Ο Ιούλιος και ο Αύγουστος κεντημένοι με διάφορες τεχνικές, σε κομμάτια από ύφασμα καθόλου τυχαία. Τα μπεζ και τα χρωματιστά από την προσωπική μου συλλογή, το λευκό που διακρίνεται στην φωτογραφία από μια παλιά, υπέρκομψη λινή φούστα της μάνας, και τα λευκά που δεν φαίνονται, κομμάτια από παλιό πουκάμισο του γιού.
Οι σκέψεις πολλές, με τί χαρά αγοράζονται τα ρούχα και πώς τα πετάμε όταν παλιώνουν. Οι ηλικίες που επιβάλλεται να αποδεχθούμε καθώς η ζωή μας προχωράει και προχωράει και προχωράει, κι εμείς ωριμάζουμε όλο και πιο πολύ ωριμάζουμε εσωτερικά και εξωτερικά!
Οι κλωστές, εδώ και μια δεκαετία προσεκτικά επιλεγμένες από εμένα σε πολυαγαπημένα χρώματα στέκουν θα έλεγα αγέρωχες στο χρόνο και στις εκάστοτε συνθήκες, έτοιμες να υποστηρίξουν με θέρμη αυτό που θέλουμε από την φαντασία μας και το μυαλό μας να περάσουμε στην επιφάνεια που ο καθένας μας έχει διαλέξει. Στην προκειμένη περίπτωση η επιφάνεια είναι από πανί, μαλακό όσο και σταθερό, τρυφερό και σαν αγκαλιά αγαπησιάρικο παίρνει την ζεστασιά από τα χέρια που για μήνες το ακουμπούν, το ράβουν, το κεντούν.
Σε πρώτο πλάνο, στο μυαλό μου είχα την θάλασσα, αλλά ο ήλιος κέρδισε το σκηνικό. Ο ήλιος, το φως, η λάμψη που για μένα είναι τα πάντα.
Όμορφη δουλειά, κομψή, με ωραία χρώματα. Και το κυριότερο κλείνει μέσα της τη δική σου επιθυμία και το δικό σου μεράκι.
ReplyDeleteΚαλησπέρα Στέλλα μου και καλή βδομάδα.
Γειά σου Γιάννη με τις θερμές σου ευχές πάντα!
Deleteκαλή εβδομάδα :)
Μα τι ωραία! Μα εσύ φτιάχνεις πολύ ωραία πράγματα.
ReplyDeleteΚρίμα που δεν μένουμε κοντά.
Εγώ θα έραβα φούστες κι εσύ θα έκανες ήλιους και λουλούδια απλικέ με διάφορα υφάσματα επάνω τους!
Και μετά θα τις εκθέταμε στο Έτσι ή όπως το λένε αυτό που βάζουν οι καλλιτέχνες τις δουλειές τους και θα τα πουλάγαμε και σιγά-σιγά θα γινόμασταν διάσημες!
Και τώρα, μετά από αυτή τη φαντασίωση, ας πάω να δώσω στη μητέρα το φρούτο της...
Καλή εβδομάδα Φις Άι!
Ωωω ναιιι!!!
DeleteΌσο για το etsy, το ξέρω από το 2010, έχω κατάστημα με τα κοσμήματα μου.
Δύσκολο μπισκότο.
Αλλά διάσημες είμαστε έτσι κι αλλιώς :-)))
Δεν υπάρχει πιο σπουδαία ''διασημότητα'' από το να στέλνεις τα δημιουργήματα σου στην Αμερική, στην Ιταλία, στη Σερβία. Κι ας μη σου μένει δραχμή. Η ''διασημότης'' μένει :)
Αχ όλο σε σκέφτομαι με την μαμά σου, κυρίως όταν σκέφτομαι την δικιά μου που ευτυχώς είναι καλά ως προς το μυαλό της αλλά έχει θεματάκι με τα γόνατα της. Της κοπήκαν ξαφνικά τα φτερά και στενοχωριέμαι Αρτίστα μου.
Ήθελα να σου στείλω μέηλ συνεπαρμένη από την παρουσίαση της Μαρίας Γ., αλλά δεν το βρήκα, οπότε ίσως κάποτε, όποτε βολέψει (γλύτωσες από το μπλα μπλα) :-)))
σε φιλώωωω
Σε φιλώ
Πολύ όμορφο εργόχειρο,μπράβο.Γεμάτο προσωπική ζεστασιά ο ήλιος...
Deleteκαλώς την χελώνα μας!!!
