σχέσεις

 

Ενώ κάποιοι άνθρωποι ταλαιπωρούνται πραγματικά με την υγεία τους (Άιρις εύχομαι ολόψυχα όλα  να πάνε καλά και στο τέλος όλο αυτό να είναι μια εμπειρία που την έζησες) νιώθω ότι εμείς ταλαιπωρούμε τις ψυχούλες μας με πράγματα που θα μπορούσαν να είναι ήδη λυμένα,  καθώς θα δίναμε μια λίγο παραπάνω βαρύτητα και ενσυναίσθηση στην πλευρά του άλλου. 

 Ωστόσο,  το πιστεύω αυτό γιατί είναι η ζωή μου όλη,  κάποιοι άνθρωποι είναι πάρα πολύ εύκολοι στο να εκφραστούν έστω και μέ ένα ψέμα στην άκρη της γλώσσας, ψέμα αλλά γλυκό (καταλαβαίνεις τί εννοώ), κάποιοι άλλοι πάλι έχουν γεννηθεί για να δείχνουν ψυχροί,  λογικοί κι απόμακροι κι έτσι θα παραμείνουν,  όσες τακτικές καλής συμπεριφοράς κι αν διαβάσουν,  όσες προσπάθειες κι αν κάνουν. 

 Ένας φίλος παλιότερα (μας έχει αφήσει χρόνους τώρα πια) μου είχε πει.  Στέλλα μου την οικειότητα με τον άλλο άνθρωπο,  την αλληλεπίδραση,  είτε την έχεις είτε όχι.  Ε λοιπόν έχουν περάσει 23 χρόνια από τότε.  Ήμουν 39 χρονών κι έχω φτάσει τα 62 αισίως και κάθε λίγο και λιγάκι,  η χαρά μου ότι κάτι έχει αλλάξει επάνω μου,  παύει να υπάρχει και συνεχώς βρίσκομαι στον ίδιο παρονομαστή.  Ή νιώθω πιεσμένη όταν μου ζητούν πράγματα που δεν μπορώ να δώσω κι εκνευρίζομαι γιατί πχ πώς δεν μπορεί ο άλλος να καταλάβει ότι αυτό που ζητάει είναι μια υπερβολή ή μια υπέρβαση για μένα.  Ή μαζεύομαι και κλείνομαι στον εαυτό μου και είμαι σαν αποδιωγμένη από μένα την ίδια αλλά το αποδίδω στους άλλους,  πάντα κάποιος πρέπει να φταίει,  ας είναι λοιπόν οι άλλοι.  

Αυτό που είναι σίγουρο από τη δική μου την πλευρά είναι ότι όταν δυσκολεύομαι στο να μου φύγει ο θυμός,  κολάω πάρα πολύ άσχημα και δεν μπορώ να λειτουργήσω.  Παλιότερα,  δεν άφηνα ούτε λιβελούλα να κάτσει επάνω στο χέρι μου.  Σήμερα δεν βλέπω λύση στην φυγή.  Αλλά ίσως είναι μια λύση ο χρόνος.

Τεράστια λύση είναι η επανόρθωση,  αλλά πρέπει να έχεις τον τρόπο να την κάνεις,  να ξέρεις πώς να το πεις αλλά και πώς να αντιδράσεις σ΄αυτό που θα σου απαντήσει ο άλλος.  Θέλει υπομονή γ κ ο υ ρ ο ύ!  Την έχει κανείς;  Εγώ πάντως όχι!

ο κόσμος θολός

 

Παλιότερα,  ακολουθούσα δεκάλεπτες διαδρομές,  που τις έκανα καθημερινά.  Είχα μάθει κάθε επιχειρηματία και κάθε υπάλληλο.  Λάτρευα την ευγένεια,  με εξέπλησαν είτε αρνητικά είτε θετικά οι συμπεριφορές των ανθρώπων.  Την αγάπη και σαν πράξη και σαν έννοια την έβρισκα μόνο στα ζευγάρια ή στους ερωτευμένους.  Τώρα απλά δεν τη βλέπω, σε αυτούς που καθαρά μισούν.  Το μίσος στερείται ευθύνης.  

Οκτώβρης με τη βαλίτσα στο χέρι.  Τα φρούτα του φθινοπώρου,  ακτινίδια κι αχλάδια.  Οι λωτοί στη πιατέλα ωριμάζουν.  Τα μήλα πια,  δεν τα θέλω καθόλου.  Η έπαρση με πνίγει.  Η δηθενιά,  το φαίνεσθαι.  Δεν κοιμάμαι καλά τα βράδια όταν οι αγαπημένοι μου είναι μακριά.  Τα γόνατα μου δεν βολεύονται στην ισιάδα του κρεββατιού.  Μιλάω με τον εαυτό μου τις δύσκολες ώρες της νύχτας.  Σκέφτομαι στιγμές,  από αυτές προτιμώ τις πιο πρόσφατες,  οι παλιότερες δεν βοηθούν.  

