματική σχέση και κόλλησε στη σκηνή που ο Ρίτσαρντ Γκηρ φεύγει το συγκεκριμένο πρωινό από το σπίτι του,  όπως έκανε χρόνια τώρα για να πάει στη δουλειά του..
Οι τελευταίες του λέξεις ήταν ''γειά θα τα πούμε το βράδυ''  αλλά το βράδυ δεν ήρθε ποτέ.. τον πρόλαβε ο θάνατος..

Αφορμή να έρθει αυτή η σκηνή στο μυαλό ήταν η είδηση που διάβασα χθες,  δεν θα αναφέρω πρόσωπο,  δεν έχει σημασία σ αυτό το κείμενο,  θα πω μόνο πως ο άνθρωπος έφυγε ένα πολύ ήσυχο Κυριακάτικο πρωινό από το σπίτι του για να περπατήσει ή να τρέξει στο πλακόστρωτο της παραλίας και δε επέστρεψε ποτέ γιατί κάποιος άλλος ίσως οδηγούσε ενώ είχε πιεί κι ένα αόρατο χέρι αποφάσισε ότι οι στιγμές αυτών των δύο έπρεπε να συναντηθούν σε ένα τραγικό τροχαίο ατύχημα..

Σα να τον ακούω να φωνάζει ''έρχομαι σε καμμιά ωρίτσα,  να μου έχεις έτοιμο καφέ''

Και μετά να γίνεται μια τελεία στον ουρανό..  τόσο απλά!

______________________________________

Όταν κάνεις σχέδια για όλη την επόμενη εβδομάδα,  και σ/κ έχεις αρπάξει ένα γερό και δυνατό κρυολόγημα γελάς για να μη κλάψεις..

Μ έχει εξαντλήσει ο βήχας κι ο φάρυγγας μου είναι σα να έχω καταπιεί σπασμένο καθρέφτη.. το μόνο που με κάνει να νιώθω καλά είναι οι καραμέλες μέντας και το τσάι..

Αλλά πόσο τσάι πια μπορεί να πιεί κανείς;

εν αναμονή

Κρυώνω ακόμη κι αν φορέσω πυτζάμες κι από πάνω πουλόβερ,  ακόμη κι αν καταφέρω να ζεστάνω το σώμα μου μένουν τα δάχτυλα παγωμένα..
Έχω βάλει καφέ φίλτρου να γίνεται και περιμένω να στάξει σταγόνα σταγόνα το νερό στη πυρίμαχη κανάτα..
Σε αναμονή,  λίγο πολύ τα πάντα,  να ψηθεί το φαγητό,  να γυρίσεις από τη βόλτα,  να περάσει ο πόνος στο λαιμό,  να τελειώσει η ταινία ή το βιβλίο..
Να ηρεμήσει μια κατάσταση ή να δεις τα πράγματα διαφορετικά..

Κάποιες φορές ο χρόνος αναμονής λειτουργεί αντίστροφα με τις επιθυμίες οι οποίες άκαιρες πια χάνονται σε χρόνο λήξης..

ίωση

όχι δε στραμπούληξα το λαιμό μου και δε φοράω κολλάρο,  αλλά ξύπνησα με πονόλαιμο,  και κάψιμο και τσούξιμο στο φάρυγγα έτσι ο καφές ήταν χωρίς τσιγάρο,  το μεσημεράκι το αλκοόλ κατέβαινε δύσκολα,  και τώρα το μόνο που με σώζει είναι να καταπίνω ζεστές γουλιές από τσάι και μέλι..

_______________________________________________

σήμερα ήταν η πρώτη φορά που ευχαριστήθηκα παρέλαση..

_______________________________________________

πολύ θα ήθελα μια αληθινή γάτα στη ζωή μου

ΜπΛε

κάτι μου λέει πως με τόσο μπλε πρώτη φορά βάφτηκε η πόλη μου..

* η φωτογραφία είναι από τη Σκόπελο,  τραβηγμένη με τη sony που δεν υπάρχει πια!

