Ήταν συνεπής μέχρι ενός σημείου. Δινόταν ολοκληρωτικά όπως βέβαια αυτός καταλάβαινε αυτό το ''ολοκληρωτικά'', φανατιζόταν πολλές φορές κι άλλες ήταν σαν να άνοιγε ξαφνικά και με δύναμη μια πόρτα κάνοντας αισθητή την άτονη παρουσία του, έτσι ένιωθε τον εαυτό του, απαλό και άτονο ίσως και για αυτό πολλές φορές έβαζε όση δύναμη του ήταν δυνατόν για να δηλώσει αυτό το πολυπόθητο του ''είμαι κι εγώ εδώ''.
Μετά όμως, θες επειδή βαριόταν εύκολα, θες επειδή δεν είχε σθένος παραπάνω, θες επειδή δεν έβρισκε νόημα και ουσία τα παρατούσε όλα. Σιγά σιγά έφευγε, πριν ακόμη ο ίδιος να έχει αντιληφθεί ότι ήταν ήδη απών.
Παλινδρόμηση λοιπόν! Ένα φαινόμενο και στην ανθρώπινη συμμετοχή στη ζωή. Εισβάλλω φουριόζος κάπου αλλά στη συνέχεια εγκαταλείπω. Δεν το λες και καλό όλο αυτό Στέλλα μου. Δεν είναι πλήρης συμπεριφορά. Δυστυχώς χαρακτηρίζει πολλούς ανθρώπους.
ReplyDeleteΚαλησπέρα καλή μου φίλη.
Παλινδρόμηση; δεν ήξερα πως λέγεται έτσι.
DeleteΑλήθεια Γιάννη, υπάρχει άνθρωπος με πλήρη, ακέραια συμπεριφορά; αναρωτιέμαι!