Αχ και να ήμουν και πάλι 18 χρονών, είπε εχθές μια φίλη και μπήκαμε στον πειρασμό να αναπολήσουμε και οι δύο. Ωραίο συναίσθημα, το μόνο μέλημα ήταν να ερωτευθούμε κι ο μόνος φόβος μήπως δεν βρούμε το ταίρι μας. Προσωπικά, φαίνεται άλλωστε αυτό, ήμουν πολύ τυχερή μια που είχα τις πλάτες των γονιών για όλα τα υπόλοιπα. Μεγάλη υπόθεση!
Ναι, η οικογένεια στην Ελλάδα είναι παραδοσιακή (ακόμα) με στενούς δεσμούς μεταξύ γονέων και παιδιών. Από μια άποψη, καλό είναι όταν σου προσφέρει ασφάλεια, στήριξη, προστασία Από την άλλη μήπως όλα αυτά εμποδίζουν την συναισθηματική ωριμότητα των παιδιών; Ίσως ακόμη να εγκλωβίζει και κάποια συναισθήματα χάρη των γονεϊκών αναγκών Με την εμπειρία των εβδομήντα στην πλάτη, πολύ θα ήθελα να έβλεπα πως θα συμπεριφερόμουν στην ηλικία των 18 Νομίζω δεν θα μου άρεσε, είμαι λίγο παραδοσιακή μαμά με (κάποιες) μοντέρνες τάσεις (?)
ReplyDeleteΚαλό απόγευμα Στέλλα!
Φιλιά!
Aχαχα νομίζω δεν θα ήξερα πως να σταθώ, πού να βάλω χέρια και πόδια. Θα ήμουν το σώμα μιας 18χρονης με το φόβο/εγκράτεια/δισταγμός μιας 60χρονης. Αλλά θα είχε πλάκα.
DeleteΑννίκα μου νιώθω τεράστια ευγνωμοσύνη που είχα τις πλάτες των γονιών μου. Είχα την συναισθηματική ωριμότητα που έπρεπε να έχω. Δεν χρειαζόμουν παραπάνω. Η ζωή είναι για να περνάμε καλά κι όχι για να παιδευόμαστε. Είναι τυχερά αυτά. Όπως έρχονται τα πράγματα για τον καθένα. Ακολουθούμε το ποταμάκι.
Καλό απόγευμα
φιλιά