φωτογραφία

 

Ευτυχώς λοιπόν που δεν βγήκαμε μαζί ποτέ καμμία φωτογραφία,  ευτυχώς γιατί ίσως οι συνέπειες να ήταν τρομερές,  να έφευγε από τη ζωή ο φωτογράφος,  να καιγόταν το φιλμ,  να έπαιρναν φως οι φωτογραφίες.  Ακόμη κι αν δεν συνέβαιναν όλα αυτά,  θα ήταν η δικιά σου φιγούρα δίπλα στην δικιά μου ή θολή,  ή κουνημένη,  διόλου απίθανο να είχε σβηστεί τελείως.  Κι αν όλα αυτά αποκλείεται να είχαν συμβεί,  εκείνο το μαύρο σύννεφο που πάντα μας ακολουθούσε στη θάλασσα με τα δύο ηλιοβασιλέματα,  εκείνο θα ήταν που θα έριχνε μια ασταμάτητη βροχή,  μια δυνατή μπόρα κι εμείς απροετοίμαστοι,  με τις φωτογραφίες στα χέρια ή στις τσέπες θα μουσκεύαμε τόσο που το χαρτί τους θα έλιωνε και θα εξαφανιζόταν.   Αναπόφευκτα,  χρόνια μετά στα όνειρα μου,  θα σε αγνοούσα κυνικά,  κοιτάζοντας σε μόνο με την μικρή εξωτερική γωνία του αριστερού μου ματιού,   παίρνοντας μια γενική  ιδέα από το ''είναι'' σου και κρατώντας μέσα μου αυτή την παντοτινά θολή εικόνα σου πως ''είσαι εκεί''.