Μετά το μεγάλο πάρτυ, η ησυχία είναι πολύτιμη αν και η συνάντηση με τον εαυτό μας έρχεται λίγο δύσκολα, όμως βήμα βήμα πάντα, κάτι καταφέρνουμε. Αν η βροχή είναι νάμα, ο δυνατός άνεμος είναι διαφάνεια, καθαρότητα, ευκρίνεια αλλά ποιός θέλει στ' αλήθεια να τα δει όλα καθαρά; Ποιός αντέχει να πει όχι και να μείνει μόνος του, αυτός κι ο εαυτός του μπροστά στο παράθυρο, μια ζεστή σοκολάτα, χνουδωτή κουβερτούλα και μια ηρεμία που όσο την αποζητάμε τόσο την διώχνουμε; Κάπως έτσι πορεύεσαι, συμβιβάζεσαι κι επιβιώνεις. Τίποτα δεν είναι πιο συγκλονιστικά γοητευτικό από ένα μικρό αυτάκι, τόσο δα μικρό κι ανθρωπένιο, ένα στοματάκι που ζητάει γάλα και δυό μάτια που σιγά σιγά αντιλαμβάνονται τον κόσμο. Από μόνο του αυτό, έχει μια πληρότητα.
Κανονικά τα χριστούγεννα δεν θα έπρεπε να έρχονται ποτέ, να είμαστε σε μια συνεχή αναμονή.. έτσι κι αλλιώς αυτή μετράει!
No comments:
Post a Comment