Βοηθητικότερο..

 

 να είσαι μέρος της λύσης και όχι της ανάλυσης!

halloween

 

31 του μηνός σήμερα κι ενώ εμείς απλά λέμε αντίο στον Οκτώβρη,  Αμερικάνοι,  Σκωτσέζοι και Ιρλανδοί γιορτάζουν το halloween.  Μια γιορτή που την γνωρίσαμε μέσα από κάποιες κινηματογραφικές ταινίες,  πολύ όμως περισσότερο μέσα από το διαδίκτυο που ομολογουμένως μας έχει φέρει τόσο κοντά με λαογραφικές παραδόσεις άλλων λαών.  

Το Halloween είναι μια Κέλτικη γιορτή και πίσω του υπάρχει ένας μύθος που εξηγεί κάποιες λεπτομέρειες του όλου σκηνικού που στήνεται με πολύ πάθος και χαρά,  και που ομολογώ πως προσωπικά το ζηλεύω,  κολοκύθες σκαλισμένες που παραπέμπουν σε τρομακτικά πρόσωπα,  νυχτερίδες,  μάγισσες και σκελετοί,  φαντάσματα και ότι έχει σχέση με τα πνεύματα.

Ο μύθος:

Η γιορτή έχει ως μασκότ την κολοκύθα.. Αλλά ούτε κι αυτό είναι τυχαίο. Τα χρώματα που συνδέονται με τη συγκεκριμένη γιορτή είναι το πορτοκαλί και το μαύρο. Το πορτοκαλί συμβολίζει τη φθινοπωρινή σοδειά ενώ το μαύρο τον κόσμο των πνευμάτων. 

Το έθιμο της κολοκύθας έχει ρίζες σε ένα παλιό Ιρλανδικό μύθο, αυτόν του τσιγκούνη και πειραχτήρι Τζακ. Σύμφωνα λοιπόν με το μύθο, ο Τζακ είχε καλέσει το διάβολο να πιούν ένα ποτό μαζί. Ωστόσο ο Τζακ δεν ήθελε να πληρώσει για το ποτό του και έτσι έπεισε το διάβολο να μεταμορφωθεί σε ένα νόμισμα, ώστε να μπορέσουν να πληρώσουν για τα ποτά τους. Ο διάβολος μεταμορφώθηκε σε νόμισμα αλλά ο Τζακ αντί να πληρώσει τον έβαλε στην τσέπη του, δίπλα σε ένα σταυρό και έτσι ο διάβολος δεν μπορούσε να πάρει την κανονική του μορφή. Κάποια στιγμή ο Τζακ, αποφάσισε να τον αφήσει ελεύθερο, αρκεί να του υποσχόταν πως δεν θα τον ενοχλούσε για ένα έτος, αλλά δεν θα διεκδικούσε και την ψυχή του όταν πέθαινε.

 Έπειτα από ένα έτος ο διάβολος εμφανίστηκε ξανα την ώρα που ο Τζακ προσπαθούσε να κόψει ένα φρούτο. Ζήτησε λοιπόν από το διάβολο να ανέβει στο δέντρο και να το κόψει. Ο διάβολος ανέβηκε και ο Τζακ σκάλισε ένα σταυρό στον κορμό. Έτσι ο διάβολος ήταν παγιδευμένος, δεν μπορούσε να κατέβει. Γι’ αυτό παρακάλεσε τον Τζακ να τον ελευθερώσει και του υποσχέθηκε ότι δεν θα τον ενοχλήσει για δέκα ολόκληρα χρόνια.Έτσι κι έγινε. 

Πέρασαν τα χρόνια και ο Τζακ πέθανε. Πήγε στον παράδεισο, αλλά ο Θεός δεν τον δέχτηκε, καθώς ο Τζακ ήταν ένας άνθρωπος μίζερος και κακός και τον έστειλε στην κόλαση. Ο διάβολος έδιωξε κι εκείνος τον Τζάκ ο οποίος ρώτησε πως θα φύγει μέσα στο σκοτάδι. Και ο διάβολος πήρε ένα αναμμένο κάρβουνο και του το έδωσε να πορευθεί μέσα στη νύχτα. 

