Αν κάτι μου έμαθαν οι άνθρωποι που πέρασαν από τη ζωή μου είναι το πόσο δηλητήριο μπορεί να έχει ένα φίδι και το πόσο χαδιάρα μπορεί να είναι μια γάτα. Κάπως έτσι, έμαθα να αναγνωρίζω τη δύναμη μου και τις αντοχές μου.
Τα βιβλία, μαζί με τα παραπάνω, μου μαθαίνουν Και διαφορετικές οπτικές γωνίες.
Ανάμεσα στα δύο, δλδ ανάμεσα στους ανθρώπους και τα βιβλία, εμφανώς προτιμώ τα δεύτερα!
Λυπάμαι Στέλλα μου, για το δηλητήριο που σε πότισαν μερικοί-μερικοί, γιατί φυσικά δεν είναι όλοι φίδια!
ReplyDeleteΣαφώς προτιμώ τους ανθρώπους, εξ άλλου τα βιβλία άνθρωποι τα έγραψαν!
Όταν ήμουν παιδί, δεν είχα φίλες/ους και ήμουν χωμένη στα βιβλία, εκεί έβρισκα ότι δεν ήμουν ικανή να δώσω ή να δημιουργήσω μόνη μου, μέχρι που το σκηνικό άλλαξε και βρίσκω πια τη χαρά στους λιγοστούς και καλούς μου φίλους/ες!
Πολλά τα ΑΦιλάκια καρδιάς, Στέλλα μου!
Δεν θα συμφωνήσω Στεφανία μου μαζί σου!
DeleteΤα βιβλία είναι μαζί σου 24 ώρες το 24ωρο, σε αντίθεση με τους ανθρώπους που είναι συνήθως όποτε το έχουν ανάγκη, ή αν θέλεις όποτε μπορούν.
Πως γίνεται να νόμιζες πως δεν ήσουν ικανή να δώσεις, μια γυναίκα η οποία έχει κάνει οικογένεια, παιδιά, που καταφέρνεις και παλεύεις για τις αξίες σου. Λάθος μεγάλο!
Σίγουρα είναι χαρά οι συναντήσεις με τους φίλους μας, αυτό δεν το αμφισβητεί κανείς!
Πολλά νομίζουμε Στέλλα μου, όταν είμαστε παιδιά και όταν το μόνο "σταθερό που έχουμε γύρω μας, είναι ένα σπίτι με πολλές πολλές βιβλιοθήκες...
ReplyDeleteΕυτυχώς τα βιβλία μας μαθαίνουν να τολμήσουμε πώς να πορευτούμε, κάπως έτσι προκύπτουν γάμοι, παιδιά και προπαντώς καλοί φίλοι!!!
Τα βιβλία Στεφανία μου είναι ταξίδια ολόκληρα, ανοίγουν ορίζοντες, κάνουν τις σκέψεις πλατιές, δίνουν τροφή και το μόνο που χρειάζονται είναι λίγο χρόνο.
DeleteΑαα σίγουρα όμως επιλεκτικά πάντα γιατί δεν υπάρχουν μόνο άνθρωποι τοξικοί, αλλά και βιβλία τοξικά, δεν είναι ο κόσμος τους αγγελικά πλασμένος πάντα.
Καλοί φίλοι, ακόμη και μακρινοί, ακόμη κι αν έχουμε να τους δούμε χρόνια, ακόμη κι αν έχουμε αλλάξει γειτονιές και πόλεις, πάντα υπάρχουν, το έχουμε πει.
Τοξικοί άνθρωποι επίσης. Μυαλά τρελλά και παρανοικά ναι!
Εντάξει τους κρατάμε σε απόσταση αλλά δεν είμαστε και στην αποστείρωση :-)
Πάω βολτίτσα, καλό απόγευμα, φιλάκια πολλά :-)))
Αγαπητή μου Φίλη, Στέλλα.
ReplyDeleteΝαι, οι άνθρωποι, είναι τα μοναδικά έμβια πλάσματα στη Γη που έχουν και χύνουν το δηλητήριό τους πολλές φορές άσκοπα, χωρίς ουσιαστικό λόγο, όπως το κάνουν αντίστοιχα κάποια άλλα όντα και ζώα.
Γιατί η ανθρώπινη συνείδηση πολλές φορές εμποτίζεται με "αξίες" και "αρχές" που προσβάλλουν την έννοια της ζωής και του ανθρωπισμού.
Όμως αυτό δεν σημαίνει ότι θα γυρίσουμε την πλάτη στους ανθρώπους ή θα υποταχτούμε στην λογική που χαρακτηρίζει αρκετούς από αυτούς, γιατί δεν είναι όλοι.
Το βασικό στην περίπτωση αυτή Στέλλα μου είναι ένα: Να κατανοήσεις το φαινόμενο.
