Κι επειδή η ζωή έχει απ' όλα, θα έπρεπε να υπάρχουν ειδικές συσκευές που να αφαιρούν όλα τα αρνητικά συναισθήματα από το ανθρώπινο σώμα. Τον φόβο κυρίως που ψεύτης καθώς είναι, αλήτης και γητευτής, το μούδιασμα του φτάνει ως το μεδούλι.
Κι εκείνη την αίσθηση, που και για αυτήν ευθύνεται ο φόβος ξανά, πως όλα είναι μάταια και πρόσκαιρα.
-*-
Φοβάμαι ότι θα ξυπνήσω μια μέρα και θα έχω πεθάνει
Θα σηκωθώ
Θα πάω στη δουλειά
Θα χαμογελάσω,καλημέρα,κρύο έχει σήμερα
Και δεν θα ξέρω ότι είμαι νεκρή
Γιατί ξέχασα ότι ο χρόνος δεν είναι άπειρος
Ότι οι εποχές περνάνε και αν δεν προλάβεις,σε προσπερνάνε
Θα συνεχίσω να δουλεύω μέχρι να πάω σπίτι,να ανοίξω μια μπύρα στο καναπέ
Να ανοίξω την τηλεόραση,να κοιμηθώ μόνη μου στο κρεβάτι
Και το άλλο πρωί να με βρουν παγωμένη
Εξάλλου δεν ήθελα τελικά και τόσο πολύ όσα έλεγα ό,τι ήθελα
Δεν θα έχω ταξιδέψει στις μακριές Ινδίες
Ούτε θα έχω γνωρίσει όλους του γαλαξίες που είχε να μου δείξει η Όλγα
Ούτε θα έχω βρει το μυστικό της αντιγραφής
Ούτε θα έχω ζήσει το καιρό που άλλαξαν όλα
Θα ξυπνήσω μια μέρα και θα είμαι νεκρή
Και το χειρότερο, θα έχουν περισσέψει πολλά χρόνια μέχρι να πεθάνω
-*-
από εδώ
*Σαν νερό ήρθα, και σαν αέρας φεύγω
από εδώ
Φόβος.......
ReplyDeleteένα απέραντο πέπλο που σε τυλίγει με ένα τρόπο ανατριχιαστικό και σε αφυδατώνει μέρα τη μέρα σαν αργός θάνατος. Δεν υπάρχει τίποτα χειρότερο από αυτό. Σαν κατάρα, σαν επιδημία.
Στέλλα, η ζωή είναι στιγμές. Τα έχουμε ευνουχίσει όλα....! τα έχουμε ενοχοποιήσει όλα...! αυτό είναι ύβρις απέναντι στη ζωή και θα τιμωρηθούμε για αυτό. Αν οι ίδιοι θεωρήσουμε τα πάντα "μάταια", (καταραμένη κληρονομιά των ενοχικών θρησκειών αυτό), τότε θα υποστούμε να ζούμε μέρες γεμάτες πόνο, κενό, μαρτύριο και προσμονή για το τέλος.
Δεν καταλαβαίνω τους ανθρώπους που το κάνουν αυτό. Ειλικρινά. Μερικοί μου φέρονται σαν φορείς επιδημίας μιζέριας που με παρασύρει στον τάφο. Τους απεχθάνομαι.
Έχουμε δίπλα μας ανάγκη από χαμόγελα, τρέλα ναι, παραλογισμό ναι, φιλήδονες απόψεις για τη ζωή, απλές αξίες για την καθερημερινότητα. Μικρές χαρές πανάθεμά μας.
Σε φιλώ.
Μα όχι, ο φόβος είναι εκπληκτικό συναίσθημα, είναι αυτό που δείχνει ότι μπορείς και σκέφτεσαι, ότι έχεις πλήρη επίγνωση....
ReplyDeleteΚαι ο φόβος, δεν εμποδίζει ούτε το χαμόγελο, ούτε τη χαρά, τίποτα δεν εμποδίζει.