σκέψεις

 

 Τα τελευταία χρόνια,  κάθε τέτοια εποχή,  διάβαζα κάποιο κλασσικό βιβλίο τρόμου ή ένα σύγχρονο ψυχολογικό θρίλερ,  φέτος δεν το έκανα.  Έχω στα χέρια μου ούτε θυμάμαι πόσους μήνες ένα βιβλίο δανεικό,  την ''μάγισσα''  της Camila Lackberg από το οποίο έχω καταφέρει να διαβάσω 30 σελίδες επί τρείς φορές.  Ναι,  γιατί κάθε φορά που το αρχίζω,  το αφήνω στην άκρη και το ξαναθυμάμαι μετά από καιρό.

Η  Bonnie έχει ένα θέμα ιατρικής φύσεως,  που μάλλον θα χρειαστεί χειρουργείο,  θέλω να πιστεύω περαστικό.  Την Δευτέρα,  έχει ραντεβού με γιατρό για υπέρηχο,  θα γίνει επίσης παρακέντηση για βιοψία.  

Το μυαλό μου το έχω χάσει.  Χθες μόνο,  πήρα είδηση πως στο χριστουγεννιάτικο τραπέζι,  παρέβλεψα να ανάψω κεράκια.  Για μένα οι φλόγες των κεριών είναι πάντα το must και πραγματικά τρόμαξα όταν το συνειδητοποίησα.

Αποσυντονισμένη έγραφα πως είμαι στις 26 του Δεκέμβρη,  και ήταν κάτι παραπάνω από αληθινό,  μόνο που με δικαιολογούσα όπως πχ ότι φταίει το lockdown ή η γενικότερη κατάσταση που όλοι γνωρίζουμε.  Πόσο εύκολο πραγματικά είναι να ρίχνουμε το φταίξιμο σε γενικότερες καταστάσεις.  Πόσο βολικές οι γενικεύσεις,  φυσικά γιατί οι πραγματικές αιτίες πληγώνουν και πονάνε.

Μια μεγάλη αλλαγή βιώνει ένα κομμάτι της οικογένειας μου,  ευχάριστη μα δεν παύει να είναι αλλαγή με ότι σημαίνει αυτό,  συν το ότι όλοι πρέπει να την αποδεχτούμε,  το σίγουρο είναι προς το παρόν μας λείπει η ηρεμία.

Ακριβώς για αυτό τον λόγο,  επειδή αυτή την περίοδο μας λείπει οικογενειακώς ηρεμία,  νιώθω της έλλειψη μιας καλής φίλης ή μιας καλής αδερφής που αποστασιοποιημένη καθώς θα ήταν θα μπορούσε να με ηρεμήσει.  

Έκανα μια βόλτα το απόγευμα,  διάλεξα αυτή την ώρα επί τούτου,  να έχει πέσει το φως και να περάσω από κάποιες γειτονιές για να χαζέψω κάποια στολισμένα παράθυρα που μου αρέσουν.  Βγήκα από το σπίτι μου,  μπήκα στο ασανσέρ,  έστριψα στην γωνία και δυό δρόμους μετά,  μέσα στα σκοτάδια συνειδητοποίησα πως δεν φοράω μάσκα.  Το είχα ξεχάσει εντελώς.  Το θυμήθηκα βλέποντας από μακριά μια κυρία και μάλιστα μου φάνηκε και παράξενο που κάτι γκριζάριζε στο πρόσωπο της.  Ευτυχώς είχα δυό τρεις μάσκες στην τσάντα μου και βολεύτηκα.

5-10 τετράγωνα μετά,  μιλάμε για οικοδομικά τετράγωνα και όχι μπακλαβά,  θυμήθηκα πως δεν είχα στείλει ούτε μήνυμα.  Αλτσχάιμερ;  Ποιός ξέρει..

Μ' αυτά τα συναισθήματα,  τις στενοχώριες και τις αλλαγές,  αποχαιρετώ το 2020.

