της νύχτας

 

Στα όνειρα μου,  τις νύχτες που ο ύπνος μου είναι πολύ χορταστικός,  μετράω τους φόβους μου και χαίρομαι που τους βρίσκω λιγότερους από 62 όπως η Θεοδώρα.  Ανοίγω πόρτες σιδερένιες και ανάβω ηλεκτρικά φώτα για να περάσω στα σκοτάδια.  Μετά,  τα σβήνω πίσω μου για να επιστρέψω στην πραγματικότητα κλειδώνοντας την μπρούτζινη κλειδαριά και ρίχνοντας τα κλειδιά στο ένα από τα δύο εσωτερικά τσεπάκια της τσάντας μου.  Η μαμά μου,  καθισμένη σε ένα παγκάκι,  μου ζητάει ένα μπωλ παγωτό ροζ σαν τσιχλόφουσκα.  Της υπόσχομαι πως θα επιστρέψω γρήγορα και χάνομαι σε δαιδαλώδεις δρόμους ψάχνοντας το γνωστό ζαχαροπλαστείο που μου δίνει αυτό που χορταίνει τα συναισθήματα μου.  Όλα μοιάζουν να είναι και να μην είναι,  τόσο ίδια και τόσο διαφορετικά σαν να κινούμαι σε δύο παράλληλους κόσμου ταυτόχρονα.