Ο Τζακ έβγαλε ένα ραπάνι ,το χάραξε και έβαλε μέσα το κάρβουνο. Έτσι κάθε Χάλοουιν, οι Ιρλανδοί σκάλιζαν ραπάνια, πατάτες και κολοκύθες, έβαζαν μέσα ένα κερί και τα τοποθετούσαν κοντά σε παράθυρα, έτσι ώστε να κρατάνε μακριά τα κακά τα πνεύματα. 

Η γιορτή του Halloween ξεκίνησε στην Ευρώπη, ωστόσο υιοθετήθηκε πολύ γρήγορα από τους Αμερικανούς, μετά τη μετανάστευση Ιρλανδών και Σκωτσέζων τον 19ο αιώνα

 υ.γ διάλεξα τη συγκεκριμένη φωτογραφία ακριβώς επειδή μου φάνηκε πολύ κομψή και διακριτική η halloween διακόσμηση.  Υπέροχη!!!

απόλυτο

 

Όταν ζητάς κάτι από κάποιον και δεν σου το δίνει,  το δίνει ήδη αλλού!

δύσκολες σχέσεις

 

Λοιπόν,  όταν στη σχέση (φιλική),  νομίζεις ότι κάτι συμβαίνει,  πράγματι κάτι συμβαίνει.  Όταν στο ξεκίνημα μια τέτοιας σχέσης,  μοιράζεσαι καθημερινά μια καλημέρα και ξαφνικά ο άλλος σου ζητάει απόσταση,  πράγματι κάτι συμβαίνει.  Όταν ο άλλος σου λέει πως δεν έχει πια διαθέσιμο τον χρόνο που σου έδινε ως τώρα πάλι κάτι συμβαίνει. 

Νομίζω πως το πιο σοφό είναι να φύγεις τώρα,  πριν αισθανθείς τελείως στην απέξω.  Πριν από αυτό,  μπορείς να κάνεις το δικό σου τεστ  ''είμαι δίπλα σου αλλά συγχρόνως πάρα πολύ μακριά σου''.  Να είσαι έτοιμος όμως για όλων των ειδών τις αντιδράσεις.  

Οι σχέσεις οι σωστές δεν σε στενοχωρούν,  δεν σου προκαλούν δεύτερες σκέψεις.  Δεν σε προβληματίζουν,  δεν σε στήνουν στον τοίχο,  σε κάνουν να θέλεις να είσαι η καλύτερη εκδοχή του εαυτού σου,  αποπνέουν θετική ενέργεια αν όχι αγάπη.

για μένα

 

Προσφέρω από αυτό που έχω.  Αλλά κρατάω πάντα τα περισσότερα κομμάτια για μένα!

η βοήθεια του κοινού

 

Να διεκδικείς,  αλλά να ξέρεις ότι πατάς στα σωστά βήματα.  Να ξέρεις δηλαδή πως αυτό που ζητάς δικαιούσαι να το πάρεις.  Και πως είναι εφικτό.  Εμένα με βοηθάει πάρα πολύ η βοήθεια του κοινού.  Ρώτησα πχ δέκα ανθρώπους τί έκαναν σε ανάλογη περίπτωση κλπ κλπ

ψυχικές ασθένειες

 

Σχετικά με τις ψυχικές ασθένειες,  είμαι το τελευταίο άτομο που θα μπορούσα να μιλήσω,  η εμπειρία μου σταματάει στο να σοκάρομαι κάθε φορά που μαθαίνω από τις εφημερίδες πως ο τάδε ή η τάδε έπεσε από το μπαλκόνι,  αυτοκτόνησε κλπ  Συνέβησαν πολλά τέτοια περιστατικά τελευταία στην περιοχή μου,  και μάλιστα το ένα από αυτά τα πρόσωπα έμαθα μόλις χθες πως είναι παιδί ανθρώπων που συναντάμαι χρόνια στο δρόμο και λέμε καλημέρα.  