Εύχομαι να έρθουν γεγονότα στις ζωές μας τόσο γλυκά σαν ζεστή σοκολάτα και τόσο ευχάριστα που να γελάμε.  Να νιώθουμε τα μάγουλα μας να πονούν από τη χαρά!

 

τέλος χρόνου

 

Εκεί που φοβάσαι πως όλα θα πάνε στραβά,  να γυρνάς σελίδα κι εκεί που νομίζεις πως δεν σε θέλουν να μην αφήνεις ούτε τη σκιά σου.

Κάθε χρόνος σε κάνει μια πιθαμή σοφότερο κι όπως ήσουν ποτέ δεν θα ξαναβρείς τον εαυτό σου.

Να είσαι ευέλικτος,  να προσαρμόζεσαι,  στις αλλαγές,  στις απώλειες,  στις δυσκολίες.

Να ανοίγεις τα παράθυρα του νου σου και να χαίρεσαι ότι σου φέρνει η ζωή.

Να σε αγαπάς,  να σε φροντίζεις,  να σε αποδέχεσαι.

Να μάθεις να επιβιώνεις,  να προστατεύεσαι.

Το 2021 θέλω να γελάμε,  πολύ!  Μου έχει λείψει αυτό το ρημάδι το χιούμορ..

μέρα ποίημα

 

Κάποιες μέρες ξημερώνουν από μόνες τους σαν ποίημα,  δεν χρειάζεται να κουνήσεις ούτε το μικρό σου δαχτυλάκι.   Απολαμβάνεις το καλύτερο πρωινό,  την καλύτερη βόλτα,  τον καλύτερο ήλιο,  τον καλύτερο καφέ!  Είναι Δευτέρα και το κυριότερο,  έχουν φύγει τα πολυπόθητα χριστούγεννα,  μαζί με όλες τις συγκρίσεις και τις ενοχές μεταξύ αυτού που θέλεις κι αυτού που μπορείς.

Όσο για αυτό που έχεις,  όσο κι αν μετρώντας σου φαίνεται λίγο,  πάντα θα υπάρχουν κάποιοι που για αυτούς θα είναι πολύ.  Θα μου πεις το θέμα μας δεν είναι αυτοί οι άλλοι κάποιοι,  αλλά εσύ..  και σ' αυτό δεν μπορώ να διαφωνήσω! 

αποσυντονισμένη

 

Αν πρέπει να σου περιγράψω ένα συναίσθημα για τα φετινά μου χριστούγεννα θα έλεγα με μια λέξη πως νιώθω αποσυντονισμένη,  κι εσύ επειδή με γνωρίζεις καλά θα  μου έλεγες ''μα δε σε θυμάμαι ποτέ ισορροπημένη'' κι εγώ θα σου απαντούσα πως ''έχεις δίκιο''.

Θα απέφευγες να με ρωτήσεις το ''γιατί'' γνωρίζοντας καλά πως δεν υπάρχει απάντηση.

Συνεχίζουν να μην μου αρέσουν οι αργίες καθόλου μα καθόλου και σε τίποτα.  

-Αν ήταν αλλιώς;

-Πες μου ένα αλλιώς που να μπορώ και να μ'αρέσει..

το Xmas δέντρο των bloggers

 

Δείτε το παιχνίδι που παίξαμε και στόλισε το δέντρο μας,  αφορμή ήταν η εξαιρετική ιδέα της Μαρίνας κλικ στο blog,  διαβάστε  τις λέξεις του μια μια,  νιώστε τες,  σκεφτείτε πως είναι ευχές,  ευχές μοναδικές που δημιουργήθηκαν από 26 bloggers,  για αυτό και έχουν αυτή την δύναμη και την μαγεία που διαισθάνεστε.

 

Χρόνια πολλά

Να έχετε όμορφα χριστούγεννα,  ζεστά,  γλυκά και αγαπησιάρικα!

