Όταν είδα το αίμα στα ρούχα μου

Το θέμα δεν είναι το πώς νιώθεις,  δικός σου είναι ο χείμμαρος,  καλά κάνεις και νιώθεις!
Το θέμα είναι να μη σε καταπίνει αυτό που νιώθεις.
Να μην είναι οι σκέψεις σου,  η φαντασία σου,  τα συναισθήματα σου πολύ πάνω από σένα!

________


Σου υποσχέθηκα να μη σ' αγαπώ
και, μπροστά στην μεγάλη απόφαση, δείλιασα
Σου υποσχέθηκα πως δε θα γυρίσω και γύρισα
Πως δε θα σε πεθυμήσω ποτέ.
Και σε πεθύμησα
Είχα υποσχεθεί πολλές φορές,
κι άλλες τόσες πως θα παραιτηθώ
Μα δε θυμάμαι ποτέ να παραιτήθηκα
Υποσχέθηκα πράγματα μεγαλύτερα από μένα
Τι θα λένε όλοι
Θα πουν πως τρελάθηκα
Ίσως γράψουν οι εφημερίδες πως αυτοκτόνησα
Σου υποσχέθηκα πως δε θα είμαι πια αδύναμος
Και ήμουνα
Πως δε θα γράψω για τα μάτια σου ποιήματα
Και έγραψα Υποσχέθηκα πως δε θα κάνω πολλά
και, όταν ανακάλυψα πόσο γελοίος ήμουν,
γέλασα
Σου υποσχέθηκα πως θα αδιαφορώ για τα μαλλιά σου
σαν ανεμίζουν μπροστά μου
κι όταν τα είδα στο πεζοδρόμιο απέναντι
φώναξα
Ναι! Φώναξα δυνατά
Σου υποσχέθηκα να μη σκέφτομαι τα μάτια σου
και, σαν τα είδα μπροστά μου να παίζουν με τα αστέρια,
ανέπνευσα
Σου υποσχέθηκα πως δε θα σου γράψω πια γράμματα
και, άθελα μου, έγραψα
Σου υποσχέθηκα πως δε θα έρχομαι εκεί που θα πηγαίνεις
Σαν έμαθα πως σε κάλεσαν σε τραπέζι,
πήγα ακάλεστος
Σου υποσχέθηκα πως δε θα ξανατηλεφωνήσω νύχτα
Δε θα σε σκέφτομαι αν αρρωστήσεις
Δε θα φοβάμαι για σένα
Και δε θα σου στέλνω λουλούδια
Ούτε πια τα χέρια σου θα πεθυμήσω να φιλήσω
Κι όμως, άθελα μου, σε έπαιρνα τηλέφωνο τη νύχτα
και, άθελα μου, σου έστελνα λουλούδια
και φίλησα τα μάτια σου και τον λαιμό σου
ώσπου χόρτασα
Ναι. Υποσχέθηκα πως δε θα κάνω
αυτό και εκείνο και το άλλο
και, όταν ανακάλυψα πόσο γελοίος ήμουν,
γέλασα
Υποσχέθηκα πενήντα φορές στον εαυτό μου πως θα σε σκοτώσω
Όταν είδα το αίμα στα ρούχα μου,
κατάλαβα πως είχα σκοτώσει τον εαυτό μου
Σε παρακαλώ, μη με πάρεις στα σοβαρά
για όσες φορές είχα θυμώσει και φώναξα
για τα ψέματα που είπα
ώστε να κρύψω την τόση αλήθεια
Σου υποσχέθηκα πως σε πέντε λεπτά
θα φύγω
Που να πάω;
Έξω βρέχει
Σε ποιο καφενείο να μπω;
Όλα τα καφενεία της πόλης είναι πια βαρετά
Σε ποια θάλασσα μόνος μου να ταξιδέψω;
Εσύ είσαι όλες μου οι θάλασσες, τα κάστρα και όλο μου το ταξίδι
Μου επιτρέπεις να μείνω εδώ για άλλα δέκα λεπτά
ως να σταματήσει η βροχή;
Σαν φύγουν τα σύννεφα, θα φύγω
Θα φύγω σαν σταματήσουν οι αέρηδες
Μήπως, να με φιλοξενήσεις ως το πρωί; . . ..


Νεζάρ Καμπάνι
Ποιητής από τη Συρία