Πηγαίνω από περιέργεια ή από την ίδια την ανάγκη της επικοινωνίας, παλιά διαβάζαμε ένα σωρό ωραία πράγματα στα γύρω blogs και φεύγω απογοητευμένη, θέλω να σχολιάσω μα το σχόλιο μου θα είναι τόσο διαφορετικό, δεν θα φτύνω εκεί όπου κοιμάμαι, θα λέω πως εγώ ξέρω που βρίσκομαι, και διαλέγω που βρίσκομαι, και μ' αρέσει εκεί που βρίσκομαι και πως αναγνωρίζω τα αρνητικά όμως τα θετικά είναι περισσότερα και πως τέλος πάντων είμαι εκεί που είμαι και γουστάρω που είμαι. Επίσης, δύσκολο βέβαια αλλά όχι και ακατόρθωτο επιλέγω τους φίλους μου, να κινούνται περίπου όπως μ' αρέσει να κινούμαι, και όλα βαίνουν καλώς, όχι κάθε φορά, όχι για πάντα, έρχονται στιγμές που χρειάζομαι τα διαλείματα μου, τα ορίζω, και όλα έρχονται και παρέρχονται και η ζωή είναι στιγμές, και πέρα από τα βασικά που πρέπει να δουλέψεις για να ταίσεις τον εαυτό σου και τα παιδιά σου, είναι κι ένας άνθρωπος που μπορεί να σου χαρίσει ένα χαρούμενο τραγούδι που θα σου ισοροπήσει την γλυκιά μελαγχολία που επιδιώκει να σε κατακτήσει ένα τυχαίο πρωινό, και μπορεί να μην έχει μια ταυτότητα ή μια θέση στη ζωή σου, δεν είναι η μαμά σου, ένας έρωτας, ένα φλερτ, ένας φίλος.. αλλά είναι κάτι. Εγώ τα εκτιμώ αυτά τα μικρούτσικα τοσοδένια ''κάτι''! Μπορώ να σου πω ότι είναι αυτά που κουβαλάω μαζί μου και ποτίζω περισσότερο από αυτά γύρω μου που έχουν κρεμασμένα ταμπελάκια με ρόλους οι οποίοι ποτέ δεν με καλύπτουν στο 100% τους.
Εσύ κανονίζεις φυσικά τις διαδρομές σου και τα σχόλιά σου.
ReplyDeleteΕγώ θα τονίσω πως, ευτυχώς που υπάρχουν πολλά blogs με ποιότητα, λόγο και δημιουργία σε πείσμα της ευνουχιστικής λογικής των...social media.
Την καλησπέρα μου Στέλλα μου.
Γιανη, διαβαζεις τα παραληρηματα, και οχι μονο αυτο αλλα τα καταλαβαινεις κι ολας και το κυριωτερο μου απαντας!!! Σ ευχαριστω και σε χαιρομαι που κανεις αυτες τις μπλογκοβολτες με μερακι. Εγω φαινεται πως μεγαλωσα πολυ!
DeleteΔεν θα συμφωνησω μαζι σου ομως.
Δεν θεωρω ευνουχιστικη την λογικη κανενος απο τα social media. Ειμαστε οι ιδιοι και οσοι εχουμε κατι να πουμε εδω το λεμε κι εκει. Εμεις οι ιδιοι το φταχνουμε το περιβαλλον μας. Εχω φιλους εκει που τους αγαπω πολυ. Βεβαια, τους πιο αγαπημενους μου τους πρωτογνωρισα το 2006 στα μπλογκς. Αλλα το facebook δεν τους αλλαξε. Απλα ξεφευγοντας απο τα σιωπηλα και μυστηρια μπλογκς μαθαινεις πιο βαθια πραγματα για αυτους, μπαινεις σε πιο πραγματικα νερα της ζωης τους, και αυτο αλλες φορες μας αρεσει και αλλες οχι.
Για την ποιοτητα των blogs, δεν μπορω να πω γιατι δεν εχω το ενδιαφερον του πρωτου καιρου οποτε δεν θα ειμαι αντικειμενικη.. ειναι πολλα που δεν μου αρεσουν, κι αλλα τοσα που μου αρεσουν, ολα αυτα στα ιδια δρωμενα, αλλα δεν ξερω αν ο σκοπος των μπλογκς ειναι τα δρωμενα.
Τα εσωψυχα του δεν τα βγαζει πλεον κανεις αυτο ειναι το μονο σιγουρο που μπορω να σου πω.