Το μόνο που με σώζει όταν βρισκόμαστε στην καρδιά του χειμώνα είναι οι εικόνες που μου φέρνουν στο νου την άνοιξη.
Πεθύμησα ταξιδάκια και εκδρομές σε λίμνες, σε δάση και βουνά, σε ποτάμια και σε πράσινα λιβάδια με πεταλούδες, λιβελούλες και πολλά πολλά λουλούδια.
Αααχ....πάρε με μαζί σου! Θα είμαι φρόνιμη στ' ορκίζομαι!
ReplyDeleteΤο σκυλάκι καλάά
Φιλιά πολλά!
Αννίκα μου είναι ζωηρή, σα να μη συμβαίνει τίποτα. Νομίζω θα τα πάει καλά, είμαι αισιόδοξη. Άλλωστε πιστεύω ότι της συνέβει το πιο μαλακό από τα χειρότερα. Θα δούμε :)
DeleteΒεβαίως και σε παίρνω μαζί μου, χωρίς δεύτερη κουβάντα :-)))
φιλάκια!
Έτσι όπως πάει η κατάσταση Στέλλα μου και τις βόλτες θα συνεχίσουμε να ονειρευόμαστε και την άνοιξη θα βλέπουμε μέσα από εικόνες.
ReplyDeleteΑλλά ας αισιοδοξούμε και θα έρθουν όλα, με το καλό.
Θα φύγει ο χειμώνας από τη ψυχή και τη ζωή μας και θα φωτίσει ο ήλιος τις γωνιές.
Σε φιλώ πολύ γλυκά!
Αχ Στέλλα μου, σίγουρα τα πεθύμησα και μάλιστα σε υπερθετικό βαθμό αλλά ακόμα δεν νιώσαμε μήτε χαρήκαμε τον Χειμώνα.
ReplyDeleteΚαλησπέρα κορίτσι μου.
Μαζί σου...
ReplyDelete. . . και ποιος δεν;
ReplyDeleteΥπομονή, Πίστη και Ελπίδα!
Φιλιά!
όταν εοδα λιβελούλες απο κοντά, μαγεύτηκα..είναι τέλειες, έχουν τέλεια χρώματα, και ο τρόπος που πετάνε είναι ωραίος..
ReplyDeleteκοντά είναι η άνοιξη!!!
χριστίνα