Κυριακή πρωί! Μια μέρα απίθανη, λιακάδα και ζεστός καφές στο Οβάλ! Μερικοί άνθρωποι πιστεύουν ότι τα όμορφα κι ακριβά ρούχα τους προσθέτουν γοητεία και αίγλη. Σωστά το πιστεύουν. Φιλόδοξοι από τη φύση τους. Το ύφος των χιλίων καρδιναλίων τους, μου σφίγγει την ψυχή, νιώθω μια πίεση μ' αυτή την εικόνα που έχω μπροστά μου, όμως απολαμβάνω και τις σκέψεις που μου δημιουργεί. Τί μ' αρέσει και τί δεν μ' αρέσει και τί έχω αποφασίσει εγώ για τον εαυτό μου ανάλογα με το προσωπικό μου πακέτο.
Η παρέα μου μιλάνε λίγο, κοιτάζουν, υποθέτω πως κάνουν τις ίδιες σκέψεις μ εμένα. Νοσταλγούν, μου το λένε. Ξέρεις κάτι; Νομίζω πως αυτό που νοσταλγούν είναι τα χρόνια που πίστευαν πως έχουν αυτό το κάτι που είναι συμπαγές και στέρεο και υποστηρικτικό για ένα μέλλον φιλόδοξο, με γοητεία και αίγλη έστω σε μικρή δόση. Δυστυχώς εμείς δεν είμαστε σαν τους άλλους, εμείς αποτύχαμε φίλοι μου. Βουτήξαμε σε θάλασσες, μας σκέπασαν κύματα, και βγήκαμε στη στεριά οι σημερινοί άνθρωποι. Δεν εντυπωσιάζουμε πια μα ούτε προσδοκούμε , δεν ξέρω αν αυτό είναι καλό ή κακό, ξέρω απλά πως έτσι είναι.
No comments:
Post a Comment