Είμαι σε ένα νιρβάνα ευτυχισμένης επανάληψης, σαν το μικρό παιδί που καθισμένο χάμω βάζει στο κουβαδάκι του άμμο, φτιάχνει πύργους και μετά φέρνει θάλασσα.. γκρεμίζει.. φτιάχνει, γκρεμίζει, φτιάχνει, άμμος, νερό.. άμμος, νερό.. άμμος, νερό..
Τέλεια!
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
παλιό / καινούργιο
Παρόλο που έχουν αλλάξει τα δεδομένα, νομίζω πως περπατάμε τους ίδιους δρόμους, με διαφορετικό τρόπο. Ο χρόνος διώχνει ανθρώπους από δί...
Χαίρομαι τόσο που χαίρεσαι... ;)
ReplyDeleteτο ξερω βρε :)
DeleteΠω πω πω, αυτή η κοιλίτσα!
ReplyDeleteΑπίστευτη τρυφερότητα βγάζει και το κείμενο σου!
ΑΦιλάκια τρυφερά... φυσικά! :)