Επίγειος (πάντα) παράδεισος, είναι ένας τόπος όπου δεν υπάρχουν ενοχές, εμμονές και φόβοι και όπου μπορείς να κρυφτείς ή να ενθουσιαστείς χωρίς πρέπει, επειδή και διάφορες επεξηγήσεις.
Ίσως ένας τόπος που να ταιριάζει γάντι στο σώμα σου και στην ψυχή σου και ίσως λέω με κάποιο τρόπο, εκεί να αισθανόσουν, πως θα μπορούσε να υπάρχει ένας προσωπικός σου ας πούμε θεός!
Λέξη προς λέξη, περιγραφή την περιγραφή, ολοζώντανη και ατράνταχτη μαρτυρία ενός παραδείσου!
ReplyDeleteΜαγεύτηκα. Στέλλα καλησπέρα σου.
Να το ψάξουμε! :)
ReplyDeleteΦοβάμαι πως θα έπληττα σε ένα κόσμο τέλεια τακτοποιημένο. Η θέληση να ανακαλύπτεις τον εαυτό σου,την μέσα σου ψυχή έχει μια γοητεία.
ReplyDeleteΦιλιά Στέλλα μου!
Πολύ όμορφη φωτογραφία και με ωραία χρώματα
ReplyDeleteΕύχομαι να σε βρίσκω καλά. Μετά από ένα διάλειμμα τριών μηνών από το blog μου και το blogging γενικά , επέστρεψα στο blog μου και στην αγαπημένη μου / μας blogογειτονιά και χαίρομαι πολλά για τούτο . Επέστρεψα και ενεργά ( και με νέα ανάρτηση ) .
...αλλά χωρίς ενοχές, εμμονές, φόβους, αμαρτίες δεν θα ήμουν εγώ και δεν θα ήταν δικός μου. Θα έλεγα, ότι ο δικός μου παράδεισος είναι εκεί που κρύβομαι κι ανατρέχω σ' αυτά και μαθαίνω να τ' αγαπάω, να με αγαπάω, να θυμάμαι, και στο τέλος να νιώθω ασφαλής!! Καλησπέρα Στέλλα :)
ReplyDelete