DeleteΓεια σας κορίτσια! Γιάννη δεν ισχύει για σένα (το κορίτσια βεβαίως, όχι ο χαιρετισμός)
ReplyDeleteΣυναισθηματικά φορτισμένο το κείμενό σου Στέλλα με άρωμα από παλιά. Μικρές χαρές με μεγάλες αξίες σ’ένα εργόχειρο που ταξιδεύει στο χρόνο και κρατάει αναμνήσεις και δεσμούς αγάπης. Και μπορεί να λείπει η αύρα του πάθους, αυτή που σε καθόριζε όταν κεντούσες τους ήλιους, αλλά δεν είναι όμορφο να ζεσταίνει την καρδιά σου ένας ήλιος, έστω και πάνω σε ύφασμα.
Καλή εβδομάδα Στέλλα!
Αυτό το ''οι κλωστές εδώ και μια δεκαετία επιλεγμένες'' σε μπέρδεψε και με το δίκιο σου Αννίκα μου. Εννοούσα πως τις συγκεκριμένες κλωστές στα συγκεκριμένα χρώματα τα διάλεξα και τα χρησιμοποίησα και στα όσα κοσμήματα έφτιαξα τα τελευταία 10 χρόνια. Δεν τα αλλάζω αυτά τα χρώματα, τα λατρεύω :)
DeleteΑυτή την εποχή κεντάω αυτό το έργο και το απολαμβάνω αλήθεια!
Συμφωνώ απόλυτα με όσα πολύ ωραία μου γράφεις απλά ο χρόνος είναι στο τώρα.
καλή εβδομάδα Αννίκα μου
σε φιλώ
καλό βράδυ
Ωω με βάση τα παραπάνω, παρανόησα η παραλοησμένη....πάντως αυτά τα κοσμήματα θέλω να τα δω....κάποτε.
Deleteκαλό βράδυ!
Tι όμορφος ο ήλιος σου ψαροματάκι μου!
ReplyDeleteΚαι όπως περιέγραψες τα υφάσματα, τι ωραία που το έκανες "... πανί, μαλακό όσο και σταθερό, τρυφερό και σαν αγκαλιά αγαπησιάρικο παίρνει την ζεστασιά από τα χέρια που για μήνες το ακουμπούν, το ράβουν, το κεντούν." Τον έφτιαξες με πολλή αγάπη τούτον τον ήλιο. Αυτό φαίνεται.
Θα ήθελα να ήξερα τί σε ώθησε να το κάνεις.
Η κατάσταση των γονέων, σε τέτοιες ηλικίες, είναι ένα θέμα που βαραίνει πολύ την ψυχή μας. Δυστυχώς κάποια δυσάρεστα γεγονότα λήγουν μόνο με οδυνηρό τρόπο. Το πέρασα και το ξέρω. Υπομονή και επιστράτευσε την λογική σου ψαροματάκι μου. Το συναίσθημα, αν το αφήσεις εντελώς ελεύθερο, θα σε λυγίσει.
Καλό ξημέρωμα!!
Τί με ώθησε;
DeleteΤριγυρνούσε καιρό στο μυαλό μου ''ένα κάτι'' το οποίο μάλλον ήρθε σιγά σιγά και πραγματοποιήθηκε, αλλά πολύυ δουλειά Μαρία μου, τίποτα δεν γίνεται με έκπτωση :)
Όλο και προσθέτω και αλήθεια δεν ξέρω πότε και αν φτάσω σε ένα τέλος!
Την λογική μου όσο μπορούσα την είχα επιστρατεύσει με τον πατέρα μου και τα προβλήματα του που ήταν μοιραία και αξεπέραστα, η μαμά είναι το κάτι άλλο κι εγώ απόλυτα δεμένη μαζί της, με εκμεταλεύεται, την εκμεταλεύομαι, και πέρα από όλα αυτά την πονάω πιστεύω περισσότερο από όσο με πονάει αυτή, διότι είναι και λίγο πονηρούλα και ξέρει να ζητάει όταν γνωρίζει ότι έχουν να της δώσουν. Οπότε καταλαβαίνεις!
Αλλά ναι, θέλει μια αποστασιοποίηση, για την οποία μιλάω εδώ και χρόνια, μια ζωή μη σου πω κι όλο λόγια είμαι.
Φιλάκια :-))
Νιώθεις τόσο όμορφα κάνοντας δικές σου δημιουργίες Στέλλα μου και βάζοντας-κεντώντας αυτό που έχεις ελιπλέξει να καν εις που είμαι σίγουρη ότι τελειώνοντας το δημιούργημα σου θα νιώσεις μια πληρότητα πολύ όμορφη ...μέχρι την επόμενη φορά που θα κάνεις κάτι άλλο.
ReplyDeleteΤα κοσμήματα είναι πολύ δύσκολη δουλειά και πρέπει να έχεις μεράκι πολύ για να το καταφέρεις. Προς το παρόν θαυμάζω τον κεντητό ήλιο σου.
Να περνάς όμορφα με ότι κάνεις καλό σου ξημέρωμα !!!🌙