Στιγμές αποθηκεύονται στο instagram ως επιβεβαίωση της ύπαρξης και του θανάτου τους. Με το ''έλα να βγάλουμε μια φωτογραφία'', ''μισό λεπτό να γεμίσω το ποτήρι'', ''βάλε το ψάρι πιο εκεί'', είσαι κι όλας στη μετέπειτα στάση, πόζα ξεκούρασης και ύπνου στον βολικό καναπέ, με ανοιχτή την τηλεόραση σε χιλιοπαιγμένη / λατρεμένη ξένη σειρά.
Σε μια άλλη φωτογραφία, ένα πορτοκαλί φολγκσβάγκεν σε μία πράσινη δασοφωλιά, μακριά από το σήμερα. Χώνεις τη μουσούδα και βγαίνει υγρή από τη μυρουδιά του πεύκου. Ούτε χειμώνας, ούτε άνοιξη, μήτε φθινόπωρο.. μονάχα καλοκαίρι. Νερά θολά από την μαρμαρόσκονη. Ιδρώτας που τον γλύφεις και καίγεσαι. Τέσσερα βράδια σαν τέσσερα λεπτά. Καπούτ. Τίποτα. Μηδέν και ΟΛΑ.Ολα! Τι ματαιόδοξοι που είμαστε; Εφευρίσκουμε λέξεις που δεν έχουν ρεαλιστικό αντίκρυσμα. Και γραπωνόμαστε από πάνω τους, τις κάνουμε σκοινιά και τα περνάμε στους λαιμούς μας.
Στο f/b οι δείκτες των ορμονών στο κόκκινο. Τατουάζ και μελάνια στο δέρμα. Γυμνά δεμένα κορμιά, μαγερική και κάβλα. Με ''υ'' ή με ''β''. Αδιάφορο. Η ουσία είναι αλλού. Τα ρούχα είναι απλωμένα στο σκοινί εξ αρχής. Δεν αποφασίζουμε ούτε για το είδος του κουμπιού του πουκαμίσου μας. Ούτε για το αν θα φοράμε ή όχι βρακί. Ακολουθούμε. Μιά πεπατημένη που παλεύουμε να την κάνουμε ευχάριστη χαμογελώντας πλατιά και αφήνοντας να είμαστε ο εαυτός μας. Με το βλέμμα στραμμένο εκ των προτέρων στο άπειρο.
Κλέβουμε πολύτιμες στιγμές από τον αφέντη χρόνο- που περνάει και χάνεται :)
ReplyDeleteκαι ειναι ο,τι μοναδικο εχουμε.. ολα, και τα αρνητικα και τα θετικα ειναι τα μονα δικα μας.. δικαιουμαστε να γελασουμε ή να κλαψουμε μ αυτα..
Delete:)
Γενικά χανόμαστε, Στέλλα, δίχως ουσία... γίναμε περαστικοί με άδεια χέρια, άδειο λόγο, άδεια ψυχή. Το ευλογημένο άδειο. Το εφήμερο. Το προσωρινό. Το επίκαιρο. Το λίγο. Μοιραίοι κι άβουλοι. Ναι... Ακολουθούμε...
ReplyDeleteΣυνέταξες την πιο εύστοχη απολογία γι' αυτό που πλησιάζει.
τη μια λεμε Στρατο πως εμεις χαραζουμε τα βηματα μας, εμεις χρωματιζουμε τη ζωη μας.. αλλα εν τελει τιποτα δεν προσημειωνουμε.. ακολουθουμε προσταγες της φυσης, της εποχης, της εκαστοτε πολιτικης που ουσιαστικα ειναι παντα το ιδιο πραγμα, ακομη και την στιγμη που ψηφιζουμε, και νομιζουμε οτι το αποτελεσμα μας δικαιωνει αποδεικνυεται οτι απο αλλου κινουνται τα νηματα..
Deleteχωρις ουσια λες..
