Τι είναι αυτό
που θυμάμαι από σένα;
Σε ποια θερμοκρασία;
Με ποιο ρούχο;
Ποια μέρα;
Σε ποια κίνηση;
Ή ακίνητη;
Σε ποια στάση;
Σε ποιο δωμάτιο;
Με τι χτένισμα;
Με τι καιρό;
Με πόσο φως;
Με πόσο σκοτάδι;
Με ήχο τι;
Με συνοδεία;
Μόνη;
Στη σκάλα;
Στο δρόμο;
Φθινόπωρο;
Νέα;
Ώριμη;
Καπνίστρια;
Μη καπνίστρια;
Ονειροπόλα;
Λυπημένη;
Τα μάτια;
Τα χέρια;
Ένα στίχο;
Το κοινότοπο;
Το εξαιρετικό;
σε θυμάμαι
με τρόπο παρατατικό
σε θυμάμαι
συλλαβιστά με μιαν ανάσα
σε θυμάμαι
όχι σαν πρόσωπο
όχι περίγραμμα
όχι σαν σχήμα
σε θυμάμαι
σαν ανάμνηση
σαν αισθητικό γεγονός
Γιάννης Ευσταθιάδης
''Τι είναι αυτό''
-Άρση βαρών-
μουσική
The Shadows - Apache (1960)
Καλοκαιρινή η γεύση και του τραγουδιού!
ReplyDeleteΤην χρειαζόμασταν πάντα τη σκιά ειδικά όταν το πολύ φως μας αποδιοργάνωνε!
ΑΑ τα ΑΦιλάκια μου, φεγγαρόλουστη Στέλλα, γιατί ναι, θυμάμαι! :)))
μου φάνηκε εξαιρετική η φωτογραφία Στεφανία μου
Deleteκαι το ποίημα!
μετά ήρθε και η μουσική!!!
Φιλάκια χαχαχα φεγγαρολουσμένη παρακαλώ :-)))
Που ανακάλυψες αυτό το λατρεμένο τραγούδι που συνόδευε τα νιάτα μας! Εκπληκτικό.
ReplyDeleteΦιλιά πολλά Στέλλα μου καλοκαιρινά.
Εκπληκτικό ε;
Deleteεξαιρετικό θα έλεγα
*φτιάχνω γλυκό, παρ όλη τη ζέστη μ αρέσει να παιδεύομαι ειδικά αν μου το ζητήσουν :-)))
Καλημέρααα!
ReplyDeleteΔιάβασα για γλυκό και μπήκα. Περίσσεψε τίποτα;
Ώρες-ώρες όμορφη που γίνεται η ζωή με ή και χωρίς σκιές. Αρκεί να συνοδεύεται από ένα νοσταλγικό τραγούδι.
Δροσερά (κάπως) φιλιά!
Αννίκα, το πάω σαν τη χελώνα γιατί έτσι είναι και πιο απολαυστικό, γιατί πραγματικά απολαμβάνω την κατασκευή ενός γλυκού :-)
DeleteΜόλις έφτιαξα την κρέμα που θα μπήκε πάνω απο το σιροπιασμένο παντεσπάνι και θέλει 1 ωρίτσα ψυγείο για να βάλω το τελείωμα με τις σοκολάτες.
Ότι και ναναι κολασμένο θαναι :-)))
Ναι μια σχετική δροσιά την έχει. Σχετική!
Τα παιχνίδια με τις σκιες μ αρέσουν πάρα πολύ, ειδικά νομίζω οι στιγμές που απλώνονται τα ρούχα είναι ασύγκριτες, το φως, οι μυρωδιές, η αίσθηση των υφασμάτων, το νερό που τρέχει σε σταγόνες, η λεκάνη που γεμίζει και αδειάζει, το πιάσιμο με τα ξύλινα μανταλάκια.
Πόσο μάλλον όλο αυτό να συμβαίνει όχι στο αστικό περιβάλλον αλλά στην ύπαιθρο.
Πεθαίνω για αυτή την αίσθηση, όπως και για τη μουσική που θα μπορούσε να τη συνοδέψει.
Τα φιλιά μου και πάλι
καλημέρααα :-)))
με χαμόγελο
Πόσα ερωτηματικα μεσα σε αναμνησεις !!
ReplyDeleteΜην νομιζεις πως δεν ερχομαι ...απλα δεν προλαβενω τις αναρτησεις σου και οταν βρισκω τον χρονο ξερω οτι θα μεινω πολύ ωρα εδω διαβαζοντας..πολύ ωραια η φωτογραφια του απλωματος επανω η διαχεση του φωτος αναμεσα στα ρουχα.. προσεξα ιδιαιτερα και την μικρή να μιμήται την μαμα της...
Να περνας ομορφα οτι και να κανεις.. φιλακιααα!! 😀
Σμαραγδένια μου ξέρω πως έρχεσαι και το εκτιμώ ιδιαίτερα να ξέρεις!
DeleteΗ αλήθεια είναι πως ούτε εγώ η ίδια τις προλαβαίνω τις αναρτήσεις μου (γελάω) :-)))
Κι εγώ ξετρελάθηκα μ αυτή τη φωτογραφία, είναι ένα ποίημα σε εικόνα νομίζω.
Ναι και η μικρούλα, τί λεπτομέρεια!!!
Σμαραγδένια μου σ ευχαριστώ και σε φιλώ
ελπίζω να είσαι στα δροσερά
Να 'μαι κι από' δω.. :)
ReplyDeleteΕνδιαφέρουσα η εγγραφή σου..
'Τι είναι αυτό που θυμάμαι από εσένα;'
.. με μια νότα θλίψης -μοιάζει να ήσουν σημαντικος-ή για μένα, αλλά δυσκολεύομαι να θυμηθώ..Γιατί;..
Και μετά όλα εκείνα που θα σε θυμήσουν..
Ένα ταξίδι για εκείνους που αγαπήσαμε, μα χάθηκαν..
Την πολλή Καλησπέρα μου.. :)
ταξίδι σ αυτά που έμειναν, τα όσα!
Deleteταξίδι ψυχής Σμαραγδούλα μου.
Εξαιρετική η γραφή του Γιάννη Ευσταθιάδη!
σ ευχαριστώ για το πέρασμα
φιλάκια πολλά