Κατεβήκαμε στο κέντρο νωρίς, για να αποφύγουμε την βροχή που μας υποσχόταν το μετεωρολογικό. Περπατήσαμε παραλιακά, όλη η διαδρομή απολαυστική, ο ήλιος, πρωινός και υποφερτός. Μιλούσαμε ωραία μεταξύ μας, πράγμα σπάνιο τον τελευταίο καιρό που όσο μεγαλώνουμε και οι δυό μας παραξενεύουμε. Αγόρασα ένα βιβλίο για να το δωρήσω στη γιορτή της μητέρας στην μητέρα μου και δυό σακούλες δαμάσκηνα από τα μεγάλα, τα καλά της Γαλλίας, με το κουκούτσι από το αγαπημένο μου κατάστημα ξηρών καρπών. Επιστρέψαμε μέσα από τα στενά, στρίβοντας πότε από εδώ και πότε από κει, περνώντας δρόμους με φανάρια, απορρίπτοντας αυτό τον δρόμο κι επιλέγοντας τον άλλον και φτάνοντας με τα πολλά, σε ένα σκοτεινό δρομάκι λίγο πριν βγούμε στην Τσιμισκή, συναντάμε τη Γαλήνη. Χαιρετηθήκαμε, φιλιθήκαμε και ουσιαστικά γνωριστήκαμε αλλά το πώς είναι η ουσία. Θα έλεγα πως δεν ήταν καθόλου τυχαίο. Σαν να μας είχε προγραμματίσει κάποιος, σα να ακολουθούσαμε έναν νοητό χάρτη και τσουπ να 'σου μπροστά μας η Γαλήνη. Κάπου στα σκοτάδια της Δαγκλή. Δεν ήταν μια ωραία προγραμματισμένη σύμπτωση;
No comments:
Post a Comment