Κλείνω το ένα μάτι κι αφήνω ανοιχτό μόνο το δεξί.  Κάθομαι στο αυτοκίνητο στη θέση του συνοδηγού.  Κοιτάζω έξω,  ο κόσμος δεν είναι τόσο θολός όσο εχθές κι αυτό με κάνει να ελπίζω έξη μήνες μετά.  Μπορεί μερικές φορές οι γιατροί να κουβαλούν την λευκότητα του πουκαμίσου που φοράνε;  Ακούγεται τραγικό,  αλλά δεν εμπιστεύομαι κανέναν.

Στο ραδιόφωνο άκουγα το ''goodbye my friend goodbye my love'' και σκέφτομαι πως κουράστηκα με τόσους αποχαιρετισμούς.  Θα ήθελα να χωράμε όλοι, πιο απαλά και πιο τρυφερά, ο ένας μέσα στον άλλον.  Νιώθω τα νήματα μα δεν νιώθω την επαφή.  Κι αυτό είναι μια συνεχής,  αιώνια,  βαθιά θλίψη!

εκδίκηση

 

Η ''εκδίκηση''  είναι ένα πιάτο που σερβίρεται κρύο,  αλλά ο ''εκδικητής''  μπαίνει στη θέση του θύματος,  ότι δλδ κάτι του έκανες και πληγώθηκε πολύ,  και στη θέση του ανταγωνιστή ότι δλδ του έδωσες χ υ λ ό π ι τ α και σου την ανταποδίδει με τον τρόπο του.  Είναι αστείο αλλά για κάποιους ανθρώπους έχει μια βάση σκέψης και εκκίνησης πράξεων.

μετάβαση

 

Στα 40 σου χρόνια είναι πολύ εύκολο,  αν υπάρξουν οι συνθήκες,  να μεταφερθείς στα 17,  από εκεί ωστόσο είναι πάρα πολύ δύσκολο να συντονιστείς,  μεταπηδώντας στα 62.

το ψάρι έξω από τη γυάλα

 

Το ψάρι που σπαρταράει έξω από τη γυάλα.  Το στόμα που ματώνει.  Η συμπεριφορά που σκοτώνει.  Τα όρια που κανέναν η λ ί θ ι ο δεν σταματούν ακριβώς επειδή δεν έχει την επίγνωση του εαυτού του.  Ο η λ ί θ ι ο ς!  Κοιμάται ξυπνάει και σκαρφίζεται.  Δεν αγαπά την ηρεμία και ταράζει τα νερά μπερδεύοντας τα πάντα με τους πάντες,  χωρίς να του έχεις δώσει κανένα δικαίωμα.  Ανακατώστρας.  Απολύτως εκνευριστικός και ανάξιος κάθε εμπιστοσύνης!  Είναι αυτός που όταν θα κατέβεις στο επίπεδο του για να το συναντήσεις,  θα σε πιάσει από τα μαλλιά για να νιώσει ότι ανεβαίνει,  χωρίς να έχει την αντίληψη ότι βουλιάζει όλο και πιο κάτω.

Συνήθως πρόκειται για άτομα με μεγάλα κενά και πολύ μεγάλα προβλήματα.  Προβλήματα κάθε είδους,  σωματικά,  ψυχικά και σχέσεων.  Ακόμη και με προβλήματα νοητικά.  

θάλασσα θάλασσα

 

Καθάρισα και συγύρισα το σπίτι.  Τί καταπληκτική ικανοποίηση που είναι να κάνεις καθαριότητα.  (Μήπως η ικανοποίηση εξαρτάται από το αίσθημα της ιδιοκτησίας;  Το υποπτεύομαι).  Σκούπισα το χωλ και τις σκάλες.  Έπλυνα τις μεγάλες κεραμικές πλάκες της κουζίνας (πολύ ωραίο συναίσθημα).  Επίσης έπλυνα το μεγάλο άσχημο βάζο στο κεφαλόσκαλο και γυάλισα το στραπατσαρισμένο τραπέζι που είναι από ροδόξυλο (μ' ευγνωμονούσε).