ψέμματα

.πόσα από όλα αυτά που πιστέψαμε ότι πήραμε από τους άλλους ήταν απλά ''τακτική'';

υπάρχει έξοδος;

Tα χρώματα υποτονικά,  ένα ζευγάρι πόδια χορεύουν στο νερό,  το μπλε είναι αρχικά διάφανο,  μετά σκουραίνει τόσο που φτάνει το μαύρο.  Κρύο,  στα όρια της παγωνιάς.  Το τοπίο αλλάζει.  Χιόνι λευκό πηχτό,  να το κόψεις με το μαχαίρι.  Στη μέση του άσπρου,  μια καρέκλα.  Είμαι δεμένη επάνω της παρά τη θέληση μου.  Γύρω μου σκοινιά.  Σφίγγουν το στήθος μου τόσο όσο να μη μπορώ να πάρω αναπνοή. Πονάω,  αλλά δε τολμώ να κουνηθώ.. είμαι ακίνητη σα κούκλα.  Ψεύτικη!

Ξαφνικά βρίσκομαι δυό τρία βήματα μακρύτερα.  Με βλέπω..  Χιόνι,  καρέκλα,  σκοινιά..  κάτω από την καρέκλα αίμα..  σκούρο βυσσινί σα κρασί Βουργουνδίας..
Είναι ακριβό,  γιατί μου ανήκει,  είναι το μόνο που μου ανήκει και με εγκαταλείπει,  με αδειάζει αρχίζω και φαίνομαι φτηνή.. δε νιώθω,  δεν σκέφτομαι,  δεν υπάρχω,  δεν είμαι ''εγώ'',  έχει σβήσει το παρελθόν μου,  δεν έχω παλέψει για τίποτα,  δεν έχω ζήσει,  δεν έχω ονειρευτεί,  δεν έχω γνωρίσει τα χρώματα..  τη θάλασσα..  τον ουρανό,  δεν έχω κάνει παιδιά,  δεν ονειρεύτηκα ποτέ για το πως θα τα μεγαλώσω,  δεν μ ενδιαφέρει το παρόν,  δεν μ ενδιαφέρουν οι συνθήκες,  δεν θέλω να φάω,  δεν θέλω να ζεσταθώ,  δεν θέλω να ντυθώ,  δεν θέλω να δουλέψω..

walkman

Στο χέρι σου είναι το που θα πας,  το τι θα ακούσεις,  το πως θα συμπεριφερθείς,  το πόσο θα γυμναστείς,  ο τρόπος να περάσεις όμορφα..

το να αγωνιστείς ή  να μείνεις πίσω,  να ερωτευτείς ή να πεις ως εδώ φτάνει,  να μαγειρέψεις το αγαπημένο σου ή να παραγγείλεις από το κοντυνότερο fastfood..

να είσαι μόνη ή να έχεις έναν αγαπημένο δίπλα σου,  να μην καταλαβαίνεις,  να νιώθεις,   να κερδίζεις,  να χάνεις..

να διαβάζεις,  να ακούς μουσική,  να επιλέξεις μια καλή ταινία ή να αφεθείς σε ότι παίζει η τηλεόραση..

να απορρίψεις ή να αποδεχτείς το ότι έρχεται ή να χαράξεις το δικό σου δρόμο..  να χαθείς,  να πέσεις,  να βρεθείς,  να σηκωθείς,  να επιβιώσεις..

να κλείσεις αυτιά και μάτια ή να χορέψεις στο ρυθμό μιας υπέροχης μουσικής

όνειρο

Tις ακραίες καταστάσεις όλοι τις αναζητούμε έστω κι αν ψιλοβολευόμαστε στη θαλπωρή μιας επαναλαμβανόμενης καθημερινότητας..

Να ας πούμε σήμερα,  όλο αυτό το κρύο θα ήθελα να ήταν ένα πυκνό και κατάλευκο χιόνι κι εγώ να κυκλοφορούσα με το ποδήλατο που δεν έχω,  σε μια χώρα που δεν θα ήταν η ελλάδα..

σ' ένα δρόμο που στο βάθος του το μέλλον δεν θα ήταν δυσοίωνο..

μετά..  θα τινάζαμε από πάνω μας τις νιφάδες και θα πίναμε ζεστούς  καφέδες σε κάποιο μαγαζί που θα μύριζε αλκοόλ και μπύρα και θα είχε θολή από τον καπνό ατμόσφαιρα,  τόσο θολή που δύσκολα θα διέκρινες τους θαμώνες.. 

