συμπτωματική συνάντηση

1973, 1974, 1975.. εδώ είμαστε!
Είχε ιδρώσει, ήθελε τσιγάρο. Έκανε να ψάξει το πακέτο στην τσάντα της, όλο πως θα το κόψει υποσχόταν αλλά ΔΕΝ.., μα την σταμάτησε το απαγορευτικό σήμα στο λευκό τοίχο, ακριβώς απέναντι. Δίπλα, η υπεύθυνη του ορόφου, μία κλασσική, συντηρητική γυναίκα, σχεδόν συνομήλικη, με ένα χαμηλό, βαρύ κότσο να ακουμπάει στον αυχένα, παρατηρούσε με προσοχή κάθε της κίνηση.
Βαριά μυρουδιά, από πολυκαιρισμένο και χιλιοχρησιμοποιημένο χαρτί. Φταρνίστηκε. Θυμήθηκε τις εξετάσεις που έπρεπε να κάνει γιά την αλεργία της. Έβγαλε χαρτομάντηλο και σκούπισε την μύτη της.
Είχε μιά γεύση μετάλλου στη γλώσσα. Μέταλλο και αίμα μαζί.
1975 λοιπόν, Ιανουάριος, Φεβρουάριος, Μάιος.
Ημέρα Τρίτη, στις 18 του μήνα.
Σημάδεψε νευρικά με τα δάχτυλα την φυλλάδα, κι έκανε να την τραβήξει έξω, κάτω από την στίβα των υπόλοιπων εφημερίδων.

-Μ ενδιαφέρουν οι εφημερίδες της δεκάτης ογδόης Μαίου του 1975.
Η υπάλληλος, άφησε το βλέμμα από την παράξενη αλλά όμορφη γυναίκα, και τον κοίταξε από πάνω ως κάτω.
Του χαμογέλασε, της φάνηκε γνωστή φυσιογνωμία, ένας συμπαθητικός άντρας όχι πάνω από σαράντα, το πολύ σαρανταπέντε. Αραιωμένα μαλλιά, γκρίζοι κρόταφοι, κι ένα ζευγάρι γυαλιά σε μιά μετρίου μεγέθους μύτη.
Σηκώθηκε, και του έδειξε τον διάδρομο και το σημείο. Είχε φαρδιά περιφέρεια, αλλά περπατούσε αεράτη. Η φούστα της ανέμιζε σκεπάζοντας τους αστραγάλους. Επέστρεψε στο γραφείο, σα να μην ήθελε να βρίσκεται γιά ώρα εκτεθειμένη, κι έκανε πως διαβάζει ένα έντυπο. Χτύπησε το τηλέφωνο.

Στηρίχτηκε στα γόνατα, κι άρχισε να ψάχνει. Σημάδεψε με τα δάχτυλα την φυλλάδα που ανταποκρινόταν στην ημερομηνία που αναζητούσε, κι ακούμπησαν άθελα τα χέρια του στα δικά της.
Τράβηξαν κι οι δυό μαζί, με μία κίνηση, την ίδια εφημερίδα.
Κοιτάχτηκαν αμήχανα.
-Παρακαλώ, προηγείστε της είπε ευγενικά.
Τον περιεργάστηκε.
Πίσω του ακριβώς, το τμήμα των παλιών περιοδικών. Ξεχώριζαν κάποια τεύχη του μικρού ήρωα.
-Είναι της 18ης Μαίου του 1975, του απάντησε, σε μία υποθετική ερώτηση.
-Το ίδιο ψάχνω κι εγώ, αλλά κάντε την δουλειά σας, θα περάσω μιά άλλη μέρα.
Του έδωσε το χέρι της.
-Ήθελα κάποιες πληροφορίες γιά το ατύχημα, του χαμογέλασε ακόμη πιό αμήχανη, εσείς;
-Μα κι εμένα το θέμα της πτώσης του αεροπλάνου μ ενδιέφερε.. αναφέρω κάτι σχετικό στο βιβλίο μου, ξέρετε.. αλλά δεν συστήθηκα ακόμη.. Ανδρέας Καλφόπουλος, συγγραφέας.


Στο καφέ, στη διπλανή ακριβώς πόρτα από την είσοδο της βιβλιοθήκης, τόλμησε να την ρωτήσει.. καθώς άναβε ένα λεπτό μυρωδάτο πουράκι.
Είχε ένα πικάντικο μουτράκι που του θύμιζε σκίουρο, έξω από το δάσος.
Μάτια κουρασμένα και κόκκινα. Υπερωρίες σκέφτηκε.
-Εσείς; Τι σχέση είχατε με το ατύχημα;
Δοκίμασε το τσάι της με γεύση δαμάσκηνο. Έστρωσε με τα χέρια την φούστα, πάνω από το λουλουδάτο καλσόν. Ρούφηξε με δύναμη, και έστειλε νευρικά τον καπνό ψηλά. Τον ζύγισε, όσο μπορείς να ζυγίσεις κάποιον που τον γνωρίζεις λίγα λεπτά, αλλά όσο να πεις και μόνο η λέξη ''συγγραφέας'' έχει κάτι το συναρπαστικό σαν ιδιότητα.

Ο πιλότος, είπε, καθώς η ζεστή γουλιά ακόμη μαλάκωνε τον λαιμό της, ο πιλότος, τον έφερε στο νου της, λεπτά χαρακτηριστικά, διάφανες γαλάζιες χάντρες μάτια, ήταν ο πατέρας μου.

Στο μικρό χαρτάκι, κάτω από το πιατάκι με τα μπισκότα, εκτός από την τιμή των έξη ευρώ, έγραφε και την σημερινή ημερομηνία.

18 Μαίου, 2009, ημέρα Τρίτη.