Όταν τα αδέλφια μιας νεαρής γυναίκας που έγινε Μάνα, εκτός γάμου, αρνήθηκαν Στέλλα, να πάνε να προσκυνή, σουν το φέρετρό της στα 39 της χρόνια, νεκρή, ο σύντροφός της είπε ένα μόττο που εγώ το έβαλα στην καρδιά μου:
"Δεν υπάρχουν κακοί άνθρωποι εκ γενετής, υπάρχουν παραπλανημένοι άνθρωποι"
Οχυρώνουμε λοιπόν τον εαυτό μας απέναντί τους, τους βγάζουμε απ τη ζωή μας, τους κρατάμε μακριά, όπως βλέπω και συμφωνείς μάλιστα.
Όσον αφορά τον κόσμο των βιβλίων ε, δεν έχω την παραμικρή αντίρρηση Στέλλα μου. Μάλιστα επειδή αυτός είναι άψυχος εγώ θα σου έλεγα τον κόσμο ενός σκύλου Στέλλα μου.
Να πας και να απολαύσεις μια υπέροχη βόλτα.
Nαι Γιάννη, είχε δίκιο αυτός ο άνθρωπος. Δεν γεννιούνται με το μίσος ή τη ζήλεια οι άνθρωποι. Είναι η παράνοια που τους κάνει έτσι. Στραβό μυαλό. Δυστυχώς ζουν ανάμεσα μας!
DeleteΩω τα σκυλιά, τα σκυλιά είναι πλάσματα που καταρχήν σου δείχνουν πως θα έπρεπε να είναι στην ψυχή ο κόσμος. Για αυτό και όταν κάποιος αποκτήσει σκυλί, αλλάζει σαν χαρακτήρας. Είχα την ευτυχία, εκτός από υπέροχους χαρακτήρες γύρω μου, να έχω και ένα υπέροχο σκυλί.
Να νιώθουμε ευγνωμοσύνη για αυτά που έχουμε και να μην κάνουμε σύγκριση τον εαυτό μας με τους άλλους.
Αυτό νομίζω είναι πολύ ουσιαστική στάση ζωής!
Η βόλτα τελείωσε και ήταν εξαιρετική.
Τα φιλιά μου :-)))
Χαίρομαι που απόλαυσες τη βόλτα σου !
ReplyDeleteΚαλημέρα, Γιάννη, σ ευχαριστώ!
DeleteΌλα σ' όλα. Κι όλα περνάνε από το φίλτρο του καθένα και κατασταλάζουν μέσα του, φαρμάκια ή βάλσαμα.
ReplyDeleteΩραία (παραδοσιακά..) η φωτογραφία, έξοχη. Ξεροσφύρι, όμως; :-)
όμως κοίτα να δεις πόσο περίεργο, να μένει στο μυαλό το δηλητηριώδες φίδι και να αγνοούμε την χαδιάρα γάτα. Γιατί είναι και οι άνθρωποι που δίνουν και παίρνουν χάδια Διονύση.
DeleteΞεροσφύρι; Ποτέ!!!
Με μπυρίτσα θα το βάλω ή με καφεδάκι
Τί νόμιζες;
Καλημέρα
Ένα υπέροχο Σαββατοκύριακο εύχομαι
Πολύ μου αρέσει η φωτογραφία! Λέει πολλά χωρίς να "καρφώνει" τίποτα :)
ReplyDeleteΣτέλλα μου, τα βιβλία είναι η μάθηση χωρίς συνέπειες γιαυτό τα προτιμάμε. Η μάθηση μέσω της ανθρώπινης επαφής όλο και κάποιο δάγκωμα ή γδάρσιμο θα αφήσουν.
Καλό τριήμερο.
Αυτό ακριβώς Μαρία. Μαθαίνεις να μαζεύεσαι και να αφήνεσαι στα επιτρεπτά όρια.
DeleteΩωω ναι τριήμερο, πώς το ξέχασα, μα καλά προχθές δεν ήταν καθαροδευτέρα;
Και η ώρα θα αλλάξει για τελευταία φορά;
Καλό τριήμερο λοιπόν, καλή συνέχεια
Θα συμφωνούσα μαζί σου απόλυτα αλλά υπάρχει ένα ''Αλλά''. Υπάρχουν κακοί άνθρωποι, τοξικοί όπως λέμε, ατομιστές αλλά υπάρχουν και κακά βιβλία. Δεν ξέρω αν σου έχει τύχει να διαβάσεις κάποιο και να πεις ''τέρμα το διάβασμα, τι βιβλία βγαίνουν πια''. Αλλά ο ένας καλός άνθρωπος αξίζει όσα και αν μας ποτίσουν οι κακοί.Έτσι και το βιβλίο. Σε όλα μαζί. Εξάλλου η ζωή δεν υπόσχεται μόνο γλύκες...και όλα είναι άσκηση για να γίνουμε καλύτεροι
ReplyDeleteΚαλημέρα σου και καλό τριήμερο
Μα το έγραψα κάπου, νομίζω στη Στεφανία, πως υπάρχουν και τοξικά βιβλία.
DeleteΝα όμως που διαβάζω το ''ψάχνοντας για κοχύλια'' ναι ακόμη και δεν θέλω να τελειώσει που είναι ένα σούπερ υπέροχο βιβλίο!!!
Βέβαια μου έχει τύχει να πετάξω από τα χέρια μου βιβλία.