Δεν ξέρω τί να πω πέρα από το σοκ που με καταλαμβάνει.  Το μόνο που σκέφτομαι είναι πως,  ίσως αν είμασταν κοινωνικά πιο αποδεκτοί με τα άτομα που έχουν τέτοιου είδους ασθένειες;  Αν οι γονείς,  η οικογένεια,  ήταν λίγο ομιλητικοί σε σχέση με το πρόβλημα,  το τεράστιο πρόβλημα που κουβαλάνε;  Νιώθω ένα σούσουρο να γίνεται πίσω τους,  κι όταν τους συναντώ,  μιλούν για οτιδήποτε άλλο με έπαρση διπολικής διαταραχής μόνο και μόνο για να μη τους κάνεις την ερώτηση,  -τί κάνει ο τάδε-,  και να απαντήσουν απλά ένα πολύ συγκρατημένο ''καλά'',  ''τα ίδια''.   

Φαντάζομαι ωστόσο ότι ο στενός περίγυρος αυτών των ανθρώπων,  με ψυχικές ασθένειες,  τραβάει το δικό της γολγοθά.  Δεν είναι εύκολο,  αν ποτέ το αποδεχτείς.  Και πόση δύναμη χρειάζεται για να τους στηρίξεις;  Και πόση προσωπική δουλειά για να το αντέξεις,  υποθέτω ότι σ' αυτά τα σπίτια τα ψυχιατρικά φάρμακα κάνουν πάρτυ,  όπως και οι επισκέψεις στον ψυχίατρο ή στον ψυχολόγο κυρίως για να βρεις τον τρόπο να στηρίξεις τον εαυτό σου και μέσα από αυτό και τον ασθενή.

ιδιαίτερη μέρα

 

Όπως και να το κάνουμε,  οι μέρες που γιορτάζουμε εμείς ή οι μέρες που γιορτάζουν οι αγαπημένοι μας μας (οι πολύ πολύ πολύ αγαπημένοι μας) είναι άκρως ιδιαίτερες.  Μουσική,  φιλιά,  ευχές,  τηλεφωνήματα,  φωνές ζεστές,  μια μέρα που γιορτάζει σχεδόν όλη η Θεσσαλονίκη,  που έχει την ησυχία του δεκαπενταύγουστου μια που πολλοί έχουν φύγει για τις εκδρομές τους,  που κι εμείς θα θέλαμε να είμαστε εκεί, αλλά είναι & το σκυλί (πες τρίτο παιδί).  Τα πρώτα χρόνια πολλά σήμερα τα φώναξε ο γείτονας δυό - τρεις οικοδομές διαγώνια απέναντι.  Δημήτρης κι αυτός!

επιβάλλεται

 

#relax

καθόλου τυχαίο

 

Δεν είναι τυχαίο ότι η Εύα έδωσε στον Αδάμ ένα μήλο!!!

 

δύσκολες σχέσεις

 

