Το facebook έχει γίνει άκρως εμετικό! Χιλιάδες αναρτήσεις με ολόιδιο σχεδόν περιεχόμενο, νεκρολογίες για χαμένους από χρόνια πατεράδες που ντε και καλά πρέπει σήμερα να ξαναεμφανιστούν στο προσκήνιο. Πφ! Είναι δύσκολες οι σχέσεις και μηδενική η ισορροπημένη αλληλεπίδραση. Να σου πω, να μου πεις, να μιλήσουμε, να προχωρήσουμε ο καθένας λίγο πιο μπροστά. Εμείς μιλάμε για να νικήσουμε, να εκμηδενίσουμε, να μειώσουμε. Πόσο κρίμα! Είμασταν, είμαστε και θα είμαστε πάντα μόνοι μας σε ένα κόσμο γεμάτο ανθρώπους. Δεν μας ενώνουν νήματα. Χορεύουμε μόνοι μας ο καθένας μας τον δικό του χορό, τα δικά του θέλω, τις δικές του απολαύσεις. Δεν μπορούμε να συν-χωρέσουμε. Δεν είμαστε προγραμματισμένοι για αυτό, κι αυτό πονάει βαθιά κι από την άλλη, πάλι ο πόνος χρειάζεται μοίρασμα, παρέα, θετική κοινωνικότητα για να μη γίνει αιχμηρός. Οι σωστές σχέσεις γλυκαίνουν τα υπαρξιακά μας θέματα. Απαλύνουν τις νύχτες και τις μέρες μας. Γλυκαίνουν τα βραδυνά μας όνειρα και τον ύπνο μας. Κι αυτές, χρειάζονται δύο πάρα πολύ σπουδαία πράγματα για να συμβούν. Αποδοχή και όρια. Και κάτι ακόμη, ίσως το σπουδαιότερο. Να βλέπεις το δάσος και όχι τη φυλλωσιά του δέντρου.
Σκέψου, πως είναι πιο εύκολο να βρεις καταφύγιο σε μια καταιγίδα, παρά από κάποιους τους ανθρώπους. Κάποιες συμπεριφορές σε αφήνουν για πάντα ''βρεγμένο''.
Φαντάσου αντίστοιχα μια πολύ δυνατή βροχή και μην υπάρχει ούτε ένας άνθρωπος στη γη για να ανοίξει ομπρέλλα.
Μεγάλο θέμα άνοιξες Κυρά μου! Σαν να ‘χεις ένα δίκιο, αν οι σκέψεις σου αφορούν μόνο το fb. Στην εκτός τεχνολογίας ζωή τα πράγματα μπορεί να είναι διαφορετικά, αν το ψάξεις. Ένα μοίρασμα ιδεών είναι και δημιουργημάτων με κοινά ενδιαφέροντα. Τώρα αν ψάχνεις να βρεις σε ποιον αρέσει η φάβα, για να κάνει like, εε ναι από κει και πέρα γίνεται της Κατίνας.
ReplyDeleteΝαι έχεις δίκιο, όσο είμαστε κολλημένοι στο fb, τόσο μεγαλώνει η μοναξιά μας κι ας μετράμε τους φίλους (?) σε δεκάδες. Όσο περισσότερο συναίσθημα ανεβάζεις, τόσο μεγαλώνει η εμπορευματοποίηση του πόνου σου. Βροχή τα like, οι φιλοφρονήσεις, η δήθεν κατανόηση και συ ζεις σε μια ωραία καμουφλαρισμένη ψευδαίσθηση. Σχέσεις ρηχές. Ελεύθερη βούληση πάπαλα. Γιατί απλούστατα οι σχέσεις (όποιες κι αν είναι) βασίζονται στην εικονική φαντασίωση που προσφέρει το fb. Το δια ταύτα, ειλικρινά δεν ξέρω να σου απαντήσω. Φαντάζομαι πως αν αισθάνεσαι τρωτός δεν μπορείς να αυτοαναλύεσαι. Γιατί μετά την γλύκα των like έρχεται η πίκρα της αλήθειας.
Καλό βράδυ Στέλλα μου! Καλή εβδομάδα!
