του καλοκαιριού

Με κούρασε ήδη το καλοκαίρι.  Με έχει εξαντλήσει η υπερβολική ζέστη.  Πόσο κλιματιστικό,  πόσο ανεμιστήρα και πόσο παγωμένο νερό πιά;  Τσούζει ο λαιμός μου και τα αααψούυυ ριγούν όλο μου το σώμα.  Πόσο να μείνεις μέσα στο θαλασσινό νερό,  πόσους καφέδες να πιείς και πόσες σελίδες να διαβάσεις καρφωμένος σε μια ξαπλώστρα.
Ωστόσο,  το μάτι γεμίζει μπλε,  αυτό είναι γεγονός,  μπλε και φως,  απείρως ευεργετικά αμφότερα.
Κι επειδή κάθε κατάσταση έχει και τα αρνητικά της έχει και τα θετικά της,  πήγα σινεμά μετά από δύο - τρία ολόκληρα χρόνια,  είδα δύο ταινίες μέσα σε ένα δεκαπενθήμερο,  και τις απόλαυσα χωρίς να νυστάξω και χωρίς να με πάρει ο ύπνος,  άρχισα να ξαναγίνομαι ένας φυσιολογικός άνθρωπος δηλαδή.  Οφείλω να σου πω ότι έσκασα στο γέλιο με το ''τα παράπονα στον δήμαρχο''  και τον εκπληκτικό Ιταλό πρωταγωνιστή της που έπαιζε ανάμεσα σε Μπενίνι και Φέλτμαν.  Τόσο καλός!
Η ''αποπλάνηση''  ήταν ένα καλό καλοκαιρινό παραμυθάκι,  λίγο αργό,  αλλά οκ γλυτώσαμε τις παρενέργειες.
''Η παγίδα του νερού'',  το βιβλίο μου,  ελαφρύ ανάγνωσμα αλλά όχι τόσο που να μη κρατάει αμείωτο το ενδιαφέρον μου σε κάθε σελίδα.
Γενικότερα,  νιώθω σαν να σπρώχνω τις λιοπύρινες μέρες να φύγουν με τον πιο ευχάριστο τρόπο που μπορώ να σκεφτώ.  Όλα συμβαδίζουν και με την οικονομική δυνατότητα που έχω,  όχι δηλαδή πως σε άλλη,  ιδανική περίπτωση θα έκανα άλλα πράγματα.
Μάλλον είμαι σε φάση κούρασης και χρειάζομαι επειγόντως λίγες μέρες σε ένα περιβάλλον με άγρια βλάστηση,  δυνατή δροσιά και εξωτική θάλασσα.