το δώρο

 

Υποσχέθηκα να σας δείξω το δώρο που μου έκανε ο γιός μου στη γιορτή μου.  Αυτή είναι λοιπόν η κούπα μου,  η πρώτη όπως βλέπετε.  Το φλυτζάνι έχει ένα πολύ απαλό χρώμα ροζ και το πιατάκια ένα φανταστικό κρεμ.  Δεν φαίνονται καθαρά στη φωτογραφία.  Έχει επάνω μια γλυκούλα καμηλοπάρδαλη που έχει ένα φιόγκο στο λαιμό και γύρω γύρω βούλες κοκκινωπές.  Στο πιατάκι υπάρχουν χρυσά αστεράκια,  όπως και στο χείλος της κούπας αλλά και στη βάση της.   

Όμως επειδή καμμιά φορά ''για χάρη του βασιλικού ποτίζεται κι η γλάστρα'',  τα φλυτζάνια ήσαν δύο μέσα στο όμορφο κουτί τους.  Το ένα πιο όμορφο από το άλλο.  Το δεύτερο έχει χρώμα βεραμάν,  πάρα πολύ γλυκό και επάνω μια λεοπάρδαλη.  Το σετάκι παίζει με την καμηλοπάρδαλη και με την λεοπάρδαλη,  θα κάνω ότι δεν καταλαβαίνω αυτό που θέλει να πει ο ποιητής.  

Αν και σετάκι είμαστε με τον Δημήτρη έτσι κι αλλιώς :)

Είναι λοιπόν και το πιατάκι του βεραμάν,  διαφέρει από το δικό μου,  και γύρω γύρω από την λεοπάρδαλη έχει χρυσά αστεράκια μάλλον επειδή σκέφτηκαν ότι γενικώς οι άντρες είναι αστέρια,  τί όχι;

Αυτό ήταν το πολύ καλόγουστο δώρο μου,  και δώρο του,  που μου προσφέρθηκε με περίσια αγάπη.  Δεν με βολεύει όμως καθόλου για ελληνικό καφέ,  συνεχίζω να ψάχνω ανάλογο φλυτζάνι.  Πίνω το εσπρεσάκι μου όμως και μοιάζει πιο νόστιμο,  και κάθε φορά που ακουμπάω το φλυτζανάκι στο πιατάκι ακούγεται ο ήχος της λεπτής,  ακριβής πορσελάνης.