σελ. 80

από το βιβλίο ''θάλασσα θάλασσα''

της Iris Murdoch

ιστορίες του νοσοκομείου

 

Ξυπνάει ένα πρωινό και είναι ράκος.  Έρχεται ασθενοφόρο.  Επείγοντα,  εξετάσεις,  χαμηλοί ηλεκτρολύτες,  οριακά πρέπει να νοσηλευτεί,  λέω να νοσηλευτεί.  2ος όροφος,  δωμάτιο 216.  Γιατροί οι περισσότεροι νεαροί,  νοσοκόμες.  Οροί,  καθετήρες.  Εξετάσεις,  ενημέρωση,  επισκέψεις,  3 κρεββάτια σε ένα δωμάτιο που έβλεπε τον ήλιο να δύει κάθε απόγευμα.  Αριστερά μια κυρία στα 76 εμφανώς καταπονημένη και κατατονική,  δεν άνοιξε μια εβδομάδα τα μάτια της,  δεν είπε κουβέντα.  Δέρμα που έλαμπε σαν μικρού παιδιού,  σαν μικρό παιδί αντιδρούσε μόνο στον πόνο που της προκαλούσε η εισαγωγή του φαρμάκου στην πεταλούδα που ήταν περασμένη στο χέρι της.  Με άνοια και πάρα πολλά προβλήματα μη ιάσιμα.

Δεξιά,  μια γυναίκα στην ηλικία μου.  Χάιδευε την κοιλιά της κι άφηνε ελεύθερα τα πόδια της να ξεχωρίζουν από το πάμπερς.  Βογγούσε νόμιζα από τον πόνο αλλά ήταν σαν να ήταν ο τρόπος της για να επικοινωνήσει προς τα έξω αυτό που νιώθει.  Με όγκο στο στήθος και φάρμακα που πήρε για να αντιμετωπιστεί.  Έχει μικρίνει ο όγκος μου είπε με χαρά,  όμως τα φάρμακα με πείραξαν στο στομάχι.  Από το Θεαγένειο στο Ιπποκράτειο.  Φεύγοντας της έδωσα το χέρι μου,  της είπα σου το δίνω επειδή σου αρέσουν τα χαιδέματα με τα χέρια,  στο καλό,  στο καλό φώναξε κι έκλαψε.  

Πήρα τη μαμά μου σήμερα,  κι ήταν όλα καλά και πόσο ωραία είναι να σε έχουν κοιτάξει στο νοσοκομείο και να σου δίνουν εξητήριο.  Σαν μια μικρή διαμονή,  για μια βδομάδα, σε κάποιο άλλο μέρος έξω από το σπίτι σου.  Ευχάριστη εν τέλει όταν όλα τα νέα είναι ευχάριστα.  Και μετά ταξί.  Και γέλια μέσα στο ταξί που μας έκανε το γύρο του νοσοκομείου,  κι η μαμά χαχαχα εγώ μόνη μου θα πήγαινα πιο γρήγορα στο σπίτι,  η μαμά και το μπαστουνάκι της που είναι μαύρο σαν πουλί που της δίνει για λίγα λεπτά τα φτερά του. 

καφές & βιβλίο

 

Δεν το ξέρουμε,  αλλά η μεγαλύτερη ευτυχία είναι ξυπνήσεις το πρωί στο σπίτι σου και να έχεις ένα ζεστό φλυτζάνι καφέ κι ένα συναρπαστικό βιβλίο.  Και τίποτα να μην μπορεί να σου αποσπάσει την προσοχή! 

ανθρώπινη λογική

 

 

 Θα μπορούσαμε να μιλάμε χρόνια για αυτό το μυστήριο που ονομάζεται λογική των ανθρώπων,   υπάρχει ένα ολόκληρο σκηνικό μέσα στο μυαλό τους που προέρχεται από το παρελθόν,  το παρόν ακόμη κι από τα ''θα''  του μέλλοντος,  από τη συμπεριφορά των γονιών τους απέναντί τους,  από την παιδική τους ηλικία,  από το περιβάλλον στο οποίο έζησαν,  τα βιώματα τους,  τις εμπειρίες τους,  τα ''θέλω''  τους,  τους συμβιβασμούς τους,  το μορφωτικό ή το κοινωνικό τους επίπεδο.  Από το πόσες φορές έπεσαν και σηκώθηκαν κι από το πόσο δυνατά χτυπήματα έχουν δεχτεί.  Ακόμη κι από τα πόσα και ποιά ο καθένας τους μπορεί να αποδεχτεί η όχι αλλά κι από τους φόβους που έχει κι από τους τρόπους που έχει βρει να τους αντιμετωπίσει.