Θα πω βέβαια εδω πως ένα καλό βιβλίο παραμένει καλό ως το τέλος, ένας άνθρωπος μπορεί να σε παραπλανήσει :-)))
Τέλος πάντων όλα μέσα στη ζωή είναι, αλλά να το θυμήθηκα τώρα που κάποιος με στεναχώρησε.
Και όσο κι αν αμύνομαι, οι φιδίσιες γλωσίτσες πάλι γλύφουν τα αυτιά μου. Σπάνια βέβαια αλλά συμβαίνει και αφήνει και μια ελαφριά πικράδα.
Ωστόσο μη ξεχνάμε τους τρυφερούς ανθρώπους μας!
Πόσο σημαντικοί είναι και κρατούν ουσιαστική θέση στη ζωή μας :-)))
Πριν από αρκετά χρόνια πίστευα κάτι ανάλογο με αυτό που γράφεις εσυ για τα βιβλία.Μόνο που εγω το έλεγα για την μουσική.Ολες τις ώρες της ημέρας ότι και αν έκανα είχα πάντα την μουσική.
ReplyDeleteΤα έφερε έτσι η ζωή και όταν τα προβλήματα έγιναν πολλά,τότε κατάλαβα ότι τα πράγματα δεν πάνε καλά για εμένα.
Μπορώ να σε καταλάβω,γιατί πίστευα ότι είχα φίλους αλλά απ'οτι φάνηκε ήταν "φίδια".
Θα συμφωνήσω ότι τα βιβλία είναι πολλές φορές οι καλύτεροι φίλοι μας.Γιατί όπως ΄ελεγε" και ο B.B.King "Το όμορφο πράγμα για τη μάθηση είναι ότι κανείς δεν μπορεί να την πάρει μακριά από εσάς."
https://www.youtube.com/watch?v=PyqbtiWypSs
https://www.youtube.com/watch?v=ZcPo02YtFnE
Μάριε, νομίζω πως όλοι μας κάπου ακουμπάμε, άλλος στο βιβλίο, άλλος στη μουσική, άλλος στην παρέα!!!
DeleteΓιατί αυτό να αποτελεί πρόβλημα δεν το καταλαβαίνω.
Νομίζω τα προβλήματα ξεκινούν από το ότι κάποια πράγματα δεν σου βγαίνουν στη ζωή σου όπως τα θέλεις; Διόρθωσε με αν κάνω λάθος.
Τους φίλους μου, τους έχω κατά καιρούς προσάψει πολλά, αδιαφορία πχ, εγωισμό!
Φίδια δεν τους έχω πει, ούτε θα το έκανα.
Μιλάω γενικότερα για τους ανθρώπους που ερχόμαστε σε επαφή. Ανθρώπους του περιβάλλοντος μας τους οποίους κρατάμε μεν μακριά, αλλά δεν είμαστε και σε θάλαμο αποστείρωσης.
Λυπάμαι αν οι φίλοι σου φέρθηκαν άσχημα, φυσικά δεν ήταν φίλοι!!!
Το συναίσθημα που σου δημιουργεί ένα καλό βιβλίο, είναι ιδιωτικό και υποκειμενικό και κανείς δεν μπορεί να το πάρει, είναι γεγονός.
Ωραία τα τραγουδάκια μα πώς το καταφέρνεις αυτό να είναι και ταιριαστά :-)))
Etta James - 7 day fool - αυτό από μένα!
Αγαπώ πολύ τα βιβλία. Διαλέγω όμως ανάμεσά τους.
ReplyDeleteΑγαπώ και τους ανθρώπους. Διαλέγω όμως ανάμεσα και σ’ αυτούς.
Εννοείται ότι έχω πληγωθεί από συμπεριφορές.
Εννοείται ότι έχω πληγώσει.
Αλλά συνεχίζω.
Ίσως επειδή μου έτυχε μόνο ένα φίδι ως τώρα.
Μου έκανε ζημιά μεγάλη το δηλητήριό του, τόση που κανένα αντίδοτο δεν μπόρεσε να το διαλύσει, αλλά συνεχίζω.
Είναι που μου αρέσει και το ζην επικινδύνως, βλέπεις!
Η αλήθεια είναι Αρτιστούλα μου πως μεγάλη ζημιά κανείς δεν μου έχει κάνει. Μικρές, επιφανειακές, ανώδυνες ίσα να υπάρχουν για να τις μεταφέρω εδώ και να κάνουμε κουβέντα.
DeleteΔύσκολο όπως το λες! Πραγματικά πολύ λυπάμαι.
Πάντα επιλέγουμε, κι άλλες φορές κερδίζουμε κι άλλες φορές χάνουμε είναι μέσα στη ζωή είτε πρόκειται για βιβλία είτε πρόκειται για ανθρώπους.
Το δηλητήριο πολλές φορές έρχεται σε ανύποπτο χρόνο και για ασήμαντο λόγο.
Χχμμ πολύ καλά κάνεις που ζεις επικινδύνως, αν μη τι άλλο -ζεις-!!!
Και να μην αφήνεις κανέναν να σε πειράζει ακούς;