Κι ενώ μόλις χθες είπε την λάθος κουβέντα που με έβαλε σε σκέψεις, σήμερα, επιστρέφοντας από μια έξοδο, βρήκα κρεμασμένη στο πόμολο του παραθύρου μου μια ωραία χάρτινη σακούλα. Μαύρη με ασημιά γράμματα. Κλασσικό δώρο οι πυτζάμες και μάλιστα καλοκαιρινές, ωστόσο ''δώρο''. Είναι ο μόνος άνθρωπος στη ζωή μου που μου αγοράζει ακόμη πράγματα, που μάλιστα τώρα πια έχουν διπλή αξία γιατί ο κόπος της να φτάσει ως το κατάστημα είναι διπλός και τριπλός. Απορώ μάλιστα πώς το έκανε. Αυτή είναι η μαμά μου. Ζουμερή, νόστιμη, καταφερτζού, πικάντικη και τσουχτερή, γλυκιά και τρυφερή, περιεκτική!!!
Να την χαίρεσαι πάντα με αγάπη, Στέλλα μου. Όμορφα χαρακτηριστικά για μια εμβληματική γυναίκα της ζωής μας.
ReplyDeleteΤην καλησπέρα μου.
Είναι η δική μου μαμά Γιάννη!
Deleteχρόνια πολλά σε όλες τις μανούλες του κόσμου!!!
Χρόνια Πολλά Στέλλα μου! Να τη χαίρεσαι τη μανούλα σου και σένα τα παιδιά σου! Φιλιά πολλά!
ReplyDeleteχρόνια πολλά και σε σένα Αννίκα μου, καλημέρα, καλή βδομάδα
DeleteΑχ... αυτές οι μαμαδίστικες σακούλες με τα απλά πραγματάκια!
ReplyDeleteΕμένα μέχρι το τέλος μου αγόραζε καλσόν. Θεός ξέρει γιατί το έκανε. Μια μικρή, ίσως και τελευταία ένδειξη τρυφερότητας;
Να την χαίρεσαι τη μανούλα σου και να ξέρεις πως είσαι τυχερή που την έχεις ακόμα Ψαροματάκι μου!
Σε φιλώ γλυκά!
Τί όμορφοι χαρακτηρισμοί!
ReplyDeleteΝα τη χαίρεσαι τη μανούλα!
Τα φιλιά μου 🧡🎁😘