Τα σύννεφα είχαν μαζευτεί εκεί στο τέλος της πόλης, ήταν γκρίζα και γεμάτα, με κρόσια που χρύσιζαν από τη δύση του ήλιου και ο νους μου ξέφυγε προς εκείνη την δική μας χωμάτινη γλώσσα της γης, με τη θάλασσα αριστερά και δεξιά, τα αγκαλιάσματα με τα φιλιά, τα δάκρυα κάτω από την ομπρέλλα, ωστόσο ο οδηγός του αυτοκινήτου όπου επέβαινα, έστριβε το τιμόνι προς μια νέα αρχή, κι εκεί δεν χωρούν οι νοσταλγίες ενός σβησμένου παρελθόντος χρόνου όση δύναμη κι αν κρύβει αυτός!
Διάβασα πολλές φορές αυτό το μικρό σου κείμενο.Η κάθε του λέξη έχει την δική της σημασία.Και όλες μαζί μια νοσταλγία και μια ρομαντική και τρυφερή προσέγγιση στα θέλω μας που δεν μπορέσαμε για κάποιους λόγους να τα κάνουμε πράξη.
ReplyDeleteΠάντα χωρούν όλα αυτά που θέλουμε και επιτρέπουμε εμείς να χωρέσουν στην ζωή μας.
Καλημέρα!!!!
Με ένα μουσικό θέμα που πιστεύω οτι ταιριάζει με όλα όσα εκφράζουμε.
https://www.youtube.com/watch?v=nPNOvIWiq_0 ( Η μουσική αρχίζει απο το 1 λεπτό).
Το Φθινόπωρο είναι που δημιουργεί τις εικόνες, η εποχή είναι που διαθέτει πινελιές νοσταλγίας.
DeleteΩραία μουσική!!!
καλημέρα
Οδοιπορικό στιγμής και εικόνων. Το συνηθίζεις. Και είναι μια υπέροχη αφήγηση κάθε φορά. Δεν χωράνε πολλά λόγια. Απλά κάποιος να σε ακολουθεί σε αυτούς τους βηματισμούς σου. Θα έχει μια υπέροχη εμπειρία.
ReplyDeleteΚαλησπέρα Στέλλα μου.
Όμορφες σκέψεις, γραμμένες υπέροχα που δίνουν εικόνες και συναισθήματα πάμπολλα.
ReplyDelete''... οι νοσταλγίες ενός σβησμένου παρελθόντος χρόνου...'' που όμως γεννά και ελπίδα αφού ξέρουμε ότι θα έλθει εποχή που θα γίνει ξανά παρόν, σωστά;
Πάμε για νέα αρχή.
Καλημέρα Στελλίτσα μου
Εδώ ο ήλιος εξακολουθεί και λάμπει έτσι οι όποιες βόλτες είναι ήρεμες και προετοιμάζουν για νέα ξεκινήματα πιο ελπιδοφόρα!
ReplyDeleteΑΦιλάκια νοσταλγικά λόγω και του τρυφερού σου κειμένου!