Διαλέγοντας αυτή την μπλε θάλασσα της φωτογραφίας, σκεφτόμουν, τρεις μέρες μετά το αποτέλεσμα των εκλογών, πως το μπλε, αυτό το χρώμα με τις μοναδικές αποχρώσεις, θα το ήθελα στην θάλασσα και μόνο και όχι στη πολιτική πόσο μάλλον στην εξουσία.
Σκεφτόμουν επίσης, πόσο εύκολα αλλάζουν τα δεδομένα, ένα πιάσιμο στη μέση και ούτε βόλτες, ούτε συναντήσεις με φίλους, ούτε μπάνια.
Κάτι ξέρει ο σοφός λαός που λέει, σαν την υγεία δεν έχει.
Αυτή τη στιγμή ακούω τη βροχή στο μέταλλο της τέντας και νιώθω το αεράκι.
Πολύτιμη η βροχή και η δροσιά, ειδικά κάτι τέτοιες μέρες που το μυαλό μας και το κορμί μας έχουν βράσει στην κυριολεξία στον ατμό των υψηλών θερμοκρασιών.
Απορώ με τον εαυτό μου όταν για αλλού κινώ κι αλλού βρίσκομαι. Ή μάλλον ποτέ δεν με θέλει το ''εκεί'' για όπου κινώ.
Όπου γέρνει η βάρκα, αυτό ναι.. αυτό είναι ανάγκη και καθόλου επιλογή.
υ.γ. νομίζω πως θέλω να κάνω μετρήσιμο για άλλη μια φορά το ''τίποτα'' μου! Πληθυντικός αριθμός, διορθώνω, Τα ΤίΠοΤα μου!!!
Η έννοια του τίποτα προϋπήρχε αναντάμ-μπαμπαντάμ. Ναι καλέ. Στην Ινδία.
ReplyDeleteΈχεις ακούσει για τη νιρβάνα, το απόλυτο τίποτα. Ε αυτό!
Στα μαθηματικά-λέει- μπορούσαν να το προσθέσουν, να το αφαιρέσουν, να το πολλαπλασιάσουν μόνο να το διαιρέσουν δεν μπορούσαν. Άκου να δεις κάτι πράγματα οι Ινδοί!.
Εμ τι περιμένεις από ένα λαό που προσκυνάει εκεί που…..χέζουν (με το συμπάθειο) οι αγελάδες;
Η έννοια του τίποτα, του μηδενός δηλ. στο μαθηματικό λογισμό χρησιμοποιείται για να περιγράψει πόσο λίγο ή πολύ αλλάζει κάτι. Ήμαρτον Κύριε!
Λοιπόν Στέλλα μου για τα πιασίματα, έχω πικρή πείρα. Το περσινό καλοκαίρι είχα μόνιμα μια θερμοφόρα στην πλάτη. Τα καζάνια της κόλασης σίγουρα είχαν λιγότερη θερμοκρασία. Αν δρόσισε πάνω είστε απ’ τους τυχερούς. Εμείς βράζουμε...ακόμη
Μάλλον το ίδιο συμβαίνει σε όλους. "Εμείς για αλλού κινήσαμε για αλλού κι αλλού η ζωή μας πάει"
Δε βαριέσαι! Θα περάσει κι αυτό!
Φιλιά πολλά κι ελπίδες να δροσίσει!
Πικρή πείρα εσύ, πικρή κι εγώ.
DeleteΘερμοφόρα είπες και να, όλη μέρα την έχω αλλά η ζέστη δεν βοηθάει, συνδιασμός κλιματιστικού και θερμοφόρας ναι!
Δεύτερο χάπι σήμερα, αν και το πρωί ξύπνησα καλά, από το μεσημέρι και μετά ακύρωσα το ραντεβού μου. Και δεν έκανα κάτι να πω πως για αυτό επιδεινώθηκε.
