Αυτό το καλοκαίρι, με πλημμύρες και με βροχές το κάψαμε. Μόνο η θερμοκρασία δεν αλλάζει. Υγρασία και ζέστη, ανεμιστήρες, κλιματιστικά, βεντάλιες. Ό, τι και όποτε βρεθεί καλό είναι. Την τοξικότητα, το δηλητήριο, το έχουμε όλοι μέσα μας. Την εκδίκηση, τον ανταγωνισμό, τον ξερολισμό, τον εγωισμό, το υπερεγώ. Δεν αγαπάμε τον άλλον γιατί είμαστε ανίκανοι να το πράξουμε.
Θέλεις να κρατηθείς μακριά, μα η απομόνωση μοιάζει χειρότερη.
Να μαζεύαμε τις γλώσσες μας όλοι μας, τι ευτυχία!!!
Αυτό το τελευταίο είναι η μεγαλύτερη κουβέντα στην προτροπή σου Στέλλα.
ReplyDeleteΑυτή μας η γλώσσα, που καλπάζει, που γίνεται κήρυκας μίσους, που μετατρέπεται σε παντογνωσία και εξειδίκευση.
Οφείλουμε να κρατάμε χαμηλά τους τόνους. Με σεβασμό. Δεν μας χαρακτηρίζει σαν λαό αυτό.
Την καλησπέρα μου.
ναι Γιαννη μου, οταν μιλας και δεν ξερεις να το κανεις σωστα, καλυτερα να σιωπησεις και γενικα στη ζωη μου δεν υποστηριζω καθολου τη σιωπη. Τις σωστες κουβεντες ομως, τις ανιδιοτελεις και χρησιμες κουβεντες λατρευω αλλα ουτε αυτη την παιδεια την εχουμε
ReplyDelete