Δύσκολες σχέσεις είναι αυτές στις οποίες δεν αμφισβητώ ότι μπορεί να υπάρχει έλξη και χημεία όμως αυτό που επίσης μπορεί να υπάρχει είναι η χειριστικότητα κι  ο εγωισμός.  Ο άλλος δεν είναι στα μέτρα μας και θέλουμε να καταφέρουμε αυτό που με το πέρασμα του χρόνου αντιλαμβανόμαστε πως είναι ακατόρθωτο.  Θέλουμε να πάρουμε από τον άλλον,  αυτό που δεν μας δίνει.  Το πιθανότερο που συμβαίνει είναι ότι ζητάμε διαφορετικά πράγματα.  Ο ένας στραμμένος προς την ανατολή κι ο άλλος προς τη δύση.  Αυτές οι σχέσεις,  είτε φιλικές είτε ερωτικές έχουν ως αποτέλεσμα να μας αφήνουν συναισθηματικά πεινασμένους.  Λείπει αυτό το κάτι που θα γεμίσει το κενό και που πολλές φορές,  μάταια και με ψυχοφθόρο αποτέλεσμα,  πιστεύουμε πως κάποια στιγμή θα το πάρουμε.  Η μεγαλύτερη δυσκολία,  εφόσον όπως έγραψα εξαρχής υπάρχει έλξη και χημεία,  είναι να φύγουμε μέσα από αυτού του είδους τις σχέσεις.  Κι όταν κατάκοποι,  φτάσουμε σε ένα τέλμα και το κάνουμε,  υποφέρουμε πολύ μέχρι να ξεχάσουμε,  να βρούμε ξανά τον εαυτό μας,  να ισορροπήσουμε.  Τουλάχιστον,  επειδή πάντοτε δίνονται τέτοιου είδους ευκαιρίες,  ας θέσουμε όρο ζωής πως δεν θα ξανακοιτάξουμε πίσω.  Ακριβώς επειδή υπάρχει χημεία και έλξη η επανασύνδεση μας φαίνεται ελκυστική,  όμως τί μπορεί να έχει αλλάξει ώστε να δημιουργήσουμε με τον ίδιο φίλο ή εραστή μια σχέση χορταστική που θα μας προσφέρει ικανοποίηση; 

εγώ πέρασα βουνά

 

 Όταν κάποιος λέει ''εγώ πέρασα βουνά για να έρθω να σε βρω'' και παραπονιέται πως εσύ δεν θέλησες να υπερβείς καταστάσεις για χάρη του, αντιλαμβάνεται άραγε πως τα δικά σου όρια μπορεί να είναι πιο στενά;  Α.. όχι οπωσδήποτε τα όρια που έστησες απέναντι του,  αλλά τα όρια που έχεις δημιουργήσει με την πάροδο των χρόνων κτίζοντας την δική σου προσωπικότητα; 

δύσκολη η αγάπη

 

Δεν περπατάς στον δρόμο και λες ''αα  να μια αγάπη'',  η αγάπη θέλει δουλειά,  θέλει χρόνο,  θέλει σηκωμένα μανίκια,  θέλει να είσαι εκεί ολόκληρος,  θέλει νοιάξιμο,  θέλει κανάκεμα,  θέλει μια αγκαλίτσα,  θέλει γλυκόλογα,  θέλει σ'αγαπώ,  θέλει -θα σου μαγειρέψω,  δεν είναι εύκολο.  Ή μάλλον εύκολο όταν το λες,  δύσκολο να το κάνεις.  Πολύ!

αποδέκτης

 

Σαν αποστολέας αδειάζεις.  Σαν αποδέκτης φορτώνεσαι.  Εξού και το διαφορετικό αρνητικό συναίσθημα,  ακόμη κι αν η φράση που θα ειπωθεί έχει το ίδιο περίπου νόημα.

της ανάγνωσης

 

Η ιστορία με την λέσχη ανάγνωσης,  μου θυμίζει την ιστορία του κολυμβητήριου.  Για αρκετό διάστημα,  πλήρωνα τον μήνα μου,  πιστεύοντας πως αυτή η κίνηση θα ήταν ένα καλό κίνητρο για να πάω.

Έχω ένα ραφάκι με βιβλία στο δωμάτιο του γιού μου,  είναι τα βιβλία που επιλέχτηκαν στην λέσχη ανάγνωσης τα τελευταία δύο χρόνια.  Αν σκεφτείς ότι έχω αγοράσει 15 βιβλία (που δεν επέλεξα εγώ),  διάβασα ως το τέλος τα 7 και μου άρεσαν τα 3,  θα έλεγα πως μάλλον δεν κέρδισα κάτι από όλο αυτό.  Με δεδομένο επίσης ότι συμμετείχα μόνο σε 5-6 συναντήσεις,  κι ότι πολύ δύσκολα ευχαριστιέμαι βιβλίο το οποίο διαβάζοντας το πρέπει να προσπαθήσω να βρω αυτό το κάτι που θα έχει ένα ενδιαφέρον να το ψάξω παραπάνω με σκοπό να πάω ''διαβασμένη''  σε μια συνάντηση,  μάλλον η λέσχη ανάγνωσης δεν είναι κάτι που με ελκύει.