Σας φιλώ

Κυριακή απόγευμα

 

 

Έχω αυτό το συνεχές και έντονο συναίσθημα,  καθώς αντιλαμβάνομαι στις ειδοποιήσεις μου μια καινούργια σου ανάρτηση,  εισβάλλω στις σκέψεις σου πατώντας το link του blog σου,  αλείφω τις λέξεις σου σαν βούτυρο και μαρμελάδα στο ψωμί μου,  αποκρυπτογραφώ τις εικόνες σου,  καθώς εργάζεσαι,  ταξιδεύεις,  ερωτεύεσαι,  χαζεύεις τον κόσμο έξω από το παράθυρο,  είσαι σε διακοπές,  μετακομίζεις,  ταίζεις την γάτα σου,  παρακολουθείς μια ταινία,  ή διαβάζεις κάποιο αγαπημένο σου βιβλίο.  Ξεδιπλώνεις στα μάτια μου τις μέρες και τις νύχτες σου,  πιάνεις το χέρι μου και με οδηγείς σε μονοπάτια που ούτε στην πιο ακραία μου φαντασία έχω βρεθεί. 

Σε φαντάζομαι,  μια νύχτα σαν τη σημερινή,  να βγαίνεις στο μπαλκόνι για το τελευταίο τσιγάρο του 24ωρου σου. Φυσάς τον καπνό μακριά,  προς τα φώτα της πόλης και τα ηλεκτροφωτισμένα παράθυρα των γειτόνων σου.  Η νύχτα για ένα λόγο που δεν γνωρίζεις μοιάζει λευκή,  ο ουρανός καλύπτεται από μια γαλακτερή πάχνη και τα αστέρια δεν φαίνονται πουθενά.  Η Κυριακή φτάνει στο τέλος της και αύριο μια νέα εργάσιμη ξημερώνει.

Θα επιστρέψεις στο σκοτεινό εσωτερικό του σπιτιού σου,  το σκοτάδι σε ηρεμεί.  Θα καθίσεις στον καναπέ σου δίχως να σκέφτεσαι τίποτα. Πιθανόν να φοράς μια φόρμα σπιτιού,  ίσως να έχεις βάλει ήδη τις πυτζάμες σου αν αυτό σε χαλαρώνει. Έχεις ήδη εκτονωθεί πατώντας ''δημοσιοποίηση''  στην τελευταία ανάρτηση στο blog σου,  που δεν απευθύνεται παρά μονάχα στον εαυτό σου.  Είναι εσύ,  και είναι για σένα.  

Έχεις κλείσει το κινητό σου και δεν θα δεις το μήνυμα που σου στέλνω.  Μέρες έχω να σ'ακούσω είσαι καλά;  Ο κόσμος,  ο δικός μας κόσμος πεθαίνει.  Το έχεις αντιληφθεί;  Νόσησες;  Ίσως κάποιος γνωστός σου;  Τα αδέρφια σου;  Οι συνάδερφοι από το γραφείο;  Είσαι θαρραλέος ακόμη;  Θα το διαβάσεις το πρωί καθώς θα πίνεις τον πρώτο σου ελληνικό καφέ,  άσε μας κι εσύ στον πόνο μας θα σκεφτείς και θα ξεκινήσεις τις δουλειές σου.

ημερολόγιο

 

Τους ανθρώπους που παίζουν για να σε χάσουν,  ασ' τους να νικήσουν (το βρήκα στο διαδίκτυο και μου άρεσε)!

-

Νιώθω όλο και περισσότερο πως έχουμε πόλεμο.  Προσπαθώ να σπάσω το άγχος μου από όλο αυτό και να βρω μια ρουτίνα που να με κάνει να νιώθω ήρεμη.  Άλλες φορές το καταφέρνω κι άλλες πάλι όχι. 