αι ειδοί του Μαρτίου

''αι ειδοί του Μαρτίου''  μας έκαναν να ψαχνόμαστε σε λεξικά και σε φίλους φιλολόγους,  τελικά όπως ήταν αναμενόμενο,  ελάχιστη σχέση είχε ο τίτλος με το περιεχόμενο.. αυτό βέβαια δεν εμπόδιζε την ταινία να είναι πάααρα πολύ καλή,  νομίζω το 3,5/5 στις κριτικές μάλλον την αδικούσε..


η ερμηνεία του Ryan Gosling εξαιρετική,  η σκηνοθεσία του George Clooney επίσης εξαιρετική όπως και η όλη δομή της ταινίας,  ο δε Philip Seymour Hoffman πρόσωπο πλέον καταλύτης στη μεγάλη οθόνη.


______________________________________________________________


σάββατο υγρό και κυριακάτικο πρωινό στεγνό αλλά ψυχρό με την αίσθηση ότι κάπου μακριά χιονίζει..


______________________________________________________________




στέρησε από κάποιον την φωνή σου για να καταλάβεις που πραγματικά σε έχει τοποθετήσει..


______________________________________________________________


οι βόλτες μου γίνονται όλο και πιό μελαγχολικές γιατι το περιβάλλον αδειάζει συνεχώς από όμορφα πράγματα!
αποφεύγω όλο και πιό πολύ τους δρόμους με τα κλειστά μαγαζιά..  θέλω να βλέπω φώτα και κόσμο και κίνηση..  θέλω να ελπίζω και να ονειρεύομαι..


______________________________________________________________


για κάποιους ανθρώπους η λέξη ''κρίση''  είναι απαγορευμένη λέξη..
η κομμώτρια μου πχ στην ερώτηση μου ''πως αντιμετωπίζετε βρε παιδιά εσείς την όλη κατάσταση'',  χωρίς να υπονοώ κάποια έκπτωση χρηματική μου απάντησε πως..


''εγώ έχω το κομμωτήριο μου από το 1992,  οπότε έχω και σταθερούς πελάτες και μάλιστα θα έλεγα πως οι πελάτες μου έχουν την βόλεψη τους,  είναι ανεβασμένοι οικονομικά''
''οπότε εμένα δε με αγγίζει η κρίση,  αλλά για να βοηθήσω,  έκανα ένα φτηνό πακέτο που τελικά άρεσε σε όλους''


μη με ρωτήσετε που βρίσκεται το κομμωτήριο,  δεν θα το βρείτε σε κανένα κεντρικό δρόμο της Θεσσαλονίκης,  ακόμη το ψάχνω κάθε φορά που πηγαίνω παρ' όλο που έχουν περάσει δυο χρόνια από την πρώτη φορά!


______________________________________________________________


αναρωτιέμαι αν ο τύπος που πουλάει το hot dog 0,60 βοηθάει εμένα,  που ούτως ή άλλως δεν θα αγοράσω,  ή τον εαυτό του ξέροντας πως έχει δύο επιλογές για να κρατήσει το μαγαζί του..  την εξής μία


σιγά σιγά θα μας πουν πως κάνουν και κοινωνικό έργο ή πως μοιράζουν συσσίτιο για τους άπορους  :-D

το ''εγώ'' μου κι ένα blogοπαίχνιδο

 Eίμαι καλεσμένη σ' ένα blogοπαίχνιδο από την Εlli P,  όπου

α)  δέχομαι ένα βραβείο..
ευχαριστώ πάρα πολύ,  εκτιμώ αφάνταστα την κίνηση και το αποδέχομαι αν και πιστεύω πως υπάρχουν blogs που το αξίζουν πολύ περισσότερο και παιδιά που γράφουν και σκέφτονται εκπληκτικά

