Sunday, June 21, 2015

βροχή μου εσύ..





Και έρχεται μια βροχή και τα ξεχνάς όλα,  που πας,  τι ψάχνεις..  όλα!!!
Κυριακή πρωί και Ιούνιος.  Ξυπνάς και σου χαμογελάει ο ήλιος,  το ζυγίζεις..  μπααα δε θέλω βόλτα.  Δεν προλαβαίνεις να ετοιμάσεις πρωινό και να βάλεις να δουλέψει η καφετιέρα και εκεί που τρως την πρώτη μπουκιά από το ψημένο σου ψωμί που το αλείφεις στοργικά με ταχίνι και μέλι,  να η πρώτη συννεφιά.  Μια γουλιά ζεστό γάλα,  δεύτερη μπουκιά ψωμάκι και εμπεδώνεις πως έχεις μια εξαιρετική ατμόσφαιρα για  μια ωραία πρωινή βόλτα στη θάλασσα.
Ντύνεσαι και φεύγεις.
Λίγα μέτρα πριν να φτάσεις παραλία,  ο ουρανός παίρνει χρώμα μολυβί.
Ξαναζυγίζεις,  δεν θέλεις να το πιστέψεις,  μακριά μου είναι λες,  κοιτάς πέρα προς τον Όλυμπο,  εκεί σίγουρα βρέχει λες.
Χα!
Ποτέ μη λογαριάζεις χωρίς τον ξενοδόχο..
Δεν έκανα πολλά βήματα,  δεν πρόλαβα να χαρώ το μολυβί της θάλασσας,  το μαύρο των καραβιών,  τα δειλά φώτα στο λιμάνι..  την πολύτιμη,  ανεκτίμητη πρωινή δροσιά.
Κοσμοχαλασιά..
Να! για να μάθεις,  όταν βλέπεις τον κόσμο να φεύγει από την παραλία εσύ να πηγαίνεις..Πίστεψε με αγριεύει πολύ το τοπίο όταν ασχημίζει ο καιρός  εκεί κάτω..  όπου φύγει φύγει λοιπόν.
Μέχρι να φτάσω στον δρόμο τον παραλιακό,  έριχνε καταρράκτες.

Αλήθεια σου λέω..  εγώ σ΄αυτές τις περπτώσεις μαγκώνομαι,  διότι φυσούσε κι όλας και φυσούσε άγρια,  και έβρεχε άγρια και εμένα με πιάνει πανικός και σκέφτομαι διάφορα,  από το ότι θα πέσει ο ουρανός στο κεφάλι μου μέχρι πως δεν θα ξαναβρώ το δρόμο για το σπίτι μου,  ποτέ μα ποτέ.
Κι αρχίζω να τρέχω..
Όσο ακόμη υπάρχουν δρόμοι..
Γιατί,  την Ευρώπη μου μέσα οι δρόμοι μοιάζουν με λίμνες κι εγώ δεν έχω μαζί μου ούτε βάρκα ούτε κουπιά..
Και τσαλαβουτάω στα νερά.  Και παν'  τα καινούργια αθλητικά.  Και με παίρνει και με σηκώνει ο αέρας..  και γίνονται τα μαλλιά μου του κομμωτηρίου,  όχι στο μετά,  στο πριν του λουτήρα.
Και τρέχω..
Κι η απόσταση γίνεται ατέλειωτη
Κι ο πανικός τα κάνει όλα τεράστια και αγχώδη.
Και το μόνο που θέλω είναι να φτάσω στην ασφάλεια του σπιτιού μου,  να δω αν όλα είναι στη σωστή τους θέση,  να βγάλω τα βρεγμένα μου ρούχα,  να κάνω ένα ζεστό μπάνιο,  να στεγνώσω τα μαλλιά μου και να πιω τον ζεστό καφέ μου,  έλεος πια..


