Είναι Πέμπτη κι έχει μια υπέροχη μέρα έξω ενώ προσπαθώ να διεκπεραιώσω κάποιες προγραμματισμένες δουλειές, το σύμπαν μυρίζει βανίλια κι εγώ έχω ορκιστεί μυριάδες φορές πως δεν θα σου ξαναπευθύνω τον λόγο, γιατί μου αντιμιλάς και νιώθω στα όρια της λεκτικής κακοποίησης.
Δεν ξέρω αν δεν έχω πια την αντοχή που είχα παλιότερα με την άλλη άποψη, μα κάθε που μιλάω δημιουργείται βροχή αντίδρασης και αντιλογίας που την βλέπω σαν μια λεκτική επίθεση καθόλου γόνιμη για τη συνέχιση μιας υγιούς κουβέντας.
22/10/2020
Καλημέρα.
ReplyDeleteΔιάβασα όπως πάντα αρκετές φορές το κείμενο σου γιατί όπως σου έχω γράψει μου θυμίζεις πολλές φορές παρόμοιες καταστάσεις από το παρελθόν μου.
Μπορεί να έχουν περάσει χρόνια, αυτό δεν αλλάζει τις προσπάθειες που κάναμε μήπως και σωθεί η τότε σχέση.
Πολλές φορές δεν θέλουμε να δεχτούμε το ότι όλα έχουν ένα τέλος.
Για κάποιους λόγους που δεν μπορούμε να παραδεχτούμε ή μάλλον δεν θέλουμε να δεχτούμε.
Όταν υπάρχουν τόσο διαφορετικές απόψεις ανάμεσα σε δύο άτομα είτε πρόκειται για ερωτική σχέση είτε για φιλία τότε καλύτερα είναι να σταματάει κάθε κουβέντα που καταργεί τον διάλογο και τα όποια επιχειρήματα.
Γιατί το μόνο που θα μείνει είναι μια πίκρα και μια επίθεση.
Σήμερα η μουσική έρχεται να συμπληρώσει όλα αυτά που γράφουμε.
Από τον Leonard Cohen.Με τους υπέροχους στίχους του.
https://www.youtube.com/watch?v=GopWAu8Aczc
ΥΓ : Πολύ κακό πράγμα να θεωρούμε ή να μας θεωρούν Δεδομένους για κάποιους λόγους κάθε φορά...
Και ένα αγαπημένο δικό μου. Για τα παιχνίδια που κάνει το μυαλό μας μερικές φορές και "κάνει" βόλτες στο παρελθόν...
https://www.youtube.com/watch?v=DNSSLBnhnUM
Καλημέρα Μάριε!
DeleteΘα μπορούσε να είναι και θέμα σχέσης, θα μπορούσε να είναι και προσωπικά θέματα του ανθρώπου που έχει άσχημο αντίλογο και συνεχή αντίδραση, αν επαναλαμβάνει τη συμπεριφορά και σε άλλες πχ σχέσεις.
Δεν ξέρω αν όλα έχουν ένα τέλος, σε κάποιες περιπτώσεις ίσως απλά αλλάζουν τρόπο που δεν είναι πάντα αρεστός αλλά μπορεί να είναι ανεκτός (με πολλές υποσκέψεις).
Ναι βέβαια, όμως όλοι μας θεωρούμε δεδομένους τους άλλους, στο στενό οικογενειακό περιβάλλον κυρίως, ή πχ τις φιλίες των πολλών ετών.
Το χειρότερο για μένα είναι όταν ο καθένας μας δεν ψάχνει τον εαυτό του.
Έγραψα κάτι σχετικό και στο σχόλιο της Άννας Φλο.
Ο Κοέν ανεπανάληπτος, ζεστή, βραχνή κι ερωτική κατά τη γνώμη μου φωνή.
Το τραγούδι αγαπημένο.
Αλλά το δεύτερο που μου έστειλες ήταν πιο όμορφη έκπληξη :)
Το μυαλό μας πρέπει να το ''μαζεύουμε'' κι από τις νοσταλγίες του παρελθόντος αλλά και από τους φόβους του μέλλοντος. Στο εδώ και τώρα έστω με προσπάθεια :)
Τώρα πχ ακούω τις μουσικές που μου αφιέρωσες και προσπαθώ να βάλω τις σκέψεις μου σε τάξη για να απαντήσω στο σχόλιο σου κι αυτό έχει χαρά!
Ναι όσο μεγαλώνουμε η αντοχή μειώνεται, η υπομονή επίσης. Και η αντίδραση, η αντιλογία πολλές φορές κρύβει προβλήματα στο ίδιο το άτομο που αντιλέγει απλά για να αντιδράσει. Τα καθημερινά άγχη δεν βοηθούν. Απλά σε τέτοιες καταστάσεις ''ψάχνω'' να βρω την αιτία, όντας υπομονετική τις περισσότερες φορές.
ReplyDeleteΚι όταν το σύμπαν μυρίζει βανίλια δεν βοηθάει!!!
Καλημέρα Στέλλα μου
Ναι Άννα Φλο μου, τώρα που το λες, κάνοντας μια αναδρομή στην εμπειρία μου, οι άνθρωποι που αντιδρούν έτσι έχουν οι ίδιοι πρόβλημα, και πράγματι η μυρωδιά της βανίλιας δεν βοηθάει ούτε το γενικό χαλάρωμα. Θέλει να μπεις σε σκοτάδια βαθιά κι όποιος αντέξει. Ίσως μια ψυχολόγος, αν το άτομο δεν μπορεί από μόνο του να έχει επίγνωση, συνείδηση και αυτογνωσία.
Delete(Δεν ξέρω αν θα με/μας συνέφερε αυτό), από πολλές πλευρές κοιτάζοντας το θέμα το λέω.
την καλημέρα μου :-)))
Το σύμπαν έξω είναι ανοιχτό, σαν μυρίζει βανίλια είναι ακόμα πιο όμορφο και αρωματικό. Μας τριγυρίζει, μας περιβάλλει. Και ολόγυρα στο χώρο να σου και εμφανίζονται διάφορες μορφές γνώριμες και οικείες. Μορφές που δένονται μαζί μας σε διάφορες σκέψεις και σχέσεις.
ReplyDeleteΈτσι βρισκόμαστε να αλληλεπιδρούμε μαζί τους με ποικίλα συναισθήματα.
Καλησπέρα Στέλλα μου.
καλημέρα Γιάννη μου!
Delete