σ΄ αναζητώ

Το 1979,  δεν υπήρχε διαδίκτυο,  δεν υπήρχαν cd και ο μόνος τρόπος να ακούσεις στο σπίτι σου μουσική,  ήταν τα κασετόφωνα και τα πικάπ που έπαιρναν τους δίσκους βινυλίου.  Οι δίσκοι,  ήταν ακριβά κομμάτια,  έπρεπε να έχεις μαζέψει λεφτά για να τον αποκτήσεις.  Οι κασέτες ήταν πιο φθηνές και συνήθως διαλέγαμε καμμιά δεκαριά δημοφιλείς τίτλους των τραγουδιών της εποχής για να μας γράψουν μέσα. 
Η πιο γλυκιά ανάμνηση που έχω από εκείνη ήταν εποχή,  ήταν ένα βράδυ,  όπου παιζόταν μια ελληνική ταινία.  Βρισκόμουν στο σαλόνι του πατρικού μου,  ήμουν δεν ήμουν δεκαοχτώ χρονών και παρακολουθούσα με πολύ ενδιαφέρον,  γιατί λίγο πολύ,  εμείς,  τα παιδιά εκείνης της εποχής,  πιο πολύ με την τηλεόραση και με τις ελληνικές ταινίες μεγαλώσαμε.  Αυτή η ταινία όμως ήταν πολύ διαφορετική σε σύγκριση με ότι είχα δει μέχρι τότε.  Πρωταγωνιστούσε ο Άγγελος Αντωνόπουλος ο οποίος έπαιζε τον ρόλο του πλούσιου και όμορφου άνδρα,  που περνούσε τις διακοπές του σε κάποιο νησί.  Έμενε λοιπόν σε μια σουίτα,  και κάθε βράδυ ερχόταν στην αγκαλιά του μια επί πληρωμή γυναίκα,  την οποία και έστελναν από κάποιο πρακτορείο.  Δίπλα ακριβώς,  σε άλλη σουίτα,  έμενε η Έλενα Ναθαναήλ,  που από την πρώτη στιγμή που τον πρόσεξε,  της χτύπησε ο έρωτας την πόρτα και έκανε τα πάντα να βρεθεί στην αγκαλιά του.  Νομίζω ότι πρόκειται για την πιο ερωτική ελληνική ταινία,  όπου μάλιστα η δύναμη και η πρωτοβουλία,  δίνεται στη γυναίκα. 
Στην ταινία αυτή,  έπαιζε ως soundtruck ένα υπέροχο τραγούδι,  που ψάχνοντας το για πολλοστή φορά,  πριν λίγο,  διαπίστωσα πως είναι της Μαρίας Δημητριάδη.  Διόλου περίεργο λοιπόν,  που την επόμενη μέρα πρωί πρωί,  πήγα στο studio juliano,  το δισκάδικο της γειτονιάς μου τότε,  και προσπαθούσα να του περιγράψω την ταινία,  τον τίτλο,  τους πρωταγωνιστές για να μπορέσει να μου βρει το τραγούδι και να μου το γράψει σε μία κασέτα.
Ο Juliano ήταν γάτος στη δουλειά του γιατί και τα βρήκε όλα και την κασέτα μου έγραψε,  κι εγώ την πλήρωσα,  την πήρα μαζί μου κι έφυγα ευτυχισμένη.  Ακόμη και σήμερα νιώθω 'κάτι' όταν ακούω αυτό το τραγούδι,  σκιρτάει το σώμα μου θαρρώ.