-

Σήμερα έχει έναν ολόλαμπρο ήλιο και ζέστη σχεδόν ανοιξιάτικη.  Αγόρασα ένα ημερολόγιο του 2021,  έχει ένα συμπαθητικό γαλαζοπράσινο εξώφυλλο,  είναι σπιράλ και διαθέτει ολοσέλιδα ακόμη για τα Σαββατοκύριακα.  Σκεφτόμουν ''άραγε θα γεμίσει;''  ''κι αν ναι με τί;''                                                                                                            

Ομορφιά - Το Xmas δέντρο των bloggers

Το γράμμα που μου δόθηκε είναι το 15ο της αλφαβήτου και είναι το Ο.  Η αλήθεια είναι πως η πρώτη λέξη που σκέφτηκα ήταν το Όνειρο,  αλλά τελικά επέλεξα την λέξη Ομορφιά για όλους τους λόγους που θα διαβάσετε παρακάτω:

Επειδή,  

Ομορφιά είναι η ποιότητα ζωής,  η ελευθερία του λόγου,  η απογείωση της τέχνης,  ομορφιά είναι ο πολιτισμός.

Ομορφιά είναι η υγεία,  η περιποίηση  και η ατομική φροντίδα.

Όμορφιά είναι τα μικρά παιδιά που παίζουν, οι γεμάτες τριαντάφυλλα αυλές,  μια βόλτα σε ένα κοντινό δάσος,  ένα σπίτι για τον άστεγο και μια εστία θερμότητας για αυτόν που κρυώνει.

Όμορφιά είναι η αυτογνωσία,  η επίγνωση και το βίωμα των συναισθημάτων μας,  η αποδοχή του εαυτού μας. 

Ομορφιά είναι η δράση,  η ευγνωμοσύνη κι η ελπίδα. 

Όμορφιά είναι η αγκαλιά των αγαπημένων μας και η ζεστασιά της.

Ομορφιά είναι η προσωπική,  εσωτερική μας λάμψη.  Όταν προθυμοποιούμαστε και τακτοποιούμε τα χριστουγεννιάτικα στολίδια του εαυτού μας,  όταν γινόμαστε εμείς το παράδειγμα,  το παραμύθι,  το όνειρο.

Γιατί όπου υπάρχει ομορφιά υπάρχει και χαρά,  και όπου υπάρχει χαρά υπάρχουν θαύματα.

*

Μια λοιπόν που ήρθατε στο σπίτι μου είναι ευκαιρία να μου δώσετε τις κούπες σας να σας σερβίρω ζεστή σοκολάτα..

 Και νόστιμα χριστουγεννιάτικα μπισκότα..

Και ένα παραμυθένιο χριστουγεννιάτικο τραγουδάκι..

 Ευχαριστώ την Μαρίνα μας από το blog ''εκεί που ερωτεύομαι τη ζωή'' (κλικ στο blog)

που είχε την υπέροχη ιδέα να μοιράσει  στον καθένα μας από ένα γράμμα της αλφαβήτου ώστε να συμμετέχουμε σ' αυτό το γιορτινό δρώμενο που ομολογουμένως έκανε αυτόν τον περίεργο Δεκέμβρη γεμάτο με αισιοδοξία,  βήμα,  γαλήνη,  δικαιοσύνη,  εγγύτητα,  ζωντάνια,  ηλιοστάσιο,  θαλπωρή,  Ιαπωνία,  καλωσύνη,  λιμάνι,  μαγεία,  νίκη,  ξεγνοιασιά και ομορφιά κι έπονται πολλές λέξεις ακόμη που θα στολίσουν το χριστουγεννιάτικο φετινό μας δέντρο όλο ευχές!

 

 

 

απορία

 

Δίχως απαραίτητα να αφορά ερωτική σχέση,

είναι πιο αποδεκτός ένας άνθρωπος που είναι ο εαυτός του

ή ένας άνθρωπος που αλλάζει τον χαρακτήρα του
σύμφωνα με τα δικά σου χρώματα προσπαθώντας να γίνει αποδεκτός;

γράμματα

 

Κι όμως υπήρξε μια εποχή που λάτρευα να παίρνω γράμματα.