Αυτό που "κάποιες συμπεριφορές σε αφήνουν για πάντα βρεγμένο"
ReplyDeleteείναι τόσο σοφό και ουσιαστικό.. Καλό βραδάκι Στέλλα μου🧡🎁🎈
Καλησπέρα Πέτρα!
DeleteΠάντα κάποιος, κάπου, κάποτε.
Σίγουρα κανείς δεν σου κρατάει την ομπρέλλα.
Καλή εβδομάδα Πέτρα :-)
Η κουβέντα για το facebook. Και τις αναρτήσεις των ''φίλων''. Δεν έχουμε κάτι καινούργιο να πούμε πια και τα παλιά όλα χιλιοειπώθηκαν. Γιορτή του πατέρα σήμερα και ζωντάνεψαν τα φαντάσματα όλων των πατεράδων. Κάπου χάνεται το συναίσθημα και μπαίνει η τυποποίηση.
ReplyDeleteΓια τα like καταλαβαίνω τι λες όμως δεν τα μετράω. Άσε που δεν έχω και κάτι να πω. Σε ότι μου αρέσει όμως κάνω και like και καρδούλες. Και καλημέρες και καλησπέρες.
Δεν μπερδεύω την εικονική ζωή με την πραγματική, ξέρω μέχρι πού μπορούν να φτάσουν και η μία και η άλλη.
Σαφώς και θα ήθελα να ήταν αλλιώς!
Η κατανόηση, συγνώμη, αλλά είναι παντού δήθεν εκτός ελαχίστων περιπτώσεων που ψάχνεις να τις βρεις με το κυάλι.
Το συναίσθημα τέλος, είναι αλήθεια ότι το έχουμε πουλήσει πολλές φορές πολύ πριν το fb. Εκτόνωση, αλλά τα θέλαμε και τα σχόλια στα μπλογκάκια μας.
Τέλος πάντων μπήκαμε στο μύλο εδώ και χρόνια αυτή η εξέλιξη όμως δεν τρώγεται με τίποτα.
Καλή εβδομάδα Αννίκα μου :-)
Έχω μια παρόμοια αίσθηση τις τελευταίες μέρες. Έχουμε δημιουργήσει, σαν κοινωνία ανθρώπων, ένα εχθρικό και τοξικό περιβάλλον μέσα στο οποίο προσπαθούμε να επιβιώσουμε. Φοβάμαι πως η πορεία είναι, πλέον, μη αναστρέψιμη. . .
ReplyDeleteΑκριβώς Νίκο, έχουμε δημιουργήσει ένα τοξικό περιβάλλον εκτός ελαχίστων περιπτώσεων. Οι αναρτήσεις φίλων στο facebook έρχονται στη σελίδα σαν βροχή και όλο αυτό δημιουργεί δυσάρεστο συναίσθημα γιατί πλέον οι αναρτήσεις είναι όλες ίδιες, δεν έχουν προσωπικότητα. Κάθε μέρα, κάθε ώρα. Κενό το συναίσθημα κι όμως η πρώτη σελίδα που ανοίγω είναι του f/b. Εθισμός στην τοξικότητα να πω; Ίσως!
DeleteΝαι μάλλον θα συμφωνήσω μαζί σου, έχουμε μπει στο μύλο πλέον, τίποτα δεν θα αλλάξει.
Κάποιοι έχουν συμφέρον από όλο αυτό ωστόσο κι αυτοί δεν είμαστε εμείς!
Καλημερα, ειχα πολλά χρόνια να ασχοληθώ με τα blogs
ReplyDeleteαραιά και που.. δημοσιευα κατι απ το χρονοντουλαπο..
και τωρα τελευταία περιπλανιέμαι..
και καπως ετσι ηρθα και στο δικό σου blog
Θελω να κάνω καινουργιους Φίλους..
Καλη Συνεχεια
Μορφέα Καλησπέρα
DeleteΤο γνωρίζω το blog εδώ και πολλά χρόνια.
Καλώς ήρθες και στο δικό μου.
Σ ευχαριστώ
Τωρα μπηκα κι ειδα το σχολιο σου
ReplyDeleteΣ'ευχαριστω