5 comments:

  1. Αλήθεια τι παράξενος καιρός... Κι εδώ συννέφιασε. Ή μάλλον μια συννέφιαζε, μια έβγαινε ο ήλιος. Αναποφάσιστος ο ουρανός, να διαλέξει το ταίρι του.
    Έλεος πια... Καλά το λες! Τι στο καλό Ιούνης είναι και προς το τέλος του.

    ReplyDelete
    Replies
    1. κι απο την αλλη ουτε τη ζεστη την πολυθελουμε ε;
      αλλα εφτιαξε τωρα, και θα ζεστανει πολυ περισσοτερο τις επομενες μερες, μας βλεπω συντομα να χαιρομαστε τη θαλασσα :)

      Delete
  2. Σηκωθηκα κι εγω νωρις χθες. Εβγαλα την Φλαππυ βολτα και ειχε μια πολυ ελαφρυα συννεφια. Τοσο αραιη που ελεγες οτι κρυφοκοιταζει ο ηλιος απο πισω ετοιμος να φανερωθει :)
    Επεστρεψα, ετοιμασα πρωινο στην μικρη μου και καφεδακι σε μενα και μολις καθισα να κανω ενα τσιγαρο, μαυρισε ο τοπος.
    Σε 10 λεπτα σηκωνομαι να μαγειρεψω, μου ελεγα καθε δεκα λεπτα για καμια ωρα :) Κι ενιωθα μια ευτυχια ενω μαγειρευα, ενω στα διαλειμματα εφτιαχνα γυψινα ζωακια στην Ισμηνη για να τα ζωγραφισει και περνουσε ο χρονος χωρις να προλαβαινω τις δουλειες μου. Κι αγχωνομουν λιγακι. Οταν μπηκε ο Δ μεσα, μετα το τσιγαρο που ειχε μολις κανει στον κηπακο, σχολιασε οτι εχει φθινοπωρινο κρυο. Κι εγω εσταζα απο ιδρωτα και ηθελα να σκουπιστω καλα, να αλλαξω, να μπω σε στεγνα φθινοπωρινα ρουχα και να βγω να καθισω εξω. Αλλά δεν ειχα χρονο. Αλλά παλι ημουν χαρουμενη με τον καιρο. Και σκεφτομουν ποσο θα με μισουν ολοι οσοι ηθελαν να πανε για μπανιο αν με εβλεπαν να χαιρομαι.
    Αυτα :)
    Τα 'πα και ησυχασα :) :)

    Μια ομορφη εβδομαδα φεγγαρενια μου

    ReplyDelete
    Replies
    1. τι ωραια ιδεα τα γυψινα ζωακια, σαν να σας βλεπω μαμα και κορη :)
      για μενα ειναι νωρις ακομη για μπανιο αν δε χτυπησει 40 βαθμους δυσκολα μπαινω..
      φετος δεν εχω εκεινη την τρελλη διαθεση για θαλασσα ακομη
      αλλα θα ερθει κι αυτη, θα ερθει με τις επομενες ζεστες..
      σκεφτομουν, πως αλλαξα ετσι, εγω που δεν ηθελα καθολου τα καλοκαιρια γιατι εκπλεινα τα παντα, γυμναστηρια, ζωγραφικες, σεμιναρια.. να σκεφτομαι σε ποια τροπικη χωρα να μετακομισω απο οκτωβρη χχχ

      φιλια γλυκο κοριτσι :)

      Delete
  3. Κάποιος προχθές στα ΑΤΜ ενώ έριχνε καρεκλοπόδαρα φώναζε:
    "Ούτε ο Θεός δεν μας θέλει"...
    Καλή νύχτα Στέλλα μου!

    ReplyDelete

τί άλλο να πεις;

  Μπαίνεις σε ένα δωμάτιο και μοιάζει παγωμένο.  Σκουπίδια εδώ κι εκεί,  σκόνη πολύ.  Οι καρέκλες άδειες και οι θεατές ανύπαρκτοι.  Όσο και ...