Δεν ξέρω πως και γιατί αλλά κάποιοι είναι τύποι πρωινοί, άλλοι μεσημεριανοί κι άλλοι νιώθουν ο εαυτός τους στα μαύρα μεσάνυχτα.
Εγώ είμαι του Μάη και του Ιούνη.
Αυτούς τους μήνες μπορείς να με αλείψεις στη φέτα σου
να με ραντίσεις στη σαλάτα σου
μπορείς να με κάνεις χαλί να με πατάς, εγώ θα είμαι ολόκληρη εγώ.. δε χαλιέμαι βρε παιδί μου, καταλαβαίνεις;
Και κάπου εκεί προς το κορύφωμα της μέρας, όπου ο ήλιος βρίσκεται ακόμη ψηλά στον ουρανό κι ένα ώριμης άνοιξης αεράκι γλυκοφιλάει το τζάμι του παραθύρου μου, αν με βρεις με δέκα χέρια κι άλλα δέκα μάτια και άλλες είκοσι ψυχοκαρδιές μη τρομάξεις.. πάλι θα είμαι εγώ !
Υπέροχο, όταν είσαι έτσι σε χαίρομαι.
ReplyDeleteΚαλό σου βράδυ φεγγαρένια
θα επρεπε ολοι οι μηνες να εχουν τη φωτεινοτητα της ανοιξης και του καλοκαιριου καναρινενια μου
Deleteκαλη σου μερα
:)
Η ψυχολογική μας συγγένεια, Στέλλα, είναι εμφανής. Μήνες αγαπημένοι!
ReplyDeleteΚαλημέρα με αύρα ανοιξιάτικη!
αληθεια Στρατο;
Deleteμα δεν ειναι εμφανεις οι λογοι; ε; δεν ειναι;
καλημερα σου
:)