.β)  πρέπει να πω 7 πράγματα για μένα
για να είμαι ειλικρινής δε ξέρω από που να ξεκινήσω και που να σταθώ,  διότι αλλάζω καθημερινά τόσο εσωτερικά όσο κι εξωτερικά που δε ξέρω για ποιά Στέλλα να μιλήσω..
αυτή που ήμουν ας πούμε το 2006 όταν ξεκίνησα αυτό το blog,  αυτή που έγινα κάπου ενδιάμεσα ή αυτή που είμαι τώρα;
τεςπα θα κάνω μια πολύ γενική προσπάθεια να χωρέσω το ''τώρα'' μου σε 7 κομμάτια

1)  παραμένω πάντα ειλικρινής,  κάνω πάντα εύκολα γνωριμίες (αρκεί να υπάρχει κάπου η άκρη του κουβαριού),  εύκολα φεύγω αλλά κι εύκολα μένω σ αυτούς που βρίσκουν ένα λόγο να θέλουν να με κρατήσουν!

2)  έχω συμβιβαστεί κι αποδεχτεί το ''εγώ'' μου και λατρεύω ότι έχω με κόπο αποκτήσει  έτσι δεν ψάχνω για κάτι άλλο,  κάτι διαφορετικό,  κάτι καλύτερο κλπ κλπ

3)  νιώθω τύψεις για τα πράγματα που καθημερινά ΔΕΝ κάνω αλλά και ικανοποίηση για όσα έχω κάνει ως τώρα

4)  ναι έχω αποκτήσει πιό ψυχρή σκέψη,  είμαι πολύ περισσότερο ρεαλίστρια αλλά είμαι ακόμη ένα παιδί..   οκ  ένα πολύυυυυ μεγάααααλο παιδί!

5)  μ' αρέσει να φτιάχνω πράγματα,  θέλω να μ' αγαπούν και να μου το δείχνουν,  μ' αρέσει η ζεστασιά του σπιτιού μου,  η σχέση που έχω με κάποιους πολύ δικούς μου και πολύ πολύτιμους ανθρώπους,  λατρεύω τα παιδιά μου,  δε μου αρέσει να μιλάω για αυτά μου κάνει κάτι σαν ιεροσυλία

6)  προσπαθώ να μην είμαι ρατσίστρια,  όχι μόνο με άτομα διαφορετικής εθνικότητας αλλά και με άτομα μεγάλης ηλικίας,  χαμηλής οικονομικής ευχέρειας κλπ κλπ

7)  περνάω δύσκολες στιγμές όπως όλοι μας,  το παλεύω μέσα μου,  προσπαθώ να μη τρομάζω τους γύρω μου,  να κρατάω μια ισορροπία,  να είμαι ευέλικτη στα θέλω μου,  να παρηγορώ,  να δίνω κουράγιο,  να προτείνω υπομονή πρώτα στον εαυτό μου και μετά στους άλλους..
υπάρχουν στιγμές που πέφτω πολύ και μου φαίνονται όλα και δύσκολα και βουνό και δυσκολοδιάβατα κι άλλες πάλι που νιώθω ανεξήγητη χαρά και νομίζω πως έχω βγάλει διαβατήριο για το παντού και το πάντα!

4 blogs που θα ήθελα να παίξουν;

κόβω βόλτες
αγράμπελη
3parties a day
roadartist

παιχνίδι

Οι δυνατότερες φιλίες βιώνονται ανάμεσα στα δύο φύλα!
Αν όμως στη διάρκεια αυτής της φιλίας ο ένας από τους δυο δει διαφορετικά τον άλλον,  και θελήσει να τον προσεγγίσει πλέον με διαφορετικό τρόπο;


Συνήθως χρειάζεται πολύς χρόνος για την αποδοχή του ''θέλω και κάτι άλλο από εσένα'' ..
Αυτός που θέλει πολύ και πραγματικά,  θα πρέπει να καταλάβει,  να μείνει εκεί,  να περιμένει υπομονετικά και τρυφερά.. χωρίς εγωισμό αλλά με συγκατάβαση.


Μια απότομη κίνηση μπορεί να φοβίσει,  να τρoμάξει και να απομακρύνει ίσως και να έδειχνε άτομο που δεν ξέρει να παίξει σωστά το παιχνίδι..


Άλλωστε,  στην συγκεκριμένη περίπτωση ό,τι κερδίσεις δικό σου θα είναι!