Εντάξει,  το ήξερα από την αρχή, αλλά τουλάχιστον μου έμεινε η ικανοποίηση μου έδωσα το περιθώριο να προσπαθήσω και μου αρέσει αυτό.

παλιές αγάπες

 

Στην τελική,  οι παλιές αγάπες,  ας επιλέξουν αυτές πού θα πάνε,  στον παράδεισο θένε,  στην κόλαση θένε..  παρέα με τις επιλογές τους.  Εμείς,  καλά είμαστε εδώ που είμαστε!!!

επανατοποθετήσεις

 

Τα πράγματα αλλάζουν,  απογοητεύεσαι,  ό,τι ανέβασες ψηλά μέσα σου σιγά σιγά το κατεβάζεις,  επανατοποθετείς αξίες,   όμως εκείνες οι στιγμές κατά τις οποίες γοητεύτηκες,  σε έφεραν κοντά σε ένα ιδανικό,  σε μια τελειότητα.  Με το νου όλα αυτά,  οι πράξεις,  οι συμπεριφορές,  ο χρόνος συμφωνούν μεταξύ τους πιο ρεαλιστικά σπρώχνοντας κάθε ρομαντική σκέψη στην άκρη.  Ωστόσο όλοι αυτοί οι κύκλοι,  από την αρχή ως το τέλος,  είναι απολύτως χρειαζούμενοι ώστε να προσθέσουν ένα ενδιαφέρον σε μια καθημερινότητα έτσι κι αλλιώς πεζή. 

μην τσιμπάς

 

Επειδή οι πιο ''δηλητηριώδεις''  συμπεριφορές,  μπορεί να έχουν ένα πολύ ελκυστικό και ζαχαρωτό περίβλημα,  είναι εξαιρετική η συμβουλή του ''μ η ν  τ σ ι μ π ά ς'',  κι αυτό μπορεί να αφορά & το φαγητό!

αν και όπως

 

Η αλήθεια είναι πως μόνο όταν επιλέξεις την μοναχικότητα,  δεν έχεις να παλέψεις με την ''λάθος'' αντίδραση ή την απουσία ενσυναίσθησης των άλλων.  Αυτό επίσης όταν επιλέξεις να κρατήσεις τον αφρό,  την επιφάνεια, αδιαφορώντας για το οποιοδήποτε,  οποιουδήποτε βάθος.  Αυτό,  ας το ανακαλύψει ο καθένας μόνος του,  αν θέλει και όπως θέλει.

διαφορές

 

Το να σχολιάσεις επάνω σε κάτι που αναφέρει κάποιος,  δεν έχει νόημα εάν δεν έχεις κάτι ουσιαστικό να πεις,  και εάν δεν έχεις την διάθεση να υποστηρίξεις ένα βήμα παραπέρα την σκέψη σου,  αλλά ακόμη περισσότερο,  την διάθεση, να ακούσεις την διαφορετική άποψη ενός άλλου ή πολλών άλλων ανθρώπων και να την σεβαστείς,  που σημαίνει πως την σωστή στιγμή πρέπει να σταματήσεις να μιλάς και να συνεχίσεις να ακούς ακόμη κι αν αυτό που λέγεται,  δεν γέρνει προς την πλευρά σου.

ροζ

 

Από κάποια πράγματα εύκολα μπορείς να ησυχάσεις,  από κάποια άλλα πάλι όχι.  Το ροζ είναι το πολυπόθητο χρώμα των θετικών σκέψεων.  Αν οι θετικές σκέψεις είχαν χρώμα!  Ωστόσο εύκολα ξεχνάω ακόμη και την ύπαρξη του.  Κι όταν συμπτωματικά το ξαναβρίσκω μπροστά μου σκέφτομαι ''ουάου,  κοίτα να δεις,  έκπληξη''!

