Νομίζω πως χειρότερο ακόμη κι από τρεις μέρες συνεχόμενων αργιών, είναι η στιγμή που συνειδητοποιείς αυτές τις τρεις μέρες των αργιών. Ξέγνοιαστος καθώς είσαι και πας να οργανώσεις το πρόγραμμα του σαββατοκύριακου τσακ σου βγαίνει και μια Δευτέρα, χωρίς διαθέσιμα καταστήματα, σούπερ μάρκετ, φούρνους. Αφόρητο εκτός.. εκτός κι αν γεμίσεις το κενό με ..θάλασσα! Να η ευκαιρία, μ' αυτές τις υπέροχες, πρώιμες θερμοκρασίες 15αύγουστου.
Διαβάστε εδώ αν σας κάνει κέφι για το αντίστοιχο τριήμερο τον Μάιο του 2007, που πάντα το θυμάμαι και χαμογελώ.
Και πείτε μου κι εσείς πώς θα την αντιμετωπίζατε την κατάσταση;
Και κάτι όμορφο που διάβασα.
''Είναι εκπληκτικό σε πόσες παράξενες κατευθύνσεις μπορεί να διακλαδιστεί ο νους του ανθρώπου και πόσο περίπλοκα είναι τα κυκλώματα της σκέψης από τα οποία ξεφεύγουν οι πρώτες σταγόνες αγάπης''.
Κάλμαν Μίκσατ
''Η ομπρέλλα του Αγίου Πέτρου''
εκδόσεις Ωκεανίδα
Και πόσο εκπληκτικά ψέμματα λέμε στον εαυτό μας, θα συμπληρώσω.
Και στους άλλους.
Για να μην μας ξεφύγουν αυτές οι σταγόνες της αγάπης και για να μην νιώσουμε ευάλωτοι!
Φεγγαρολουσμένη η Στέλλα του 2007, που δεν είχα συναντήσει, μια και η αφεντιά μου, μπήκε στο χορό του blogging το 2009, αλλά εδώ δεν είναι το ζουμί, μια και αυτό το τριήμερο κλειστό θα είναι μόνο το δημόσιο.
ReplyDeleteΤο ζουμί είναι, πως στη ζωή όλα είναι ανοιχτά και πως τα ασανσέρ είναι χώροι που δημιουργούν μια περίεργη αμηχανία ειδικά αν είναι στενά, αν πας μαζί με τον άλλο/η στον ίδιο όροφο πχ τον τελευταίο- ρετιρέ, δώμα κλπ... αν ο άλλος/η φορά παπούτσια του γούστου σου, γιατί τα παπούτσια μαρτυρούν πολλά!
Και ένα ερώτημα, γιατί πρέπει να οργανώσουμε το οτιδήποτε και να μην αφήσουμε να συμβεί ή να μη συμβεί κάτι απρόβλεπτο;
ΑΦιλάκια ορεξάτα παρ' όλη τη ζέστη!
Στεφανία
DeleteΑς το αφήσουμε να πάει στο καλό το ''φεγγαρολουσμένη'' κλαίω λέμε (από τα γέλια), αλλά τι να με κάνω, άλλες εποχές τότε.
Δεν έχεις άδικο, συμβαίνει αυτή η πολύ περίεργη αμηχανία στα ασανσέρ.
Αλλά δώδεκα χρόνια πριν, με αφορμή το επικείμενο τριήμερο και την πρόσφατη ανάγνωση του εκπληκτικού βιβλίου του Ζουργού, όπως βλέπεις μόνο στην αμηχανία και στον κίνδυνο δεν το είχα το μυαλό μου. Ήταν αιτία και η ηλικία, να τα λέμε κι αυτά!
Στο βιβλίο, ο συγγραφέας αφιερώνει περίπου το 1/3 στο ζευγάρι που κλείνεται μέρες αργιών μέσα στο ασανσέρ.