αλλαγή καιρού

Η αλλαγή του καιρού έχει πάντα μέσα της μια λύπη.
Τα συρτάρια κρύβουν μέσα τους πάντα μια νοσταλγία.

Εκείνο το γκρι πουλόβερ που αγόρασες τότε,  σ εκείνο το ταξίδι,  με συντροφιά αγαπημένους ανθρώπους,  και με  συναισθήματα σε μια υπέροχη ισορροπία που χρειάστηκε να περάσουν χρόνια  να την αντιληφθείς,  να μπορέσεις να τη ζυγίσεις σωστά και να της δώσεις την αξία που της έπρεπε..

Μπορεί να μη σε βόλεψε,  να μη το φόρεσες ποτέ..  υπάρχει όμως..  είναι εκεί κάθε Οκτώβρη να σου θυμίζει..

midnight in Paris

Όταν ένας καλλιτέχνης φτάνει στο απώγειο της καριέρας του,  θα πρέπει να ξέρει να διαχειριστεί το ''εδώ σταματώ''..
Κατά την άποψή μου η τελευταία ταινία του αγαπημένου μου ως τώρα Γούντυ Άλλεν δεν έχει λόγω ύπαρξης..
Στερείται πλοκής και σκηνοθετικού ενδιαφέροντος και δυό ώρες μετά σε κάνει να αναρωτιέσαι γιατί τη διάλεξες αφού οι κριτικές της ήταν χαμηλές..

Θα προτιμούσα να μην την έχω δεί..  θα προτιμούσα να έχω κρατήσει στο μυαλό μου το ''νεύρο'' και την
''σπιρτάδα''  και τη δυνατή σκηνοθεσία του Μatch Point..




υπέροχο κομμάτι από την μουσική της ταινίας εδώ

αισιοδοξία

Είμαι αισιόδοξη όσο ένα αρπαχτό φιλί στη γωνιά ενός απαγορευμένου χώρου..
Όταν χάνω το χαμόγελο μου το αναζητώ με πάθος έως ότου το ξαναβρώ..  πιθανόν να δοκιμάσω όλες τις διαθέσιμες πηγές μου,  μπορεί να κουραστώ..  αλλά θα το ξαναβρώ..  για να κλείσει ο κύκλος και να ανοίξει ένας άλλος και να ξεκινήσω πάλι από την αρχή..

Στη μικρή και απλή ζωή μου άνοιξαν και έκλεισαν κύκλοι και κύκλοι..  δε θέλω,  δε μπορώ να γράψω για αυτούς,  ένα τέτοιο μοίρασμα τώρα πια θα το θεωρούσα ιεροσυλία..
όπως και το να μιλήσω για τις αλλαγές μου..  ιδιαίτερα αυτές της τελευταίας πενταετίας.
Δε θέλω να μοιραστώ τίποτα,  ούτε τα όμορφα μου,  ούτε τα δύσκολα μου.. αν και κατά καιρούς στα γρήγορα,  έχω αναφέρει πολλά από αυτά σ αυτό το ημερολόγιο..

..μου αρκεί να βρίσκω εκείνες τις μικρές πηγές που κατά καιρούς με κάνουν να νιώθω καλά..  κάτω από οποιεσδήποτε συνθήκες..

..έτσι ώστε να μπορώ να λειτουργώ με όλα τα κομμάτια μου, που σε κάποιες περιπτώσεις έκανα πολύ κόπο να μαζέψω!


***κοιτα να δεις σύμπτωση,  σήμερα κλείνω μια πενταετία στο blog 

και ροζ και κίτρινο

Aναμφισβήτητα, σε μια κουβέντα το να ''ακούς''  θέλει ταλέντο!

Μου έχουν συμβεί και τα δύο..  δλδ στις συζητήσεις μου με κάποια άτομα μόνο ''ακούω''  και με κάποια άλλα μόνο ''μιλάω''..

όπως και το αντίθετο..  κάποιοι φίλοι μου ''μιλούν'' πολύ και κάποιοι άλλοι,  πολύ λιγότεροι και μετρημένοι στα ένα δυό δάχτυλα του ενός χεριού ''ακούν'' πολύ..

