φωτιά

 

Έχω χάσει οκτώ ολόκληρα κιλά για να είμαι κοντά στην παλιά μου εμφάνιση αν ποτέ τύχει να ξανασυναντηθούμε.  Μήπως χωρέσω  για ακόμη μια φορά με ευκολία στην αγκαλιά σου.  Λυπάμαι!  Όταν κάποια πρωινά κουδουνίζει μελωδικά το κινητό μου,  ξέρεις,  πάντα έχω μια ελπίδα πως θα είσαι εσύ,  ηθελημένα είτε από λάθος και πάντα απογοητεύομαι.  Φαίνεται στη φωνή μου καθώς εξηγώ στον άγνωστο συνομιλητή μου,  -συγγνώμη..  πήρατε λάθος-!  Το τυχαίο λάθος ενός τυχαίου ανθρώπου που υγραίνει τα μάτια μου και στεγνώνει την ψυχή μου καθώς βάζω τις σκέψεις μου επάνω σε μια κόλλα χαρτί με ένα μολύβι.  Γεμίζω παραγράφους μα τί νόημα έχει η φωτιά δεν σβήνει μέσα μου ενώ εσύ κρύβεσαι πίσω από τα κουτάκια της καθημερινότητας σου κι όλων των προστατευτικών που έχουν μπει πια ανάμεσα μας ως δικλείδες ασφαλείας.  Μας διέλυσαν τα πρέπει και η διαφορετικότητα των επιθυμιών/αναγκών.  Μια ελαφριά ζάλη με αποσυντονίζει,  στο ραδιόφωνο παίζει μουσική που μόνο με την δική σου παρουσία δίπλα μου,  μαζί μου, θα είχε αξία ύπαρξης.  Και να ξέρεις,  το -αγάπη μου-  δεν είναι προσφιλής προσφώνηση,  είναι συναίσθημα,   βαθύ,  σκληρό,  αναλλοίωτο!