Είμασταν κάποτε στην άκρη της θάλασσας, ήταν καλοκαίρι και σούρουπο. Ήταν όμορφα και κάποια στιγμή με ρώτησες -θα σου άρεσε να είχες ένα σπίτι εδώ σ'αυτή τη γωνιά της γης-;
Χωρίς να το πολυσκεφτώ, σου απάντησα -ναι, αν είμασταν μαζί-.
Κι αν το σκεφτόμουν λίγο παραπάνω πάλι το ίδιο θα έλεγα.
Και βέβαια ήμουν λάθος, εσύ μου το είπες με τον τρόπο σου τότε, εγώ θύμωσα γιατί ακόμη δεν ήξερα, όλη η φιλοσοφία μου ήταν λάθος. Θα ήταν ωραία εδώ, αν είμασταν μαζί. Η χαρά μου σε σχέση με σένα. Η ευτυχία μου σε σχέση με σένα. Το εγώ μου σε σχέση με σένα. Θα έκανα αυτό ή το άλλο αν ήσουν κι εσύ εκεί. Όλο εσύ κι εσύ κι εσύ και εγώ πλήρης δεν ήμουν πουθενά. Κανένα γούστο χωρίς εσένα , καμμία επιθυμία χωρίς εσένα. Μηδενική προσωπικότητα.
No comments:
Post a Comment