Σκεφτόμουν με την ευκαιρία, και ξαναβλέποντας τα σχόλια του τότε, πως σχολιάζαμε πολύ πολύ λακωνικά. Αρκετούς από το τότε τους έχω ''φίλους'' στο f/b και τους αγαπώ ιδιαίτερα. Οι πιο πολλοί όμως χάθηκαν.
Τώρα, βλέπω πως και η μεταξύ μας σχέση έχει αλλάξει αλλά και τα σχόλια είναι πολύ πιο ανοιχτά, πιο εξωστρεφή, πιο διαθέσιμα. Κι αυτό μας το πάρε δώσε μ' αρέσει πολύ πολύ πολύ!
Φιλιά πολλά κορίτσι :-)))
Γελώ και γελώ με την καρδιά μου, γιατί τα δικά σου σχόλια, με τα τότε φεγγαρολουσίματα, μου έφεραν στο νου, τον τότε σχολιασμό που ήταν κάτι σαν: "Ωραίο κείμενο! Φιλιά!", μετά ακολούθησε η εποχή των βραβείων... Θεέ και Κύριε, τι ακροβατικά έπρεπε να κάνει κάνεις αν δεν σου άρεσε όλο αυτό το "παιχνίδι"!
DeleteΚαλό Σ/Κ και πολλά ΑΦ! :-)))
Λοιπόν φεγγαρολουσμένη (καταπληκτικό) η μόνιμη αγωνία μπροστά από μια πόρτα ασανσέρ είναι: Κι αν γίνει διακοπή ρεύματος; αν γίνει σεισμός; αν σπάσει ο ιμάντας; Και καλά να είστε δύο,άντε και να 'σαι μόνη σου! Α παπαπα μια κρίση πανικού με πιάνει και μόνο που το σκέφτομαι.
ReplyDeleteΟ Ζουργός υπέροχος, η σκιά της Πεταλούδας μακράν καλύτερο όλων. Αυτός ο Μίκσατ (δεν τον ξέρω) αλλά σαν να 'χει δίκιο μου φαίνεται.
Καλό ΣΚ Στέλλα μου-Φιλιά! (Μέχρι την Τετάρτη ίσως έχουμε την ευκαιρία να τα ξαναπούμε)
Αννίκα,
Deleteστο μέλλον θα σου πω πολλές ιστορίες με ''φεγγαρολουσμένες'', ''ηλιογέννητες'', ''ηλιαχτίδες'' και για ανθρώπους που παρά τρίχα γλύτωσαν να είναι αυτό το όνομα τους σήμερα (ευτυχώς με συγκράτησαν οι γύρω μου) :-)))
Aχ, πραγματική κρίση πανικού, σκέψου μάλιστα να κλειστείς με κάποιον στο ασανσέρ που πρόσφατα έφαγε σκορδαλιά :-))) Ας όψεται η σκιά της πεταλούδας και κάποια άλλα που δεν είναι της παρούσης.
Λοιπόν προσπαθώ να βρω τον τίτλο της ξένης ταινίας, κλασσική ασπρόμαυρη, όπου αν θυμάμαι καλά, μια σπείρα οργανώνει ληστεία και κάποιος / κάποια κλείνεται την κρίσιμη στιγμή στο ασανσέρ κι αυτό αλλάζει όλη τη ροή του έργου.
όταν μάλιστα έτυχε να την δω στην τηλεόραση, είχα σκεφτεί πως ο Ζουργός βλέποντας αυτή την ταινία εμπνεύστηκε την σκηνή που κρατάει σχεδόν το 1/3 του βιβλίου του.
Φιλιά κορίτσι μου, καλό βράδυ
Πρόκειται για το ''ασανσέρ για δολοφόνους'', ταινία του 1958!
Deletehttps://www.ishow.gr/productionSynopsis.asp?guid=46E495A7-CB25-4A6E-97DD-321D0C82D1D3
σωτήριο το google
:-)))