Θυμάμαι πως ένα από τα άγνωστα κορίτσια που αλληλογραφούσα το έλεγαν Χριστίνα.   

Θυμάμαι μάλιστα πως η Χριστίνα μου έμαθε να φτιάνω φάκελλα από σελίδες περιοδικών.  Οι σελίδες αυτές ήταν από ακριβά περιοδικά που είχαν περισσότερο πάχος και είχαν τυπωμένες εικόνες από εξωτικά τοπία.  Τις διπλώναμε με ένα συγκεκριμμένο τρόπο,  γράφαμε διεύθυνση παραλήπτη και αποστολέα και στο ταχυδρομείο αγοράζαμε και κολλούσαμε τα γραμματόσημα.

Τα γράμματα έκαναν μέρες να φτάσουν,  η απάντηση πολλές φορές αργούσε,  όμως η αναμονή ήταν γλυκιά. 

*

Βέβαια,  τα γράμματα ψυχής δεν τα έλαβα ποτέ μέσω του ταχυδρομείου αλλά χέρι με χέρι.

Γράμματα που μου έχουν αφήσει καλή ανάμνηση αλλά και κακή ανάμνηση.  Κάποια τα έχω κρατήσει κι ανεβαίνουν οι παλμοί μου κάθε που τα βλέπω κλειστά μέσα στο συρτάρι μου.

*

Δεν θυμάμαι τί εποχή ήταν,  υποθέτω κοντά στη γιορτή μου όταν είχα βρει στο γραμματοκιβώτιο μου μια ευχετήρια κάρτα.  Δεν είχε επάνω ούτε σφραγίδα ούτε γραμματόσημα άρα κάποιος την είχε αφήσει εκεί.  Κάποιος που έκανε πολύ ωραία,  καλλιγραφικά,  πλάγια γράμματα.

Πολλά,  πάρα πολλά χρόνια μετά κατάλαβα ποιός ήταν.

*

Τα γράμματα,  χρειάζονται δύο,  ο ένας να έχει την επιθυμία να γράψει,  ο άλλος να διαβάσει και να απαντήσει..

επιθυμίες

 

Να ήμουν ο δικός σου άι βασίλης,  να εκπληρώσω όλες τις επιθυμίες σου!

σφιχτά

 

Αυτό που μου έχει λείψει πιο πολύ,  είναι που τα δάχτυλα σου μπλέκονταν σφιχτά ανάμεσα στα δικά μου και τότε ένιωθα πως κάνω βουτιά στον συναισθηματικό σου κόσμο.  Είχα την ψευδαίσθηση πως ακουμπούσα την ψυχή σου και πίστευα πως αυτό που ένιωθα ήσουν εσύ και πως με τη δική σου αποδοχή,  το δικό σου ναι,  αυτός είμαι αν μου έλεγες,  θα γινόταν ο ολοδικός σου κόσμος αυτομάτως και ολόδικός μου.

σκέψεις

 

Δεν ξέρω αν το να μη θέλεις να δεις τόσο σοβαρά ένα θέμα,  πχ να το ψάξεις σε μια εγκυκλοπαίδεια,  ή να πληροφορηθείς σε βάθος από όπου είναι δυνατόν,   έχει να κάνει με φτωχό τρόπο σκέψης ή με την ανάγκη του να μην προσθέσεις ένα βαρίδιο ακόμη σ' αυτά που ήδη κουβαλάς.

Δεν είναι όλα για όλους και καμμιά φορά χρειάζεται ιδιαίτερη προσπάθεια να παραμείνεις σε ένα περιβάλλον που σε σηκώνει -  δεν σε σηκώνει.  Ίσως είναι θέμα χρόνου να σε αποβάλει το ίδιο το σύστημα.  Ίσως και να είναι θέμα χρόνου να κατανοήσεις τις συνήθειες και τον τρόπο αυτού του περιβάλλοντος,  δε ξέρω. 