όπου

 

Υπευθύνη του,  εκεί όπου ορίζει να κοιτάξει ο καθένας!

ανεπιθύμητο

 

Πότε μήλα,  πότε φύλλα λέει ο λαός,  εγώ θα πω πότε κρεμμύδι,  πότε σκόρδο και πότε ρεπανάκι (το παντζάρι δεν μου αρέσει).  Το ίδιο πράγμα λέμε.  Ισχύει.  Ακόμη κι ένα μέρος φαγητού που περίσσεψε και κρατήθηκε στο ψυγείο,  την επόμενη μέρα που θα φαγωθεί,  μπορεί να είναι διαφορετικό.  Πιο άνοστο ή πιο νόστιμο.  Αυτό περιγράφει απολύτως την καθημερινότητα μου.  Ακόμη και τις Τετάρτες μου!  Ποιός ή τί ευθύνεται για αυτό,  ως ερώτημα,  δεν μπορεί να απαντηθεί.  Ή μάλλον θα τολμούσα να πω,  οι συγκυρίες,  η διάθεση αλλά και δυό τρεις ανθρώπινες κουταμάρες είναι ικανές συνθήκες ώστε να ξεφύγει το επιθυμητό και να γίνει ανεπιθύμητο.

απλά ξέχασε το

 

Ο οδοντίατρος είπε ''πάρε τα μουδιασμένα δόντια σου και φύγε''  κι λίγο πριν ''εγώ δεν βλέπω τίποτα''  και λίγο μετά είπα ''αντίο,  ελπίζω κάτι να αλλάξει τις επόμενες μέρες''  κι εκείνος δεν απάντησε με ένα ''ναι''  ή με ένα ''όχι'',  παρά είπε ''απλά ξέχασε το''.  Έτσι λοιπόν,  αποφάσισα να το ξεχάσω με μια βόλτα στην άνω πόλη,  που έτσι κι αλλιώς λειτουργεί σαν φάρμακο,  σαν ηρεμιστικό αλλά και σαν σιρόπι για το βήχα με γεύση φράουλας μαζί.  Ο κάθε δρόμος έχει μια ιστορία που μάλλον την ξέρουμε μόνο εσύ κι εγώ και να εδώ ήταν η κυρά Φρόσω,  απέναντι από το μαγαζάκι της κυρά Ολυμπίας και οι δύο είχαν μοδιστράδικο.  Μα καλά δεν μαλώνανε;  Δεν υπήρχε ανταγωνισμός;  Σε μια σταλιά δρόμο δυό ίδια μαγαζιά λες και είχαν ζηλέψει το ένα το άλλο.  Πώς επιβίωναν;  Επιβίωναν;  Καμμία απάντηση δεν πήρα,  δες εδώ γράφει πως αυτό το κτίσμα ήταν παλιά λουτρά.  Εδώ σε έφερνε για μπάνιο η μαμά σου;  Όχι,  με πήγαινε στα άλλα στην αγίου Δημητρίου.  Καφεδάκι στο φοιτητικό,  ένα ζευγαράκι,  μια σιλουέτα μοναχική κι εμείς.  Δεν ήταν η ησυχία,  ήταν πιο πολύ η ηρεμία.  Μπαίνει μέσα μου όλη εκείνη η γειτονιά και γλύφει τις πληγές μου.  Όταν και όποτε.  Κάποιες φορές,  θα ήθελα να μη μου έλεγες ''άντε ώρα να φύγουμε''  θα ήθελα να έμενα εκεί για πάντα,  μια μαύρη φιγούρα που πίνει τον καφέ της,  στρίβει τον καπνό της και χαιρετάει εγκάρδια όλους τους περαστικούς.  Ίσως και σε κάποιο κομμάτι χαρτί,  να ορνιθοσκάλιζε κάποιο ακαταλαβίστικο ποίημα.