Θέλω να πιστεύω πως θα μ αφήσει να κάνω ένα φυσιολογικό καλοκαίρι :-)))
Ειλικρινά δεν θα το αντέξω αν με κόψει.. θα είναι το κερασάκι στην τούρτα.
Όλα αυτά δεν τα ήξερα για το μηδέν και για το τίποτα.
Ξέρω όμως ότι όταν νιώθεις ότι χρειάζεσαι μια μεγάλη, τεράστια οοοπππ ώθηση σαν να πέφτεις επάνω σε τραμπολίνο και να σε πετάει ψηλά, ίσως πρέπει να παραδεχτείς ότι έχεις πιάσει αγκαλιά λίγο μηδέν :-)))
Ωχουυυ όλα πάνε μαζί, και πιάσιμο και μηδενικά, δεν πιάνονται από το χέρι να φύγουν μακριά;
Τί άλλο να πω; διακωμωδώ ολίγον κρύα η έρμη σήμερα :)
Μωρέ αν το απόλυτο τίποτα ήταν νιρβάνας, πέρα βρέχει, γιούχου και γιόλο μια χαρά ευτυχείς θα είμασταν.
Πάει η βροχή, αυτό ήταν!
Αλλά δρόσισε, είμαστε μέσα χωρίς κλιματιστικό.
Αννίκα έχεις την καληνύχτα μου
Σε φιλώ
Το μέτρημα του τίποτα έρχεται, θαρρώ, από ανθρώπους ισορροπημένους, με αντίληψη του περιεχομένου του σύμπαντος και του εαυτού τους. Πόσο σημαντικό. Σκέψου πόσοι νοσούντες που αιθεροβατούν και τσακ με ένα σκαμπιλάκι λίγο ο εγκέφαλος κάνει σύνδεση με την πραγματικότητα και αδυνατούν να ανταπεξέλθουν και τρελαίνονται. Εγώ στο "ο χαρακτήρας" θαύμασα και τον χαρακτήρα του δευτερεύων πρωταγωνιστή. Να τρέφεις αυτά τα συναισθήματα για αυτόν τον άλλο, ανεξάρτητα από την πάροδο του χρόνου, είναι άξια θαυμασμού. Να γραφεί παρακαλώ στα πρακτικά του συν... :))
ReplyDeleteΚαλημερένια και περαστικά!
Καναρινένια μου
ReplyDeleteτο μέτρημα του τίποτα έρχεται όταν πιάσεις ''έδαφος'' και θέλεις να αλλάξεις πράγματα. Αφού καταφέρεις να το συνειδητοποιήσεις πρώτα, μετά η εκτίναξη προς τα επάνω είναι μοιραία και δεδομένη πιστεύω.
Ααα είναι πολλά που δεν σ αφήνουν να ανταπεξέλθεις, είναι όλα αυτά που ''χάνονται'' κατά καιρούς, περασμένα μεν, ξεχασμένα όχι, αυτά έρχονται πολλές φορές και ταράζουν τον ύπνο μας.
Όλα μέσα στη ζωή ωστόσο και τίποτα αφύσικο!
Στον ''χαρακτήρα'' μέχρι κι εγώ με θαύμασα :-)))
Σημαίνει πάρα πολλά αυτό για μένα.
Κυρίως η διαπίστωση πως προχωράμε μπροστά, κι όταν ανακαλύπτουμε ωραίους ανθρώπους καλό είναι να τους προστατεύουμε όσο μπορούμε.
Επίσης τώρα πια μετά από χιλιάδες χρόνια / :-))) / ένιωσα αυτό που έλεγε τότε εκείνος ο άνθρωπος. Όπως είπα ήδη άλλο ένας παρορμητικός και θυελλώδης χαρακτήρας και άλλο η ωριμότητα και η ηρεμία προσωποποιημένη. Βέβαια, ούτε στην μια περίπτωση ούτε στην άλλη η σχέση διασώθηκε!
Αλλά να που αυτή τη στιγμή εγώ απολαμβάνω και την φίλη μου αλλά και τον εαυτό μου.
