Βιβλία διαβάζω.
Αγόρασα το ''Λίγη Ζωή'' και το ξεκίνησα χθες.
Καφέ πίνω.
Όχι κουβάδες όπως παλιά αλλά δεν μου λείπει.
Χαρούμενη δεν είμαι.
Ένας κόμπος ανάμεσα στην καρδιά και στο στομάχι κάνει έντονη την παρουσία του.
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
παραμονή
Την ζωή την ακολουθούμε, δεν μας ακολουθεί! Πιστεύω όμως βαθιά, πως όταν κάνουμε μια ευχή μέσα από την καρδιά μας, θα πραγματοποιηθεί....
Τα βιβλία είναι καλά. Έγραφες, σε μια προηγούμενη ανάρτησή σου, για τα πολλά βιβλία που βρήκες χρόνο να διαβάσεις αυτόν τον χειμώνα. Κάνε μας τη λίστα, ντε! Μου αρέσουν οι επιλογές σου. Γράψε και κάτι για το "Λίγη ζωή" όταν το τελειώσεις. (Σου αρέσει η σύγχρονη λογοτεχνία εσένα, ε;)
ReplyDeleteΟ καφές... Εμ, δεν τρελαίνομαι. Είμαι από κείνους που ρωτάνε στις καφετέριες "ποιος καφές είναι γλυκός, έχει πολύ γάλα, έχει αφρόγαλα, ποια η διαφορά του τάδε από τον δείνα;" Τώρα, πάντως, φτιάχνω ένα ωραιότατο μαύρο τσάι με μέλι και γάλα, για να συνεχίσω την ανάγνωση του Στριψίματος της Βίδας (ναι, από σένα την πήρα την ιδέα του βιβλίου - γι' αυτό σού λέω, κάνε τη λίστα σου!) ;-)
Be happy... Λένε ότι είναι απόφαση. Η ευτυχία. Αλλά πρέπει και οι συνθήκες να μη σου πηγαίνουν κόντρα, ειδάλλως είσαι απλά... χαζοχαρούμενος; (Το πόσες φορές ήθελα να κοπανήσω την Πολυάννα της σειράς των παιδικών βιβλίων, που τα έβλεπε όλα καλά, όλα ανθηρά...) Ελπίζω να φύγει γρήγορα ο κόμπος, για να απολαύσεις τα βιβλία και το καφεδάκι σου!
Υ.Γ. : Τι ωραίος ο γραφικός χαρακτήρας στην εικόνα παραπάνω!
Διονυσια διαβασα:
ReplyDelete1) η φαρμα
2) ο ανήλικος επισκέπτης
3) η εκδικηση
ολα μυστηριου, το καθενα διαφορετικο απο το αλλο, ολα πολυ καλα!
Είναι ενας φίλος στο διαδίκτυο που τις γιορτές των χριστουγέννων λέει τις ξορκίζει κάθε φορά με ένα βιβλίο θρίλερ, εγώ το προχώρησα μέχρι τέλος Γενάρη χχχ το καταευχαριστήθηκα όμως.
Το ''λίγη ζωή'' καιρο το φλέρταρα, ήρθς η ώρα του. Ογκώδες βιβλίο!
Αν μου αρέσει, που νομίζω πως θα μου αρέσει αφού έχω ακούσει τα καλύτερα, θα χτυπήσω το confiteor.
Το στριψιμο της βιδας διαβαζεις; και πως ειναι; καλό;
Εγώ το ξέχασα λίγο στην άκρη για να διαβάσω κάτι πιο κοινωνικό. Θα έρθει η ώρα του όμως ;)
Δεν μεγάλωσα με την Πολυαννα, δεν ξέρω καν τι έλεγαν αυτές οι ιστορίες αφού δεν τις διάβασα ποτέ, ίσως όμως να έχασα τα βιβλία της χαράς; όχι;
Μαίρη Πόππινς διάβασα ως βιβλίο αντίστοιχου είδους.
Ξέρω, έχεις κάπου 900 σελίδες στα χέρια σου, με το "Λίγη ζωή". Εγώ θα το διαβάσω αρκετά αργότερα - ευτυχώς, περιμένω την ανάγνωση όλων όσα έχω να διαβάσω μέχρι τότε, με ανυπομονησία.