ιδέες

 

Πάνε μήνες,  από αρχές καλοκαιριού σχεδόν που έπαψαν να με επισκέπτονται ''οι ιδέες''.  Θυμώσανε μαζί μου,  μαλώσαμε,  τις βαρέθηκα, είπα ''πάτε λίγο παραπέρα'' εγώ,  δεν θυμάμαι.  Αυτό που μπορώ να πω είναι ότι το μυαλό μου είναι κενό ''ιδεών''.  Ίσως,  αυτός ο αποχωρισμός,  να είναι μόνιμος,  όπως και τόσοι άλλοι.  Αυτό δεν το ξέρω.   Το μόνο που μπορώ να κάνω είναι να περιμένω,  αλλά πάλι δεν ξέρω αν έχω τον χρόνο ή την απαιτούμενη υπομονή.  Μαθημένη αλλιώς,  νιώθω το μυαλό μου να αναζητεί κάτι που δεν μπορώ να του το δώσω.  Όχι σ'αυτή τη φάση.  Ίσως λίγες μέρες μετά.  Ή μήνες.  Ή ποτέ. 

τραγούδι

 

Νομίζω πως κάθε ερωτευμένος,  χορεύει επάνω στα πλήκτρα που χτυπάει ο αγαπημένος ή η αγαπημένη του,  ας είναι τουλάχιστον το τραγούδι τρυφερό!

απόλυτο

 

Επειδή κάποιος ζηλεύει..

Δεν θα άλλαζα πόλη,  ούτε αν με δωροδοκούσαν με δις..

θεωρίες

 

Κι όταν φτάσει το βράδυ,  εν είδει απολογισμού..

''είχα μια καλή μέρα'';

ή

''πού/πώς συνέβαλλα ώστε να έχω μια καλή μέρα'';

όταν κάποιος φεύγει

 

Ζούμε σε μια εποχή που δεν ξέρουμε κανέναν,  ενώ τους γνωρίζουμε όλους,  κάπως έτσι λυπόμαστε και χαιρόμαστε από την οθόνη του laptop μας,  όταν κάποιος έρχεται ή όταν κάποιος φεύγει.  

Ωστόσο υπήρξε μια εποχή τότε στην αρχή,  που ακριβώς για τον λόγο που μας δόθηκε αυτή η απλωσιά του (δικτυο)χώρου,  νιώσαμε για λίγο -αθάνατοι-.  Ε..  δεν είμασταν!
 

ρομαντικός

 

*Είναι ρομαντικός.

*Ο καημένος.  Έχει μόλις αρχίσει να υποφέρει απ'αυτό,  από το αξιοθρήνητο κόλπο που παίζει ο ρομαντικός στον εαυτό του: να τοποθετεί ακριβώς εκτός του βεληνεκούς του αυτό ακριβώς που θεωρεί πολύτιμο.  Διότι θεωρεί πολύτιμη μια τέτοια συνάντηση,  την τυχαία συνάντηση με έναν τυχαίο φίλο σε ένα λεωφορείο,  έναν φίλο με τον οποίο μπορεί να μιλήσει,  να ξαλαφρώσει από κάποιες από τις φοβερές λαχτάρες του.  Τώρα,  έχοντας συναντήσει έναν τέτοιο φίλο,  εμένα,  τον σπάνιο φίλο του λεωφορείου,  φυσικά έχει μείνει βουβός.  Είναι περίπτωση που απαιτεί ευθείες ερωτήσεις.

*Εννοεί ότι ελπίζει να βρει ένα κορίτσι,  το σπανιότερο μεταξύ σπανίων,  και να ζήσει τη ζωή του Ροδόλφο στο μπαλκόνι,  να κάθονται στο πάτωμα και να βιώνουν ψυχική σύνδεση.  Έχω τις αμφιβολίες μου.  Πρώτα απ'όλα,  θα ηττηθεί απ'τον εαυτό του,  θα παρασυρθεί πολύ μακριά,  θα τρομοκρατήσει κάποιο κορίτσι με τις μακριές αποπνικτικές σιωπές του,  θα τη θέλει τόσο απεγνωσμένα που με τη δική του παράδοξη λογική δεν θα μπορεί να την έχει ή αν την έχει,  θα παρασυρθεί πάλι πέρα κι από τους δυό τους και θα καταλήξει να το σκάσει στα νησιά όπου,  ακουμπισμένος στην κουπαστή του πλοίου του σε κάποιο βρομερό λιμάνι,  θα αναλογίζεται την μοναξιά του.