Σε μπέρδεψα; Ελπίζω όχι!
Σα να μου φαίνεται ότι είναι ήδη περαστικά, αλλά λίγο φυλάγομαι ακόμη.
Σ ευχαριστώ
Την καλημέρα μου και τα φιλιά μου
Καλησπέρα ψαροματάκι μου!
ReplyDeleteΜπήκα μετά από πολλές μέρες και σε βρήκα πονεμένο; Εύχομαι να γίνεις γρήγορα καλά και να αρχίσεις πάλι τις βόλτες σου. Η βροχή πιστεύω πως κάνει την καλύτερη παρέα σ' αυτές τις περιπτώσεις, εκτός κι αν εσένα σου εντείνει τη μελαγχολία οπότε δεν τη θέλουμε καθόλου.
Εμείς εδώ στο Νότο βράζουμε στην κυριολεξία. Έχουμε υγροποιηθεί και ρέουμε στα τσιμέντα και στα πλακάκια. Σταγόνα βροχής ούτε για δείγμα. Πού να βγεις, πού να πας, πώς να κυκλοφορήσεις;
Παίρνω λίγη από τη δροσιά της βροχής σου, πολύ από το γαλάζιο της πανέμορφης φωτογραφίας σου και πάω να πιω ένα ακόμα ποτήρι παγωμένο νερό...
Σε φιλώ και σου εύχομαι γρήγορη ανάρρωση Στέλλα μου!
Μαρία μου,
Deleteπριν τρία βράδια στην παραλία, έκαιγε το έδαφος, οι σόλες των παπουτσιών μου, οι πατούσες μου, και ένας ζεστός ατμός από το έδαφος νότιζε το παντελόνι μου.
Σήμερα εδώ δρόσισε πολύ, ούτε κλιματιστικό χρειαζόμαστε ούτε ανεμιστήρα, αλλά να που έγιναν τα κοσμογονικά φαινόμενα στην Χαλκιδική, στο πιο κοντινό κομμάτι της στο σπίτι μας, εκεί όπου πάμε να κάνουμε το μπάνιο μας. Πόσες ανθρώπινες ζωές τόσο άδικα έφυγαν, τραγικό! Εφιαλτικό!
Τί να πούμε έτσι όπως έχει αλλάξει το κλίμα μας.
Δεν υπάρχει επιστροφή, υπάρχει;
Άσε τα δροσερά νεράκια άλλη κατάσταση, τόσο πολύ νερό πρώτη φορά πίνω στην ζωή μου :-)))
Ευχαριστώ για τις ευχές, ελπίζω να ακουστούν εκεί ψηλά :-)
Φιλιά πολλά πολλά!
Το γαλάζιο που είναι το θείο χρώμα του ουρανού, κακώς χρησιμοποιείται πολιτικά... και να που τώρα οι "γαλάζιοι" πέσανε σε μια νύχτα στα βαθιά νερά και θα αναγκαστούν κολυμπώντας να παραδεχτούν, πως η Φύση δεν αστειεύεται και πως πολλά δεν είναι στο χέρι της εκάστοτε κυβέρνησης... γιατί να που έχει η ζωή γυρίσματα!
ReplyDeleteΠεραστικό είναι το πιάσιμο στη μέση Στέλλα μου γιατί μόλις δεις γιατί το έπαθες, αυτό θα εξαφανιστεί
μαγικά, φυσικά και θέλει λίγο ειλικρινές εσωτερικό ψάξιμο...
https://enallaktikidrasi.com/2013/09/therapeyste-ti-mesi-sas-monoi-sas/
ΑΦιλάκια δροσερά και καρδιάς! :)))))))))))))
Η αλήθεια είναι Στεφανία μου ότι έναν θυμό (διάβασα στα πεταχτά το άρθρο που μου πρότεινες), έναν θυμό τεράστιο, πολύ μεγάλο, πάααρα πολύ μεγάλο τον έχω.
