Οι άνθρωποι λένε, είμαστε στον μήνα Αύγουστο, ή βρισκόμαστε στα μέσα του καλοκαιριού, ή ο μήνας έχει 13, αλλά ποτέ δεν λένε βρισκόμαστε στην 100στή, ή την 175στή, ή την 225στή μέρα του χρόνου. / Την 225στή λοιπόν μέρα του χρόνου ο ουρανός είχε τόσα σύννεφα που θα ήθελες να τα φωτογραφήσεις αν είχες μαζί σου μηχανή. Θα ήταν μια εξαίσια φωτογραφία σε άσπρο μαύρο, τα σύννεφα θα χτυπούσαν από μέσα την οθόνη και το ξεδιάντροπο μπλε της θάλασσας θα γέμιζε τα πλήκτρα με μαύρο αλάτι και ήλιο. Και χώμα που θα έμοιαζε με άμμο και μετά θα αναγκαζόσουν να τα γυρίσεις όλα ανάποδα κι η 225στή μέρα του χρόνου θα ονομαζόταν 522στή αλλά τίποτα δεν θα άλλαζε. / Αυτή τη μέρα του τριψήφιου αριθμού που λήγει σε 5 λοιπόν, μύριζε σαν κάποιος μόλις να είχε βγάλει από το φούρνο ένα κέικ που σήμαινε ΤέΛΟς και μετά σκόρπισε ένα μπιτόνι βενζίνη γύρω τριγύρω. Δάγκωσα το Τ από το ΤέΛΟς κι ήθελα να πάρω το άδειο μπιτόνι και να το γεμίσω θάλασσα, αλλά όλα έχουν αξία στον φυσικό τους τόπο έτσι δεν είναι; / Οι άνθρωποι έχουν πολλές φοβίες, πολλές από αυτές τις συναντούν τα απογεύματα στην τηλεόραση, 6-7, και γελούν. Πάντως εμένα η θαλασσοφοβία δεν θα με έκανε να γελάσω καθόλου. Θα ήταν κατάρα που θα ήθελα να της δώσω ένα δυνατό χαστούκι και να την θάψω στο τρίτο δέντρο στη σειρά. Να περνώ από κει να σκέφτομαι εδώ από κάτω είναι μια φοβία μου. Αντίθετα, η γριά κυρία έκανε ένα βήμα μπροστά και δύο πίσω. Πως να είναι οι άνθρωποι που δεν έχουν δει ποτέ θάλασσα; Και πως να είναι όταν μεγάλος πια τη βλέπεις για πρώτη φορά; / Πως είναι να θες να λυθείς και αντί για αυτό δένεσαι;
/ στο ραδιόφωνο τα πρωινά, η ζωή είναι σα πορτοκάλι με εκπληκτικές επιλογές, Les Passants
