φροντίδα

 

Φρόντισε,  να μην είσαι ποτέ το δώρο εσύ! 

 

*καλά χριστούγεννα σε όλους όσους περνούν από το blog μου.  Δυστυχώς το firefox δεν μου ανοίγει τα μηνύματα και δεν έχω ιδέα πώς να το κάνω

 

πώς μυρίζουν τα χριστούγεννα

 

-Κοίτα μου είπες,  σου στέλνει τους χαιρετισμούς του ένας χιονάνθρωπος.  Έξω έριχνε ένα πυκνό,  λευκό χιόνι.  Ήρθες,  σκούπισες τα παπούτσια σου,  σε ρώτησα τί τραβάει η όρεξή σου,  ζεστό καφέ ή σοκολάτα;  Η μέρα φωνάζει σοκολάτα μου απάντησες.  Στο πιατάκι σου,  σου έβαλα να γευτείς,  δυό κουραμπιέδες και δυό μελαμακάρονα.  Οι άκρες των χειλιών σου μάζεψαν άχνη και τα δάχτυλα σου μέλωσαν.  Πριν πλυθείς,  σου έδωσα ένα φιλί και σαν να ήμασταν το ίδιο το σπίτι,  μυρίζαμε κι εγώ κι εσύ χριστούγεννα.

νότες

 

Καμιά φορά νιώθω ότι όλη η πόλη είναι ένα μικρό,  πυκνό δάσος κι ένας κορυδαλλός με το τραγούδι του ενώνει τις κλωστές από τις οποίες κρατιόμαστε σαν μικρές μαριονέτες.  Τόσο τυχαία που η έκπληξη  μπορεί να είναι πιο μεγάλη,  ακόμη κι από την ευχαρίστηση.  Κι αυτή η ένωση κρατάει πραγματικά όσο μερικές νότες στη σειρά ίσως επειδή ελάχιστα είναι αυτά που μπορεί πραγματικά να μας δένουν,  ίσως όμως και όχι.  

 

μέλι, γαρύφαλο και κανέλα

 

Το σπίτι μυρίζει μέλι,  γαρύφαλο και κανέλα και η άχνη έχει κολλήσει στις άκρες των χειλιών μας,  είναι Χριστούγεννα,  σκοτεινιάζει νωρίς,  ο χρόνος είναι καλά κρυμμένος στην μπρούτζινη καμπάνα του ρολογιού,  η φωτιά θεριεύει στο τζάκι κι εγώ με τα χέρια μου κόβω τα μήλα σε μικροσκοπικούς κύβους,  πάνω στο τραπέζι της κουζίνας κι η μάνα μου μου ψιθυρίζει,  μην βιάζεσαι,  οι γιορτές θέλουν σιγανό ψήσιμο,  να μαλακώνει ο καρπός χωρίς να χάνει το σχήμα του,  γιατί έτσι είμαι κι εγώ,  κι εσύ,  αν μας αφήσεις χρόνο,  γλυκαίνουμε,  κι αν μας πιέσεις σπάει το μέσα μας. 

ευχή

 

Ξέρεις,  ο καθένας μας εύχεται να αποκτήσει κάτι που τη δεδομένη στιγμή νιώθει ότι του λείπει.  Η ζωή έχει πολλές δυσκολίες.  Ωστόσο κάποια στιγμή  το ποθητό μπορεί να γίνει και δεδομένο.  Και τότε στο χέρι μας είναι πώς θα το σκαλίσουμε με τέτοιο τρόπο το χωραφάκι και τί θα του φυτέψουμε ώστε να πούμε ''αξίζει''.

 

δώρο

 

Αν το καλοσκεφτείς,  τα πιο μεγάλα δώρα είναι η βροχή και το χιόνι.  Και το δάσος,  κι η θάλασσα.  Και που έχω παρέα τώρα πια εσένα  είπε το μικρό κορίτσι κι αγκάλιασε το σκυλάκι της.  Νομίζω πως ακόμη κι αν όλα μια μέρα τα θεωρήσουμε δεδομένα,  η καλή παρέα θα παραμείνει πολύτιμη,  όσο πολύτιμη μπορεί να είναι η ψυχική μας υγεία.  Η καλή παρέα,  η ευγενική συμπεριφορά και τα σωστά λόγια ανάμεσα στους ανθρώπους,  είναι δώρο θεού να ξέρεις,  αν υποθέσουμε ότι υπάρχει κάπου ένας θεός που μας αγαπάει και μας φροντίζει.  