DeleteΔεν στοχεύει παρά μόνο στον εαυτό μου, για τους γνωστούς σε όλους μας λόγους.
Πάει καιρός που ξέρω τι μου φταίει, η λύση άραγε ποιά είναι;
Η φύση εκδικείται δυστυχώς, εκδικήθηκε μανιωδώς για άλλη μια φορά.
Πρέπει να βρεθεί σ αυτό το θέμα, παγκοσμίως μία λύση!
Φιλάκια γλυκιά μου :-)))
Να προσέχεις την υγεία σου Στέλλα! Είναι ανεκτίμητη αξία. Πολλές φορές την θεωρούμε δεδομένη και την βάζουμε σε υποδεέστερη σειρά από την πρέπουσα. Όμως μέγα λάθος.
ReplyDeleteΈχουμε ανάγκη το διάλειμμα της βροχής και της αύρας των ανέμων. Όμως στα φυσιολογικά πλαίσια. Χθες είχαμε μια φονική έκρηξη καταστροφής. Από μια βιασμένη φύση που αρχίζει πλέον και κραυγάζει επικίνδυνα.
Το γαλάζιο χρώμα είναι, ανάμεσα στο άλλα, μοναδικό. Το χρώμα του καταγάλανου ουρανού και της θάλασσας.
Κοίτα τώρα μια υπέροχη εικόνα εδώ μπροστά μας. Πόσες αποχρώσεις! Τι όμορφη που είναι η φύση τελικά.
Καλή συνέχεια Στέλλα μου στις περιπλανήσεις σου.
Η φύση μεγαλουργεί Γιάννη αλλά αντιδρά κι όλας, παίρνει την εκδίκηση της όταν θεωρούμε δεδομένα τα όμορφα και κάνουμε όλα τα αντίθετα για να μην την διατηρήσουμε σε σωστά επίπεδα.
DeleteΠοτέ δεν ένιωσα να την χορταίνω, πάντα θα νιώθω πως μου λείπει.
Καλό απόγευμα Γιάννη μου
φιλιά
:-)))
Σαν χρώμα είναι το αγαπημένο μου ! Αν ανοίξεις την ντουλάπα και τα συρτάρια μου θα..γαλαζώσει ο κόσμος!Δυστυχώς επιβεβαιώνομαι κάθε μέρα με τα όσα γράφω για το καιρό. Είμαι μεγάλη πια μα είναι η πρώτη φορά που βλέπω τέτοιες εναλλαγές καιρού. Πάντα το φοβόμουνα αυτό γιατί οι άνθρωποι αδιαφορούν για τη φύση και ότι ζωντανό υπαρχει γύρω τους ακόμη και για τον συνάνθρωπο τους.
ReplyDeleteΜα ναι αχτίδα μου είμαστε υπαίτιοι.
DeleteΓια το ότι η φύση εκδικείται δεν αμφιβάλλω καθόλου.
Όπως και για το ότι πρέπει να παρθούν μέτρα και αποφάσεις.
Επίσης θα έλεγα ότι ο κόσμος πρέπει λίγο να σκέφτεται διπλά όταν δημιουργεί μια αυθαίρετη κατασκευή, ή όταν πληρώνουν για μια άδεια.
Την άδεια την παίρνεις, την ασφάλεια την έχεις;
Αυτό το σκεφτόμουν και με τη φωτιά στο Μάτι.
Αλλά τέτοιοι είμαστε, βολευόμαστε και μετά ψαχνόμαστε.
Δυστυχώς!
Ώστε τόσο πολύ το αγαπάς το γαλάζιο ε;
Τελευταία έμαθα πως ciel είναι στα γαλλικά ο ουρανός!
Πόσους και πόσους σιέλ ουρανούς έχουν απολαύσει τα μάτια μας κι άλλα τόσα μπλε στις θάλασσες, ευτυχώς αυτό το χρώμα διόλου δεν μας λείπει.
Φιλάκια
:-)))