 

τα μάτια της ψυχής

 

Για να δεις τη ψυχή των ανθρώπων θα πρέπει να μάθεις να διαβάζεις τα μάτια τους.  Όλα τα συναισθήματα η αγάπη,  ο θυμός,  ή έπαρση,  ο ανταγωνισμός,  η ζήλεια,  η συμπόνια,  η συγκατάβαση, όλα καθρεφτίζονται στην απαλότητα ή στην σπίθα του βλέμματος,  στην ένταση ή την επιμονή ενός κοιτάγματος.  Τα μάτια που παίζουν μπορεί να λένε ψέμματα ή μάτια που αποφεύγουν το κοίταγμα να μην συμβαδίζουν με ειλικρίνεια του λόγου. λόγο.  Μάτια δακρυσμένα μπορεί κρύβουν όλο τον πόνο ενός ανθρώπου.  Επίσης,  μάτια βαθιά,  που δηλώνουν έρωτα,  όπως και μισόκλειστα που μπορεί να ποθούν.  Μάτια νυσταγμένα και μάτια ορθάνοιχτα που θέλουν να χορτάσουν από βιβλία και μάθηση.  Μάτια που κοιτούν την οθόνη ενός κινηματογράφου και μάτια που έχουν προσηλωθεί στο σκηνικό ενός θεάτρου.  Και τέλος μάτια κλειστά που μπορεί να απολαμβάνουν μουσική,  ή κάποια ενδιαφέρουσα ραδιοφωνική εκπομπή.  Μάτια γεμάτα αγωνία για κάποια αποτελέσματα εξετάσεων,  μάτια που έχουν καιρό να συναντηθούν,  μάτια μαύρα,  πράσινα και γαλανά,  μάτια γλυκά,  μάτια που βλέπουν καλά και μάτια που φορούν γυαλιά.  Μάτια που θαυμάζουν και μάτια που απορρίπτουν.  

Όπως και να έχει,  τα μάτια είναι ο καθρέφτης της ψυχής!

υγεία

 

Πολύ παλιότερα,  ίσως επειδή ''νόμιζα''  πως έβλεπα μπροστά μου συνεχώς το νούμερο 7,  είχα βάλει με το μυαλό μου πως είναι το τυχερό μου νούμερο.  Αν δεν είχα καπαρώσει το 7ρι,  θα είχα σίγουρα για τυχερό μου νούμερο το 13,  και το τώρα που το σκέφτομαι ίσως και να πρέπει να το αλλάξω.  Νομίζω πως κάτι μέρες όπως Παρασκευή και 13 και Τρίτη και 13 μόνο τυχερές μπορεί να είναι.  

Μ'αρέσει ο Οκτώβριος γιατί έχει φύγει πια η ζέστη η καλοκαιρινή,  η ανυπόφορη και δεν είναι ακόμη χειμώνας,  μια που οι μέρες είναι ακόμη πολύ φωτεινές.  Και αυτό το φθινοπωρινό φως είναι που δίνει μια ιδιαίτερη χροιά στα αντικείμενα αλλά και στη φύση.  

Το σημαντικότερο πράγμα στον άνθρωπο είναι η υ γ ε ί α κι αυτό το καταλαβαίνεις όταν παλεύεις για να μην τη χάσεις.  Επείγοντα και γιατροί,  γιατροί,  επείγοντα και νοσοκόμες.  Ασθενοφόρο,  ''πεθαίνω'',  όχι μαμά δεν πεθαίνεις,  αλλά φοβάσαι ότι θα πεθάνεις και ακόμη και σ'αυτή σου την δύσκολη στιγμή,  δίνεις ο δ η γ ί ε ς.  Θέλεις τα πράγματα να γίνονται όπως τα σκέφτεσαι εσύ.  Είσαι ελεγκτική.  Δεν θα ευχόμουν το δικό μου το παιδί να σε είχε μαμά,  αλλά αν σε είχε,  με τον τρόπο που το μεγάλωσα εγώ, θα σου είχε βάλει τα γυαλιά.  Αλλά εγώ δεν μπορώ να το κάνω γιατί με μεγάλωσες εσύ και γιατί σε πονάω.  Μερικές φορές έχω την αίσθηση ότι εγώ σε γέννησα και όχι εσύ εμένα.  Τόσο πολύ σε πονάω.  

Ο Οκτώβρης γελάει πονηρά με το halloween.  Χθές το βράδυ χάζευα ένα πολύ διασκεδαστικό βίντεο,  οι ξένοι το καταδιασκεδάζουν,  οργανώνουν δώρα,  παιχνίδια,  φάρσες,  μεταμφιέσεις, το αντιλαμβάνονται σχεδόν όσο εμείς τα χριστούγεννα.  Είναι ωραία να βρίσκεις τρόπους να διασκεδάζεις με την παρέα σου,  πέρα από το να κάθεσαι και να τρως ή να πίνεις μπύρες.