Όπως και να έχει μου είναι απαραίτητο,  οι άνθρωποι που υποτίθεται πως μ'  αγαπούν να με βοηθούν συχνά πυκνά να αλλάζω οπτική γωνία,  να βλέπω τα θετικά μέσα σε σωρό αρνητικών  (στην τελική ποιός τελικά ορίζει όλα αυτά τα θετικοαρνητικά;),  να με βγάζουν από το νερό όποτε πνίγομαι και να αφήνω πίσω τα παλιά μεν και άσχημα αλλά περαστικά..

 να μου δείχνουν ότι στη ζωή υπάρχει και το ροζ και όλα τα απαλά, γλυκά και χαδιάρικα χρώματα..

giveaway, η δουλειά μου και το μαγαζάκι μου στο Etsy

Σημείωση:
η ανάρτηση κι ο διαγωνισμός αφορούν το άλλο μου blog το οποίο θα το βρείτε εδώ

 Eνημερωθείτε για το πως μπορείτε να κερδίσετε ένα πολύ όμορφο χειροποίητο μενταγιόν,  από polymer clay,  κομμάτι της δουλειάς μου και του online καταστήματος του στο etsy.. Δώστε την προσοχή σας σε ένα μέρος της συλλογής μου που θα σας παρουσιάσω εδώ,  κάντε λίγη υπομονή και θα διαβάσετε πως να κάνετε αυτή την υπέροχη σοκολατένια καρδούλα,  δική σας και γοητευτικό στόλισμα στο λαιμό σας..


  μπορείτε να με βρείτε..              fb  /  etsy  /  twitter  /  blog  /  flickr

Λατρεύω να φτιάχνω πράγματα..  είναι τρόπος ζωής,  είναι φιλοσοφία,  είναι η αναπνοή μου.. Υπήρξα τυχερή,  που η δουλειά μου πάντα είχε σαν αντικείμενο αυτό που αγαπούσα..  ειλικρινά θα ήμουν πολύ δυστυχισμένη πίσω από ένα γραφείο κι ένα χώρο όπου άλλοι θα αποφάσιζαν και θα δημιουργούσαν αντί για εμένα!

 Έχω μια πολύ γλυκιά οικογένεια και δυό παιδιά που έχουν κατακτήσει τα δύο μισά της καρδιάς μου.. Το μαγαζί μου κάποτε..  και τώρα το σπίτι μου,  είναι εξ ολοκλήρου σαν ένα τεράστιο εργαστήριο όπου συνήθως βρίσκεις χρήσιμα υλικά παντού,  χάντρες στο πάτωμα,  κομμάτια από υφάσματα στην τραπεζαρία,  σχέδια,  κλωστές και βελόνες στο καθιστικό,  πρώτες ύλες,  κόλλες,  μολύβια,  κορδόνια,  κορδέλλες,  τανάλιες,  κοφτάκια,  σύρματα  κλπ κλπ Πολλές φορές σκέφτομαι πως οι άνθρωποι που είναι δίπλα μου θα πρέπει πολύ να μ'  αγαπούν αφού δέχονται όλο αυτό το πακέτο που περικλύει ''εμένα''..

Και τώρα..  μια τυχερή λη ένας τυχερός,  θα κερδίσει αυτό το υπέροχο μενταγιόν φτιαγμένο από τα χεράκια μου

Πώς να κερδίσετε αυτό το μενταγιόν..

1)  Επισκεφτείτε το κατάστημα μου στο Etsy και γράψτε μου σε σχόλιο ποιό αντικείμενο σας αρέσει πιό πολύ και γιατί!

2)  Κάντε Follow το blog μου και αφήστε μου σχόλιο για να μου το πείτε!

3)  Αφήστε μου το e-mail σας

ΚΑΝΟΝΕΣ:

α)  επιτρέπονται έως 3 σχόλια από κάθε άτομο

β)  μην ξεχάστε να αφήσετε το e-mail σας

γ)  ο διαγωνισμός είναι ανοιχτός για όποιον/α θέλει να λάβει μέρος

δ)  η κλήρωση θα γίνει σε δυό εβδομάδες δλδ την Κυριακή στις 16 Οκτώβρη του 20011.