σκέψεις

 

Όλο αυτό το ''ψυχοπλάκωμα''  της μεγάλης εβδομάδας θα ήθελα να το περάσω σαν γρίπη ή σαν ίωση κάπου σε ένα χώρο σαν μοναστήρι,  στο άγιο όρος ας πούμε που είναι και τόπος απερίγραπτα όμορφος,  με τους μοναχούν να ζουν την καθημερινότητα τους κι εγώ να τους παρακολουθώ με περιέργεια,  να τους ακούω,  να κουβεντιάζω ίσως μαζί τους,  να διαβάζω,  να προσεύχομαι,  να ανακαλώ τις ευγνωμοσύνες μου,  να κάνω βόλτες στη φύση,  να φωτογραφίζω τα μοναστήρια,  να τρώω λιτά ίσως και να συμβάλλω στα μαγειρέματα,  να δένω κόμπους για κάποιο κομποσκοίνι που θα φορούσα για όλη την υπόλοιπη μου ζωή στον αριστερό καρπό,  να ανάβω κεριά και να ακούω ατέλειωτους ψαλμούς.  Νομίζω πως αυτό θα μου πρόσφερε ηρεμία και γαλήνη.  Αλλά πάλι μη έχοντας την εμπειρία μπορεί να φαντάζεται ότι θέλει το μυαλό μου,  ακόμη και να κάνω λάθος,  τα πράγματα εκεί να είναι τόσο διαφορετικά,  να μην άντεχα λεπτό και να έπερνα το δρόμο της επιστροφής με το πρώτο λεωφορείο.