 

όσα θέλει

 

Δεν θα μάθεις ποτέ πραγματικά τον άλλον,  μου είπε μια φίλη μου,  θα μάθεις μόνο όσα θέλει να σου πει.  

 

ΜΑΓΕΙΑ

 

Θα μπορούσαμε να πούμε ότι για κάποιους,  το μπλε είναι ένα συμβολικό χρώμα και πως σήμερα ο κόσμος πλημμύρισε από αυτό.  Σήμερα γεννήθηκε η ΜΑΓΕΙΑ!!!   Και τα συναισθήματα όλων μας είναι περίπλοκα.  

το δέντρο

 

Στενοχωριέμαι,  είπε η μικρή κουκουβάγια στην αλεπού με τη φουντωτή ουρά.  Σε καταλαβαίνω,  είπε η αλεπού.  Δεν έχεις άδικο.  Όμως κοίτα,  τί όμορφο που είναι αυτό το ψηλό δέντρο που ξεχωρίσαμε μέσα από το δάσος,  τί λάμψη,  πόσα στολίδια!  Τα χριστούγεννα,  είναι η εποχή που δεν μπορεί παρά όλα να πάνε καλά.  Είναι η εποχή που τα θαύματα γίνονται πραγματικότητα και τα παραμύθια ζωντανεύουν.  Όλα θα πάνε καλά,  καλή μου επανέλαβε με τρυφερότητα η αλεπού.

 

ανάμνηση

 

 

Αυτή τη φορά ήταν μια επιστολή κι ένας άδειος λογαριασμός στην τράπεζα που πυροδότησαν την ανάμνηση και τα κίτρινα φύλλα μιας περήφανης μπιλόμπα που με ταξίδεψαν γύρω στα δέκα χρόνια πίσω,  είχα θυμώσει πολύ τότε,  να ξέρεις,  για σένα,  αυτό που ήσουν και για αυτό που δεν ήσουν,  είχα πάντα μια εικόνα πενήντα από αυτό και πενήντα από το άλλο,  προσπάθησα να δω το δικό σου δίκιο,  έτσι κι αλλιώς πώς να ζυγίσεις έναν άνθρωπο με το κιλό,  πού να κατατάξεις την ανάγκη για αγάπη και πως να μετρήσεις το δόσιμο.  Ήσουν πάντα εκεί,  λίγο χαρούμενος,  σκοτεινιασμένος πολύ κι ας ήταν στον νότο που γεννήθηκες ένα ατέλειωτο καλοκαίρι.  Πιστεύω,  πως αν είχες έναν λόγο να αγαπάς τα χριστούγεννα,  ήταν η χαρά που έβλεπες στα πρόσωπα μας.  

ένα παραμύθι

 

Νιώθω,  ότι έχω χάσει ανθρώπους καρδιάς,  που ίσως να μην ήταν και πολύ κοντά μου,  αλλά δεν ήταν και τόσο μακριά κι ότι κάτι περισσότερο θα ήθελα να έχω κάνει για αυτούς,  όπως πχ ένα μικρό δώρο,  ένα χριστουγεννιάτικο παραμύθι κι ένα μικρό κουτί μελομακάρονα,  όχι,  όχι με την σκέψη ότι ίσως να είχαμε έρθει πιο κοντά,  αλλά με τη λογική του ''είμαι εδώ,  σε νοιάζομαι''.  Θα ήθελα να τους έχω χαρίσει λίγο περισσότερη από τη δική μου χρυσόσκονη,  να τους συντροφεύει εκεί ψηλά.  

   

ένα αγόρι μικρό

 

 Ένα μικρό,  όμορφο αγόρι που φοβάται πολύ τον κόσμο,  φοβάται να αγαπήσει,  να δοθεί,  να αφεθεί,  ένα αγόρι που προδίδεται καθημερινά από δυό ανώριμους γονείς και ψάχνει να βρει τον τρόπο να εμπιστευθεί,  να γεμίσει τον άπλετο χώρο μέσα του κι το κενό που δημιουργεί.  Ένα αγόρι που αναζητά τη σύνδεση όσο τίποτα άλλο ωστόσο κάτι δεν λειτουργεί σωστά σ' αυτό το κομμάτι,  ένα αγόρι που μέχρι σήμερα,  αγκαλιάζει και φυλάει το ζωάκι του, που είναι το μόνο πλάσμα από το οποίο παίρνει ανιδιοτελή αγάπη και χαρά.  