δεν ξερω αν η ιδια η ζωη θα ηθελε να εχει ουσια, αλλα βεβαια εξαρταται ποια εννοια δινει ο καθενας στην λεξη
ουσια ισως να ειναι η ποιοτητα της ζωης, αλλα κι αυτη η εννοια φανταζει σχετικη.. ατιμες λεξεις :D
αδειος λογος και αδεια ψυχη.. ναι.. ετσι γιναμε, και βλεπεις πως πια ο καθενας αυτοθεωρειται γνωστης του εαυτου του και υποστηρικτης συγχρονως, πραγματα που αλλοτε θα ηταν απιθανο να βγουνε στο φως, βγαινουν και υποστηριζονται κι ολας..
απο την μια καλα κανουν, απο την αλλη τι φταιω εγω που παιρνω γευση απο τη δικη τους τρελλα;
να φταιν' οι πολλαπλοι εαυτοι μας λες;
:D
Έχουμε χάσει πολλά από τα βήματά μας Στέλλα. Έχουμε χαθεί σε καταστάσεις νοσηρές και επιφανειακές. Έχουμε αδειάσει τις καρδιές μας.
ReplyDeleteΕίναι σημαντικά και μεγάλα αυτά που περιγράφεις. Στις τότε εικόνες, στις σημερινές εικόνες.
Η Ζωή αλλάζει. Και δυστυχώς δεν είναι πάντα φωτεινά τα μονοπάτια της.
Εμείς δίνουμε το παρόν όσο μπορούμε.
Να χαρείς μια όμορφη ημέρα στο κλείσιμό της
ωστοσο μαθαινουμε συνεχως πραγματα Γιαννη, μεχρι τελευταιας ανασας
Deleteεπισης!
Αυτό το "Ακολουθούμε" .... Πόσο ρεαλιστικά το αποτύπωσες Στέλλα μου!
ReplyDeleteΓινόμαστε ακόλουθοι... Κάποτε αυτή η λέξη θα ξένιζε. Τώρα έγινε μέρος του καθημερινού (μας) λεξιλογίου.
Για χι λόγους (σημαντικούς όμως) κρατώ το λογαριασμό στο ΦΒ αλλά ντρέπομαι πια που το έχω, έστω κι αν δεν κάνω κάτι πέρα από αναδημοσίευση της καθημερινής ανάρτησής μου.
Την καλημέρα μου και την αγάπη μου! :)
εγω δεν ντρεπομαι για το φουμπου γιατι το φουμπου ειμαστε εμεις, συναντουμε ομως πολλα εκει μεσα, περι ορεξεως κολοκυθοπιτα θα πω, ο,τι μας βγαινει στον καθενα, οπως κι εξω στο δρομο θα δεις το κοριτσι με το χιλιοτρυπημενο σωμα απο σκουλαρικια ετσι κι εκει..
Deleteακολουθω μεχρι να ξεπερασω τα ορια μου.. μετα σβηνω ;)
οι προβληματισμοι μου ηταν παντα για ανθρωπους που με καλυπτουν στο 50% εκει δλδ που τα πραγματα τα νιωθεις μισα μισα.. αλλα οκ σιγα μη προβληματιστω περισσοτερο για διαδικτυακες ''σχεσεις'', με ενδιαφερουν περισσοτερο οι κοντινοι μου ανθρωποι, τα τετ α τετ μου δλδ :)
Aristea παντου υπαρχουν ολα, αρνητικα και θετικα, πχ εχει κατι ομαδες το φουμπου που δεν θα μπορουσαν να υπαρξουν διαφορετικα, πολυ ενημερωτικες και με σημαντικες ευαισθησιες, αξιζει να ψαξεις τα θεματα που εσενα σ ενδιαφερουν :)
φιλακια πολλα
Συμφωνώ και γενικά και ειδικά σχετικά με το ΦΜ. Εδώ όπως και αλλού, εδώ όπως παντού, το καλό, το κακό, το δικό μας και το ξένο, μπλέκονται. Το θέμα είναι να κρατάμε εμείς οι ίδιοι το χαρακτήρα μας, την πινελιά μας, τη φάλτσα νότα μας. Αλίμονο αν χρειαζόταν να απομονωθούμε για να μην χωνευτούμε!
ReplyDelete