Βράδυ Κυριακής. Νοέμβρης, με ζέστη σαν μικρό καλοκαιράκι. Λίγο πριν, ο ήλιος έδυσε ολοστρόγγυλος και βαθιά πορτοκαλένιος σε απόσταση αναπνοής από το σπίτι μου. Τον είδα ξαφνικά, μια ολοστρόγγυλη μπάλα στον ουρανό, καθώς άπλωνα τα ρούχα στο μπαλκόνι. Σε λίγα λεπτά, είχε εξαφανιστεί.
Κάποιος, κάτι, καταπίνει τις εβδομάδες μου με αχόρταγη ταχύτητα. Δεν νιώθω τί και αν μεσολαβεί κάτι, η καθημερινότητα ας πούμε, από την μια Κυριακή στην άλλη.
Από τον τελευταίο χρόνο και δώθε, σαν να αγαπώ περισσότερο τις Κυριακές. Μοιάζουν ενδιαφέρουσες και γεμάτες. Δείχνουν ιδιαίτερες. Αγαπησιάρικες!
Είναι μόνο 9.11, νυστάζω, δυσκολεύομαι να κοιμηθώ σωστά εδώ και δεκαπέντε μέρες. Νιώθω κουρασμένη.
Μετά από μια χαρά ακολουθεί μια λύπη. Κανόνας! Κι αν δεν είναι λύπη είναι θλίψη, είναι κούραση, είναι το αντίθετο της ανεμελιάς. Πάντως εκείνη η ευδαιμονία δεν είναι. Και όχι, δεν είμαι καθόλου αρνητική. Ρεαλίστρια είμαι!
Το ίδιο πιστεύω και εγώ.Πόσο γρήγορα τρέχουν οι μέρες και νομίζω ότι η περασμένη Κυριακή ήταν πριν 2 ώρες.
ReplyDeleteΕίναι περίπου μια εβδομάδα που δεν μπορώ να κοιμηθώ καλά.Νυστάζω,πάω για ύπνο και μετά από μια ώρα ξυπνάω και δεν μπορώ να ξανακοιμηθώ αν δεν περάσουν ώρες.
Την ημέρα αισθάνομαι κούραση και δεν έχω διάθεση για πολλά πράγματα.
Την περασμένη εβομάδα είχα τα γενέθλια μου.Είναι η δεύτερη χρονιά που η απουσία της μητέρας μου είναι αισθητή.Και τα τελευταία χρόνια και του πατέρα μου.Μου λείπουν...
Το φθινόπωρο και ο χειμώνας είναι οι αγαπημένες μου εποχές.
Δεν ξέρω τι μπορεί να φταίει και αισθάνομαι έτσι φέτος.
Μπορεί να με έχει κουράσει αυτή η ζέστη,όλη αυτή η κατάσταση που επικρατεί με τον covid.Δεν ξέρω.Αλλαξαν όλα τόσο απότομα και τόσο γρήγορα.
Αλλαξε η καθημερινότητα μας.
Όμως εμείς πρέπει να είμαστε αισιόδοξοι.Και ρεαλιστές όπως έγραψες και εσύ.
Μουσική επιλογή : Frederic Delarue - Flying Over The Canyons.
Η εβδομάδα που πέρασε ήταν δύσκολη για μένα. Δεν θα πω τίποτα άλλο γιατί μετά ποιός θα αντέχει να με διαβάζει; Οι άνθρωποι δεν θέλουν να τους λες τα δύσκολα σου.
DeleteΝομίζω πως και μόνο που χάνουμε τους γονείς μας το τοπίο γύρω μας αλλάζει. Ο εσωτερικός και ο εξωτερικός μας κόσμος είναι διαφορετικός. Μας λείπουν, και κυρίως μας λείπει αυτό το παιδί που είμασταν εμείς τότε μαζί τους. Η απώλεια τους αλλά και το ότι τους είδαμε άρρωστους, ανήμπορους κλπ μας σημαδεύει. Έτσι νιώθω εγώ.
Εκτός των άλλων, είναι και η πανδημία.
Έχουν έρθει τα πάνω κάτω ποιός άνθρωπος με καθαρό νου θα ήταν μέσα στην καλή χαρά;
Ψάχνουμε ίχνη από ποιότητα ζωής, αυτή την ποιότητα και γνησιότητα που ονειρευτήκαμε σαν έφηβοι. Και που την ζήσαμε όσο ακόμη υπήρχε.
Ωστόσο συνηθίζουμε, επιβιώνουμε πάντα κάνοντας πιστεύω αυτό που ο καθένας μας θεωρεί καλύτερο.
Σ ευχαριστώ για τη μουσική, εξαιρετικά ευεργετική για το νευρικό μου σύστημα, είναι ακριβώς αυτό που χρειάζομαι αυτή τη στιγμή.
Καλημέρα
καλή εβδομάδα
κα
Ναι, δυστυχώς θα έλεγα ο ρεαλισμός αυτήν την εποχή δεν είναι ευχάριστος. Θέλω να πω είναι δεμένος με αρνητικά γεγονότα και καταστάσεις. Ο κακός ύπνος είναι πάντα πηγή ελλειμματικής υγείας.
ReplyDeleteΟι στιγμές που βίωσες με τον ήλιο αντάμα ήταν όμορφες χαρισματικές.
Κουράγιο και δύναμη να έχουμε Στέλλα μου μαζί με υγεία.
Καλησπέρα σου.
Είναι όμως δυό βράδια τώρα Γιάννη που κοιμάμαι πάρα πολύ καλά και το έχω καταευχαριστηθεί.
DeleteΤα αρνητικά γεγονότα πάντα τα διαδέχονται ΚΑΙ θετικά.
Καλό κουράγιο σε όλους μας
την καλημέρα μου
This comment has been removed by a blog administrator.
ReplyDeleteΕίναι μόνο η από τον κοροναϊό κατάσταση που υπογείως δρα!
ReplyDeleteΦιλιά!
Είναι και η καθημερινότητα των προχωρημένων πια ηλικιών :)
DeleteΜια χαρά είναι οι προχωρημένες ηλικίες. Άλλοι δεν τα κατάφεραν!
DeleteΧαμογελάμε και συνεχίζουμε!