 

παιχνίδια

 

Πόσο πολύ αγωνιζόμαστε να ζεστάνουμε τις καρδιές μας,  να χαρίσουμε τρυφερότητα στον εαυτό μας,  να βάλουμε το μικρό παιδί μέσα μας να παίξει,  έστω μόνο για λίγες μέρες, με τις γιρλάντες,  τα φωτάκια,  τις μικρές φλογίτσες των κεριών,  το δέντρο,  τ' αστέρια,  τις μπάλες,  τους άγγελους,  τον μολυβένιο στρατιώτη,  τον ξύλινο καρυοθραύστη,  τα ξωτικά,  κανονικά,  θα έπρεπε να έχουμε χριστούγεννα όλο το χρόνο.  

 

δώρο ζωής

 

Δώρο ζωής είναι,  να έχεις αγαπημένους φίλους που να μην βγάζουν από μέσα σου τον ανταγωνισμό ούτε τη μνησικακία. 

μαζί

 

Εμείς οι δυό θα φτιάχνουμε βουτυρένια μπισκότα μαζί,  θα έχουμε στολίσει το δωμάτιο με γκι,  ούτε στα πιο τρελά μου όνειρα!

το χιόνι

 

 

Κρατούσα χώρο για σένα,  σε περίμενα,  όπως περιμένω κάθε χριστούγεννα το χιόνι,  ήθελα να περπατήσω δίπλα σου και να φοράμε χαρούμενα κόκκινα σκουφιά και ζεστά μάλλινα γάντια,  να νιώθω την ανάσα σου,  το απαλό σου δέρμα,  την ύπαρξη σου στη γη,  καθώς η ατμόσφαιρα θα γέμιζε από χοντρές λευκές νιφάδες,  θα περπατούσαμε στο δάσος μαζί με τα ελάφια,  τα κλαδιά των δέντρων θα χαμήλωναν βαριά από το χιόνι,  τα λουλούδια του χειμώνα θα μεταμορφώνονταν σε μικροσκοπικά ασημένια στέμματα,   οι κουκουβάγιες θα γύριζαν τα κεφαλάκια τους προς τον ουρανό,  και κάθε θρόισμα θα ακουγόταν σαν ένα τόσο δα μελωδικό καμπανάκι.  Θα μάζευα αχνές ανταύγειες για να φωτίζω με γαλακτερό φως τις νύχτες σου,  όπως κι ο ερχομός σου άναψε ένα νέο νόημα στη δική μου ζωή.  

Δεκέμβρης

 

Από τις πιο ευτυχισμένες μου μέρες,  είναι το σήμερα,  τρία ξωτικά ήρθαν και μου στόλισαν το δέντρο,  είναι μια πραγματικότητα ο γλυκός μου μήνας ο Δεκέμβρης και τα χριστούγεννα είναι πια πολύ κοντά.  Δεν θυμάμαι ποτέ να ένιωσα πως δεν την αγαπώ αυτή την εποχή,  φέτος έχω έναν λόγο περισσότερο.  

Ένα είδος σύνδεσης το νιώθω,  θα σου πω μόνο ότι το απόγευμα θα συναντηθώ με μια φίλη μου στο κέντρο για να χαζέψουμε,  τα λαμπάκια στους δρόμους,  τον τεράστιο φωτεινό κόκκινο φιόγκο στο κόκκινο σπίτι,  τις βιτρίνες με τα γιορτινά κι αν μας περισσέψει χρόνος μπορεί να πιούμε και νόστιμη,  ζεστή σοκολάτα ή μυρωδάτο τσάι,  παρέα,  σε κάποιο επίσης στολισμένο καφέ.

Το ξέρω ότι έχω αλλάξει,  οι σκέψεις μου είναι διαφορετικές,  το ίδιο κι η συμπεριφορά μου.  Από ένα σημείο και μετά στη ζωή μου αναγνώρισα πως σε κάποια θέματα είχα και προσωπική ευθύνη οπότε έπαψα να λειτουργώ παθητικά.  Δεν περιμένω,  δεν ελπίζω,  μπαίνω σε δράση.

Και ξέρω πια πολύ καλά πως όλα πολύ σύντομα αλλάζουν,  για αυτό  προσπαθώ να τα χαίρομαι στον ενεστώτα τους.