 

από το βιβλίο ''ο σινεφίλ'',  του Γουόκερ Πέρσυ

σελ.  236,  237 & 238

αγάπη

 

Το δύσκολο είναι να αγαπάς.  Συνήθως νομίζεις ότι αγαπάς και στην πρώτη δυσκολία λακίζεις.. Αν μείνεις,  στα δύσκολα,  το βλέπεις σαν τόσο μεγάλη θυσία,  και ζητάς ανταπόδωση,  αλλιώς ο άλλος είναι και αχάριστος.  Δεν αγαπάς..

ούτε κρύο, ούτε ζέστη

 

Δυσκολεύομαι λίγο με τις καταστάσεις κατά τις οποίες,  όταν υπολογίζω τα υπέρ και τα κατά,  καμμία από τις δύο λίστες δεν υπερτερεί της άλλης.  Δεν μπορώ να αποφασίσω δηλαδή αν μου αρέσουν ή αν δεν μου αρέσουν.  Αν τις απολαμβάνω και με ωφελούν ή αν με αγχώνουν και είναι απλά ένα απωθημένο ή ένα καπρίτσιο.  Συμπερασματικά,  πρέπει να λάβω υπόψη μου και τα δύο.  Ότι σε τούτη εδώ την περίπτωση,  πάντα ένα κομμάτι θα μου δίνει χαρά,  κι ένα άλλο θα με ενοχλεί,  πάντα ισόποσα στον τελικό απολογισμό.  Αν και αναρωτιέμαι αν πραγματικά πρέπει να κάνω απολογισμό ή αν πρέπει να το αφήνω να περνάει σαν κάτι που το επέλεξα,  έγινε και οκ ούτε κρύο ούτε ζέστη.  Τί λες κι εσύ;

-αδιαφορεί-

 

Δεν θυμάμαι κανέναν που να έχει αλλάξει χαρακτήρα,  δεν έχω συναντήσει εγωιστικές συμπεριφορές να αποδυναμώνονται,  δεν έχω δει ανθρώπους να γίνονται απαλοί και να γλυκαίνουν.  Έχω συναντηθεί όμως με τις προσωπικές μου αλλαγές,  γνωρίζοντας καλά όλες τις διεργασίες που έχουν γίνει μέσα μου για να καταλήξω εκεί.

Συμπεραίνω πως κανείς δεν μπορεί να διακρίνει τις δικές μου αλλαγές γιατί κανείς δεν γνωρίζει τις εσωτερικές μου διεργασίες,  όπως κι εγώ αδυνατώ να δω το βάθος των άλλων ανθρώπων.  Ίσως πχ κάποιος να σκέφτεται  -αδιαφορεί-  ή -σταμάτησε να έρχεται-  και μένει εκεί.

Αν και βαθιά,  πολύ βαθιά μέσα του ο καθένας μια χαρά ξέρει,  ακριβώς μα ακριβώς σε ποιές στιγμές τέντωσε πέραν του δέοντος το σκοινί,  χλευάζοντας πολλές φορές την ανεκτικότητα του άλλου.

Οκτώβρης

 

Πόσο είναι γοητευτικά όλα αυτά  τα τοπία με τα χρώματα του φθινοπώρου.  Κάποτε αυτή η εποχή μου προκαλούσε θλίψη,  άσε που δεν την ξεχώριζα καν,  την αποκαλούσα χειμώνα,  που για μένα σήμαινε το κρύο,  το αντίθετο της ζέστης του καλοκαιριού.  Τώρα,  είναι η αγαπημένη μου!

Καλόν Οκτώβρη να έχουμε..