Είναι ωραία ν α  τ ο  ζ ε ι ς!  Ό,τι κι αν είναι αυτό.  Να βγαίνει από μέσα σου πηγαία η χαρά της απόλαυσης της στιγμής και της γιορτής.  

 

ξένος

 

Όταν είσαι ''ξένος''  μέσα σε μια ομάδα πραγμάτων ή ανθρώπων,  όταν δεν είσαι ομοειδής στο σύνολο,  αργά ή γρήγορα είτε θα σε αποβάλλουν είτε θα παραιτηθείς από την φαντασίωση πως αυτό που κάνεις ή είσαι, σου ταιριάζει.

μισό κουδούνισμα

 

Ένα κουδούνισμα του τηλεφώνου που σταματάει στη μέση,  γιατί;  Για να πει,  εδώ είμαι υπάρχω;  Για να πει,  σε σκέφτομαι;  Γαι να πει,  σ'αγαπώ ακόμη;  Ή μήπως ότι η φαντασία μου υπερλειτουργεί;  Όπως και να 'χει,  ολοκληρωτική λησμονιά δεν υπάρχει..

καλημέρα σε σένα

σ.β.

παθιασμένα φιλιά

 

Κάτι τέτοιες εικόνες με παθιασμένα φιλιά εραστών,  δεν μπορούν να ανήκουν σε μια καθημερινότητα,  με δημοτικές εκλογές,  μαγείρεμα,  μια επίσκεψη,  λίγο ροζέ κρασί,  πλύσιμο δοντιών,  μηλόπιτα,  καφέ,  θα σε πάω να ψηφίσεις,  δυό χάπια πρωινά,  μια βόλτα,  καρδούλες στο διαδίκτυο,  ανάρτηση στο blog κλπ κλπ

Κάτι τέτοιες στιγμές τις ζουν οι άνθρωποι που δεν πατούν και με τα δύο πόδια στη γη!

τίποτα δεν είναι τυχαίο

 

Είναι δεδομένο ότι ο καθένας μας,  μιλάει από τη δική του σκοπιά,  ακόμη κι αν η απάντηση απευθύνεται προσωπικά σε άλλον.  Οπότε ό,τι λέγεται,  καλό είναι να μη λαμβάνεται υπόψιν.  Γενικότερα,  να μην κοιτάμε το δέντρο,  αλλά το δάσος,  και το να περνάμε καλά.  Και να κάνουμε εμείς,  τις κινήσεις που θα θέλαμε να κάνουν για μας οι άλλοι,  κινήσεις που θα μας δώσουν προσωπική χαρά και συγχρόνως μια θετική όσο το δυνατόν αλληλεπίδραση.  Πάντα πίστευα πως εμείς οι άνθρωποι έχουμε αόρατες κλωστές γύρω μας που κάπως δένουν με τις αόρατες κλωστές των άλλων.  Ας ακολουθούμε τη ροή της δικής μας ιστορίας με σεβασμό σε ό,τι έρχεται και ας μην ψάχνουμε αυτό που έχουμε εμείς στο μυαλό μας.  Το σύμπαν ξέρει πριν από μας για μας κι αυτό το πιστεύω απόλυτα.  Τίποτα δεν είναι τυχαίο.  Είναι ο εαυτός μας,  η συμπεριφορά μας,  οι επιλογές μας. 

surprise

 

Εκεί που δεν το περιμένεις,  κρυμμένος πίσω από ένα άλλο όνομα,  άλλη πόλη κι άλλες συνήθειες,  τσουπ σου σκάει εν δυνάμει φιλία.

στα σπάργανα,  τριών ωρών φιλία

πόσες ελπίδες!!!

Οκτώβρης

 

Το μικρό καλοκαιράκι το παντοτινό θέλει θάρρος, θέλει μάχη, φίλο αδελφό θέλει πάθος, θέλει αγωνία, κόντρα στον καιρό θέλει να κρατάς γενναία και ψυχή θεριό Να σαι φίλος του εαυτού σου, να τον αγαπάς να χεις στην καρδιά σου ήλιο κι έξω ο χιονιάς ξαφνικές κακοκαιρίες και καλοκαιριές να σαι ο έρωτας σε νύχτες μελαγχολικές Το μικρό καλοκαιράκι θα ‘ναι πάντα εκεί πέρα απ’ την ομίχλη, θα ‘ναι πίσω απ’ την βροχή!

τραγούδι Ορφέας Περίδης

από το άλμπουμ Ονειροπόλων μόχθοι

για να το ακούσετε πατείστε εδώ