λογοτεχνικές αναγνώσεις

 

Από το βιβλίο ''κανονικοί άνθρωποι''  της Σάλλυ Ρούνευ.

 

[Η εκτίμηση του Κόννελ για τις λογοτεχνικές αναγνώσεις δε διαψεύστηκε,  πολιτιστικές εκδηλώσεις με τη μορφή περφόρμανς για σχολικές αίθουσες,  λογοτεχνία που φετιχοποιείται επειδή μπορεί να πηγαίνει μορφωμένους ανθρώπους ψεύτικα συναισθηματικά ταξίδια,  ούτως ώστε να αισθάνονται μετά ανώτεροι απέναντι στους αμόρφωτους ανθρώπους,  για των οποίων τα συναισθηματικά ταξίδια τους αρέσει να διαβάζουν.

Ακόμη κι αν ο ίδιος ο συγγραφέας είναι καλός άνθρωπος,  ακόμη  κι αν το βιβλίο του είναι όντως διορατικό,  όλα τα βιβλία προωθούνται τελικά ως σύμβολα κύρους και όλοι οι συγγραφείς συμμετέχουν σε κάποιο βαθμό σε αυτή την προώθηση.  Κατά πάσα πιθανότητα έτσι βγάζει χρήματα η βιομηχανία.]

επικοινωνία, ευτυχία και ποιότητα

 

Πρέπει να έχουμε τουλάχιστον μια μεγάλη ανάγκη που να χρειάζεται να καλυφθεί.  Κι αυτή η ανάγκη να είναι κοινή.  Έτσι κι αλλιώς η ζωή παίρνει τις αποφάσεις της.  Αυτοί οι δύο άνθρωποι μπορούν επικοινωνώντας να είναι μαζί,  λέει.  Σαν φίλοι ή σαν ερωτικοί σύντροφοι ή απλώς σαν δύο άνθρωποι.

-

Είναι γεγονός πως δεν υπάρχουν ευτυχισμένες γυναίκες,  μα υπάρχουν ευτυχισμένοι άντρες ή άντρες που παλεύουν για την επιβίωση;

Τί λες εσύ,  υπάρχουν στην τελική ευτυχισμένοι άνθρωποι;  Εγώ λέω πως δεν..

-

Το υγρό στο ποτήρι,  είτε μισοάδειο,  είτε μισογεμάτο είσαι υποχρεωμένος να το καταπιείς!  Ίσως το θέμα δεν είναι στην ποσότητα αλλά σε αυτό που εσύ προσωπικά ονομάζεις ποιότητα.

zoom

 

Σαν μια καλή ραδιοφωνική,  δίωρη εκπομπή,  στην οποία όλοι μπορούν να ξεδιπλώσουν την άποψη τους κι εκεί είναι η διαφορά.  

Στο zoom,  νομίζω ένας νέος,  μαγικός κόσμος έχει ξεκινήσει..

ένας φορητός παράδεισος

 

Και αν μιλάω για Παράδεισο, 

τότε μιλάω για τη γιαγιά μου

που μου είπε να τον έχω πάντα μαζί μου, 

κρυμμένο, έτσι που κανείς άλλος 

να μην το ξέρει εκτός από μένα.

 

 Έτσι δεν θα μπορούν να σ' τον κλέψουν, είπε. 

Κι αν είναι ζόρικη μαζί σου η ζωή, 

χάιδεψε με το δάχτυλο μέσα στην τσέπη σου 

τις κορυφογραμμές του, 

μύρισε τη μυρωδιά του πεύκου στο μαντίλι σου, 

μουρμούρισε τον ύμνο του με χαμηλή φωνή.

 

Και αν τα ζόρια σου είναι αδιάκοπα και καθημερινά, 

πήγαινε σ' ένα άδειο δωμάτιο –σ' ένα ξενοδοχείο, 

σ' έναν ξενώνα, 

σε μια καλύβα– βρες μια λάμπα 

και άδειασε τον παράδεισό σου πάνω σ’ ένα τραπέζι: 

την ξανθή άμμο σου, τους πράσινους λόφους 

και τα φρέσκα ψάρια. 

