μου λείπεις πολύ

 

 

 

Μου λείπει η σκιά σου που έκανε πιο έντονο το φως γύρω μου,  μου λείπει ο τρόπος που μιλούσες γιατί οι λέξεις σου μου έλεγαν πάντα ''βούτα στα βαθιά'',  μου λείπει ο καθρέφτης σου,  πράγματα μικρά κι αδιάφορα γινόταν τεράστια και σημαντικά κι έκαναν το πλήθος του κόσμου στο δρόμο,  στις πλατείες,  στα καταστήματα,  να μοιάζει αμελητέο,  δευτερεύων,  τιποτένιο.  Εσύ με γέμιζες.  Όχι σαν μια συνήθεια αλλά σαν μια πόλη που χωρίς τα νυχτερινά φώτα της δεν θα μπορούσε να υπάρξει.  Μου λείπεις πολύ - ίσως επειδή ποτέ δεν υπήρξες!