Αλήθεια τώρα, αν μου έλεγαν πως όποια στιγμή το θελήσω, θα μπορούσε να γυρίσει ο χρόνος πίσω, σε οποιαδήποτε στιγμή της ζωής μου θα επέλεγα, θα το έκανα; Η απάντηση είναι όχι. Απόλυτα! Αν όμως μπορούσα με κάποιο τρόπο να παρατείνω το Τώρα μου ευχαρίστως θα το έκανα.
Αυτό που πραγματικά μου λείπει όμως, είναι η διάθεση για δράση, και είναι η δράση πολλές φορές που δίνει στον χρόνο την ποιότητα και όχι τα πισωγυρίσματα ή τα παραπάνω δευτερόλεπτα.
Η τελευταία σου πρόταση με βρίσκει σύμφωνη ως προς τη δράση. Οι συνήθειες, νομίζω, είναι αυτές που βαλτώνουν. ( εάν βέβαια δεν υπάρχει κάτι βαθύτερα ψυχολογικό) Ίσως γιατί βολευτήκαμε με κάποιες μικρές συνήθειες και αποδυναμώσαμε τη δράση. Η αναβολή και η άρνηση δεν είναι για καλό. Όχι τουλάχιστον για μεγάλο διάστημα. Μικρά βηματάκια τη φορά που θα φέρουν ένα μεγάλο.
ReplyDeleteόσο για την επιστροφή στον παρελθόντα χρόνο, υπάρχει η νοσταλγία βέβαια και ο συναισθηματισμός, αλλά μέχρι εκεί. Αν υπήρχε τέτοια πιθανότητα θα ήθελα παρακαλώ να μπορώ να κινούμε με άνεση χωρίς τον πόνο των αρθριτικών. Ωραία η παρόρμηση της νεότητας, αλλά άλλο πράγμα η γνώση.
Καλό βράδυ Στέλλα!
Φιλιά πολλά!
Ααα κι εγώ νόμιζα πως θα έλεγες πως θα ήθελες να κινείσαι με άνεση στο τότε και στο τώρα. Ένα τσιγάρο δρόμος. Τσακ μπαμ. Έτσι θα συμφωνούσα κι εγώ. Αλλιώς το τώρα μου το θεωρώ πολύτιμο, δεν θα το άφηνα :)
DeleteΤώρα για τη δράση φταίνε πολλά, ένα είναι η συνήθεια όπως λες αλλά νομίζω δεν υπάρχει κίνητρο. Από την άλλη υπάρχει και ο απεριόριστος χρόνος στο διαδίκτυο. Ένας διαδικτυακός φίλος τον ελάττωσε σε μια ώρα (προσπαθεί). Μια μόνο ώρα την ημέρα internet. Χμμ δεν θα μπορούσα να το παλέψω και μόνο με τη σκέψη πελαγώνω. Είναι τόσο λαμπερό το παράθυρο που εγώ προσωπικά δυσκολεύομαι να το κλείσω για πράγματα καθημερινά και τετριμμένα. Ντρέπομαι που το λέω όμως το λέω με κάθε ειλικρίνεια. Καλό βράδυ και σε σένα Αννίκα, φιλιά!!!