Όλο και κάτι τις σκέφτεται το μυαλό που μόλις πατήσω new post, αδυνατεί να το κάνει λέξεις. Αυτό δεν σταματάει ποτέ, ιδιαιτέρως τις βροχερές και σκοτεινές μέρες. Ο ήλιος έχει άλλη δύναμη, την δύναμη να με πετάει έξω από το σπίτι και να στριφογυρίζω σαν μικρή δίνη, στις γειτονιές. Είναι και οι μέρες που ξυπνάς το πρωί κι είναι όλα καλά αλλά το μετά γυρίζει σε κάτι του τύπου ''δεν ξέρω, χάνομαι, τόση πίεση, τόσος πυρετός, κρυώνω, βάλε ζακέτα μαμά, μα φοράω (μια βαμβακερή ριγμένη πάνω στην καρέκλα της), βάλε μια μάλλινη μαμά, τα σήκωσα όλα κορίτσι μου με τη ζέστη που έπιασε (πάει στην κρεββατοκάμαρα και επιστρέφει με μια εσάρπα μάλλινη)''. Πάντα μοντέρνα μαμά!!! Τί καλό κορίτσι αυτό από το εκαβ και τί όμορφα μάτια που είχε. Εμένα μου άρεσε το παληκάρι!!! Τέτοιες κουβέντες.. Ευτυχώς που είναι κι αυτοί και μας βοηθάνε κάτι τέτοια πρωινά που μοιάζουν σαν ατέλειωτο, κουραστικό κολύμπι. Και τί δεν θα έδινα για ένα μαλακό, ροζουλί μαξιλαράκι. Και να ξαναερχόταν πίσω οι λέξεις!
No comments:
Post a Comment