ReplyDeleteΤο Στρίψιμο της Βίδας είναι ε-ξαι-ρε-τι-κό!!! Πρέπει να προσέχεις το κείμενο αρκετά και να ξαναδιαβάζεις σημεία (και αυτό κουράζει), επειδή η υπαινικτικότητα του James αγγίζει ταβάνι, που λέμε. Αλλά αρκεί να σου πω πως χθες, διαβάζοντας μέσα στην νύχτα το βιβλίο, σταματώντας στο τέλος ενός κεφαλαίου, φοβήθηκα! Χωρίς να ονομάζει τίποτα ξεκάθαρα, χωρίς να προσπαθεί επί τούτου, τα καταφέρνει θαυμάσια να δημιουργήσει ατμόσφαιρα, δείχνοντας απλά το καθρέφτισμα, την επιρροή του παράξενου πάνω σε μια ευαισθησία (έτσι θα το έλεγε). Χειρίζεται με τέτοια μαεστρία το ακαθόριστο, το υπερφυσικό, χωρίς να θέλει να το φωτίσει, για να του επιτρέψει να διατηρηθεί. Τον ενδιαφέρει να τυλίξει τον αναγνώστη στη γοητεία του - και αυτό το κατορθώνει θαυμάσια! Βρίσκομαι, αυτή τη στιγμή, 12 σελίδες πριν το τέλος... Δηλώνω ενθουσιασμένη! Λοιπόν, πηγαίνω για το γκραν φινάλε με αγωνία.
(Η Πολυάννα ήταν ένα κοριτσάκι - που το παρακολουθούσαμε και ως νεαρή γυναίκα, αν θυμάμαι καλά - που οτιδήποτε άσχημο του συνέβαινε, είχε τον τρόπο του να το θεωρεί καλό και να το χαίρεται. Παίζοντας το "παιχνίδι της χαράς", όπως το ονόμαζε.)
Τα βιβλία είναι ευλογία Ζωή. Και εξαίρετη συντροφιά. Την ακολουθώ και εγώ. Ο Καφές είναι "ιδεολογία", είναι μια προσωπική στιγμή που οφείλουμε να της δώσουμε την τυπολατρεία μιας μποεμ ζωής. Όπως η ώρα για το τσάι στους Άγγλους ένα πράμα. Ας μην τα περιγελάμε. Κάθε στιγμή οφείλουμε να την ντύνουμε με το ανάλογο στυλ που αγαπάμε. Μια κούπα που μας αρέσει, ένα είδος καφέ, ο δίσκος, τα πάντα έχουν τη δική τους σημασία.
ReplyDeleteΚαλό βράδυ κορίτσι μου. Εύχομαι ένας καλός καφές να λύσει τον επώδυνο αυτό κόμπο.
Φιλιά.
Βεβαια, ειναι ιεροτελεστια ο καφες, μοναχικος ειτε με παρεα, στο σπιτι ή σε καποιο μαγαζι, λατε ειτε σκετος, πικρος, μονος ή διπλος, με 3 κουταλιες ζαχαρη οπως και να εχει ειναι Η Απολαυση!
DeleteΕυτυχως Γιαννη μου τελευταια διαβαζω πολυ ωραια βιβλια..
Εχω κοψει τον κινηματογραφο ομως ;)
@Διονυσια, δεν ειναι τυχαιο αρα πως (γραφτηκε καπου προς το 1898) επανω του βασιστηκαν πολλα μελοντικα βιβλια. Πολυ χαιρομαι!
ReplyDeleteΏστε ετσι λοιπον η Πολυαννα; Ειχε πιασει το αληθινο νοημα της ζωης; Η θετικη οπτικη γωνια! Βεβαια δεν ειναι δια πασα νοσον οπως ειπες ηδη κι εσυ..
Ήξερες πως η πεσμενη διαθεση οφειλεται στην ελλειψη της σεροτονινης;
Ήξερες επισης πως υπαρχει ενα τσαι που λεγεται βαλσαμοχορτο και μεσα σε χιλιες μυριες ιδιοτητες εχει κι αυτη της ''χαρας''; Αυριο που θα κατεβω κεντρο θα μαθω περισσοτερα απο το αγορι που δουλευει στο μαγαζι με τα τσαγια, βοτανα κλπ