Φώτισέ τα με τη λάμπα σαν μια νέα ελπίδα 

πρωινή και μείνε να τα κοιτάς μέχρι να αποκοιμηθείς. 

 

* Ένας Φορητός Παράδεισος Roger Robinson

πΙΟ ΦτΕΡά

Νωρίς το πρωί είχα ένα μήνυμα στο messenger κι αναρωτιόμουν πότε η ''καλημέρα''  άρχισε να μου δημιουργεί δεύτερες σκέψεις,  πότε χάθηκε η χαρά της ''σύνδεσης'' και πότε εγώ και η λέξη ''εμπιστοσύνη''  απομακρυνθήκαμε,  ωστόσο έγραψα το τηλέφωνο μου και πάτησα αποστολή για να χρησιμοποιηθεί από έναν άνθρωπο που δείχνει να το έχει ανάγκη.

Κάποιες φορές νιώθω πως μεταμορφώνω την πλάτη μου σε τοίχο για να ακουμπήσει κάποιος και τότε μέσα μου φυτρώνουν δυό τεράστια φτερά που μου δημιουργούν την επιθυμία να νιώθω ''πιο''.

Πιο καλοσύνη,  πιο δύναμη,  πιο αυτοεκτίμηση,  πιο αισιοδοξία,  πιο φόβο!

Ο φόβος έχει να κάνει με το μήπως αυτό το ανίσχυρο -αυτή τη στιγμή- πλάσμα που βρίσκεται σε συναισθηματική ανάγκη,  θελήσει να με καταπιεί.

1η Δεκέμβρη

 

Παλεύω να φτιάξω το σκηνικό μου,  να παίξω στη δική μου καθημερινότητα,  αυτού του Δεκέμβρη της χρονιάς με τα δύο 20ρια.  

Τα τελευταία χρόνια,  οποιαδήποτε προσωπική μου ''αλλαγή'',  είτε εξωτερική είτε εσωτερική την απέδιδα στην ηλικία,  την ωριμότητα,  το πέρασμα του χρόνου.  Όμως η αλήθεια είναι πως αυτή η εξήγηση απλά ήταν η πιο προφανής και η πιο βολική.

Λείπει το μικρό παιδί μέσα μου και πολλές φορές σκέφτομαι πως όχι μόνο πρέπει να το κανακέψω αλλά και να το ξαναβρώ.  Να ανακαλύψω τη γωνιά που είναι κρυμμένο,  να ρωτήσω τους λόγους,  να κουβεντιάσω μαζί του τους φόβους που το κρατούν περιορισμένο εκεί όπου βρίσκεται. 

Να του φερθώ με την τρυφερότητα που του αξίζει.  Όμως πρώτα από όλα πρέπει να το βρω και να του πω πως ίσως κάποτε να το παραμέλησα,  ίσως να το μάλωσα ή να το πίεσα,  ίσως και να το έδιωξα αλλά αυτό δεν ήταν παρά ένα λάθος μου.  Το λάθος ενός ανθρώπου που στη βιασύνη του να ισορροπήσει τις εσωτερικές του συνθήκες συμπεριφέρθηκε βίαια στον ίδιο του τον εαυτό.

*Σημερινή πρωινή εικόνα: 

Καταστηματάρχης παιχνιδιών,  ανοίγει την πόρτα του σκοτεινού μαγαζιού του για να μπουν μέσα μια γυναίκα κι ένα μικρό αγόρι.  Κοιτάζει αριστερά και δεξιά με προσοχή,  ελέγχοντας με τον φόβο ζωγραφισμένο στο πρόσωπο του!  Κλείνει την πόρτα πίσω τους.

Θεσσαλονίκη,  1/12/2020

Ενός μηνός lockdown!!!

 

**καλό μήνα