εφημερίδες

 

Κάποτε,  Κυριακή πρωί,  αγοράζαμε εφημερίδες.  Τις ξεφυλλίζαμε,  διαβάζαμε ο καθένας μας αυτό που τον ενδιέφερε ώσπου τέλος η εφημερίδα απέμενε φύλλα χαρτιού αφημένα πάνω σε κάποιο γραφείο,  πολλές φορές ξεχασμένα έως όπου κιτρινήσουν.  

Σήμερα,  οι διάφορες εκπομπές στην τηλεόραση αναλαμβάνουν τον ρόλο όχι μόνο της ενημέρωσης αλλά πολλές φορές όταν το θέμα πουλάει, αναλαμβάνουν την δημοσιοποίηση μηνυμάτων,  διαλόγων,  συνεντεύξεων και λοιπά στοιχείων.  Εκπομπές που θα έπρεπε να υπάρχουν μόνο για την διασκέδαση του τηλεθεατή,  τελούν χρέη ψυχιάτρων και δικηγόρων σε ένα απόλυτα εξουθενωτικό για το ανθρώπινο μυαλό μπλα μπλα.  

Η αλήθεια είναι πως μ'αυτό τον τρόπο ο πολίτης ξεχνάει τα αληθινά προβλήματα του και όλο αυτό μοιάζει λίγο σαν κάποιος να διαβάζει πχ ένα μυθιστόρημα με πολύ σασπένς αλλά και σα να το ζει συγχρόνως.  

Τα αληθινά προβλήματα ωστόσο,  αυτά τα οποία δεν θέλουμε να σκεφτόμαστε,  αυτά που συνήθως θέλουμε να ωραιοποιούμε ή να κουκουλώνουμε  με το δίκιο μας καμμιά φορά,  είναι το απόλυτα ειλικρινές, προσωπικό μας  ''θρίλερ'' μυθιστόρημα.  Κι αν το θέμα που αυτές τις μέρες κάνει την τηλεθέαση κάποιων εκπομπών να χτυπάει κόκκινο,  κάποια μέρα θα τελειώσει,  αυτό που αφορά τον καθένα μας προσωπικά,  όσο κι αν δυσανασχετούμε,  θα γράφει -συνεχίζεται- !

*ώρα για τον απογευματινό μου καφέ,  χωρίς παρέα,  χωρίς τσιγάρο,  με χαμόγελο από καρδιάς