Λίγο πριν, ο ήλιος έμοιαζε με πρωινό, κυριακάτικο φεγγάρι. Η πόλη μου είναι μουσκεμένη από τη βροχή και τα χρώματα της έχουν σκληρήνει όμορφα. Κάποτε τους ομοφυλόφιλους τους έκαιγαν όπως τις μάγισσες, αυτό κατάλαβα από τη χθεσινή ταινία. Και πως αν κάποιοι δεν ήταν τόσο εξ ολοκλήρου, τόσο απόλυτα διαφορετικοί, ο κόσμος μας θα ήταν φτωχότερος σε βήματα.
Στο μαύρο σκοτάδι του κινηματογράφου η προσήλωση στη φωτεινή ζωντάνια της οθόνης φαντάζει βάλσαμο. Η σκηνοθετημένη δράση, στην ήρεμη και ρεαλιστική πραγματικότητα κάνει κάτι σαν δώρο. Και τα επόμενα πρωινά ξεκινούν ζωηρά υπογραμμισμένα.
No comments:
Post a Comment